The Secret Servant van Daniel Silva (Penguin, Van Ditmar Boekenimport, € 10,99) begint in Amsterdam, bijna bij mij voor de deur. In een aanslag die duidelijk is afgeleid van de moord op Theo van Gogh, wordt een Moslimexpert door een fundamentalist van Marokkaanse afkomst doodgeschoten. Dat gebeurt in hartje Amsterdam, voor het werkelijk bestaande café De Doelen op de hoek van de Staalstraat en de Kloveniersburgwal.

De expert is een joodse Nederlander die in het geheim voor Israël werkte en zodoende komt Gabriel Allon in actie, de serieheld die Silva bedacht. Hij is een van de topagenten van de Israëlische Geheime Dienst die als het nodig is vijanden van het land mag liquideren.

De moord in Amsterdam leidt indirect tot de ontdekking van een complot om de dochter van de Amerikaanse ambassadeur in Londen te ontvoeren. Terzijde blazen ook nog terroristen zichzelf en vele anderen op in de Underground, maar dat wordt in het verhaal met een zinsnede afgedaan. Alle aandacht richt zich op het terugvinden van het meisje.

Silva heeft er een goed lopend, spannend verhaal van gemaakt waarin alle eer naar de Israëli's gaat. Die zijn gehard in de strijd tegen terroristen en weten dat ze dat tuig zo snel mogelijk moeten afschieten. Zo komt alles nog goed, als je dat zo mag zeggen. Voor lezers die zeker weten dat moslimfundamentalisten de grootste bedreiging van de westerse samenleving vormen, is het zo een uitstekend boek geworden. Dat geldt eveneens voor lezers die het kleine, dappere Israël in hun hart hebben gesloten. De rest van de wereld bestaat eigenlijk alleen maar uit bangbroeken die de kachel met zich laten aanmaken.

Nerve Damage van Peter Abrahams (Harper) is veel meer een persoonlijk drama, maar uiteindelijk speelt staatsterrorisme een hoofdrol. Abrahams is een van mijn favoriete auteurs door zijn laconieke verteltrant, maar vooral door de burleske en vaak absurde toestanden die hij weet te verzinnen. Dit boek stond ten onrechte al weer in de opruimkast van de boekwinkel.

Het is het verhaal van Roy Valois, een beeldhouwer die van schroot kolossale constructies maakt. Roy is niet alleen beeldhouwer, maar ijshockeyt ook nog steeds fanatiek. In zijn jonge jaren was hij een belofte. Hij zal nog maar kort van de herinnering eraan kunnen genieten, want zonder dat zijn omgeving het weet is Roy ten dode opgeschreven. Hij blijkt ooit asbestkanker te hebben opgelopen. Als een vriend bij wijze van grap zich afvraagt of een mooi doelpunt van Roy in zijn in memoriam in de krant zal worden vermeld, zet Roy dat aan het denken. Wat zouden ze binnenkort over hem gaan schrijven?

Een jongen die hij kent, is bedreven met computers en weet in te breken in de computer van The New York Times en het lukt hem Roy's in memoriam te voorschijn te toveren. Het doelpunt staat er niet in, maar wel een zinsnede over het overlijden van zijn vrouw. Zij is jaren terug omgekomen bij het neerstorten van een helikopter. Maar er staat nu dat ze voor de Verenigde Naties werkte. Roy weet zeker dat dat een fout is. Ze zat bij een denktank in Washington. En zoals Roy is, belt hij de journalist om dat recht te zetten. Dat had hij beter niet kunnen doen, want binnen de kortste keren is de journalist dood. Neergeschoten bij een inbraak in zijn huis. Dat kan Roy moeilijk geloven als hij de feiten hoort van de levensgezel van de journalist.

Roy voert een strijd tegen het horloge. Hij is opgenomen in een experimenteel programma om de asbestkanker met een chemokuur stil te leggen. De prognose blijft echter zeer negatief. Abrahams weet de wanhoop en opgewektheid die Roy gelijktijdig uitstraalt mooi te vatten. Met een niet kapot te krijgen doorzettingsvermogen legt Roy beetje bij beetje de achtergrond van de dood van zijn vrouw bloot. Is ze eigenlijk wel omgekomen? En zal hij het zelf overleven? Uiteraard krijg je aan het eind antwoord op beide vragen. Het leven is niet altijd vriendelijk voor een mens, maar Abrahams geeft wel een aardige sentimentele draai aan het verhaal. Probeer zelf eens met enige vasthoudendheid een boek van hem te vinden.