Aan een thriller van Gerald Seymour zul je je nooit bezeren. Dat geldt ook weer voor De onbekende soldaat (De Boekerij, € 17,50) dat over de strijd tegen het Moslimterrorisme gaat en vooral in de onmetelijke woestijn van Saudi-Arabië speelt. Dat is duidelijk een strijd van goed tegen kwaad, maar Seymour is daarmee nooit tevreden. Hij schrijft liever over menselijke zwakheden en de beproevingen waaraan die bloot worden gesteld en waarbij mensen soms boven zichzelf uit weten te stijgen. Zo is het nu ook weer en zo ontwikkel je eigenlijk geen hekel aan de terrorist die op weg is om een afschuwelijke daad te kunnen uitvoeren.

Lang blijft de lezer in onzekerheid over de identiteit van de hoofdpersoon die in Afghanistan gevangen wordt genomen, naar het Amerikaanse gevangenkamp op Cuba wordt afgevoerd en min of meer per ongeluk word vrijgelaten en teruggebracht naar Afghanistan waar hij zogenaamd vandaan komt. Vandaar wordt hij door sympathisanten naar Saudi-Arabië getransporteerd en begint een helse tocht per kameel door wat het Lege Kwartier wordt genoemd, een woestijn die de Amerikanen met onbemande vliegtuigjes in de gaten houden.

Seymour heeft er dit keer een zeer weids verhaal van gemaakt, waarbij hij niet tevreden was met de feilen van één hoofdpersoon. Zo geeft hij bijvoorbeeld ook veel aandacht aan een Britse arts die het door de tuchtraad verboden is in eigen land zijn vak nog uit te oefenen en aan de twee Amerikaanse technici - een man en een vrouw - die de vliegtuigjes bedienen en aan diverse andere types, waaronder de leden van de kleine karavaan met de terrorist.

Alles valt met enig wringen uiteindelijk op zijn plaats, maar dat wringen stoort niemand vanwege het vakmanschap van Seymour. Zo accepteer je de aanwezigheid van de top van Al-Qaida in rotsholen in de woestijn van Saudi-Arabië en zo wil je - minder overtuigd - geloven dat een jongeman uit Engeland iedereen kan wijsmaken dat hij maar een gewone taxichauffeur uit Afghanistan is. De verdooldheid van de personages is er af en toe wel met erg een dikke laag op gesmeerd, maar wel kunstig en ambachtelijk. Laat het maar aan Seymour over om fraaie thrillers te bedenken.

Dat er in The Oxford Murders van Guillermo Martinez (Abacus, van Ditmar Boekenimport, 19,95) verdoolde zielen rondlopen, blijkt pas helemaal aan het eind. Het is het verhaal over een jonge Argentijnse wiskundige die een beurs voor Oxford heeft gekregen en aldaar met de dood van zijn hospita wordt geconfronteerd. In het Nederlands heeft het de moeilijke titel M8 Onzichtbare misdaden (Prometheus Groep, € 14,95).

De auteur zelf is eveneens Argentijn en wiskundige. Het boek verscheen dan ook oorspronkelijk in het Spaans (Crímines imperceptibles).

De jonge wetenschapper vertelt het verhaal in een terugblik als een soort dokter Watson, waarbij de Holmesrol is weggelegd voor een beroemde Engelse hoogleraar wiskunde ter plaatse die heel toepasselijk een boek over seriemoordenaars heeft geschreven. De hospita blijkt vermoord en het lijkt op het begin van een serie. Past de professor zijn eigen wijsheid toe of hanteert iemand zijn boek als handleiding? En hoe zijn de geheimzinnige boodschappen die opduiken als het begin van een wiskundige reeks aan te duiden?

Zo beschreven lijkt het verhaal erg veel op een Agatha Christie in een modern jasje met een uitgebreide verklaring aan het eind hoe alles in elkaar steekt. Oxford is verder een mooie historische stad om een verhaal te situeren en dat de jongeman een relatie aanknoopt met een aantrekkelijke, oudere verpleegster geeft het geheel iets van een zomerzotheid. Tegelijkertijd heeft het boek iets kouds en kils. Lopen oude mensen die hun leven vullen met een potje scrabble niet iedereen eigenlijk in de weg? Weg ermee, lijkt de boodschap. En als je kinderen laat omkomen, is het dan minder erg als het geestelijke gehandicapte kinderen zijn? En een moordenaar laat je toch niet lopen? Abstract denken helpt de wereld vooruit, maar denken in termen van goed en kwaad is toch ook erg gewenst. Een verplicht inleidend college over de morele ontwikkeling doet geen enkele student kwaad. Voordat je het weet, ben je op het pad des levens verdwaald.