archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Warm menselijke politiemannen Theo Capel

0118 Warm menselijke politie
In de vakantiekoffer zat ook een oudje om niet meer mee terug te nemen. Dat geeft zo'n boek een tweede kans. Na jaren lang in de boekenkast te hebben gestaan, ligt het dan in een vakantiehuisje te wachten op een nieuwe lezer. Maar niet dan nadat ik het zelf nog een keer las. Last Seen Wearing stamt oorspronkelijk uit 1952. De pocketherdruk die ik achterliet, was uit het begin van de jaren tachtig. Het verhaal wordt als een klassieker gezien, omdat het schetst hoe de politie in een klein stadje werkt, een beetje op zijn Simenons, maar dan op een Amerikaanse locatie. De plaatselijke sheriff in een badplaatsje aan de Oostkust probeert langs alle wegen de identiteit van een vermoorde vrouw te achterhalen en hoopt zo op het spoor van haar moordenaar te komen. Ik zag de auteur Hillary Waugh altijd voor een vrouw aan, maar mijn misdaadencyclopedie (Encyclopedia Mysteriosa) vertelde me na al die jaren bij thuiskomst dat 'Hilletje' een man is - uit 1920 - die nog onder ons is en een hele serie misdaadboeken op zijn naam heeft staan. Last Seen Wearing kabbelt voort, is niet echt spannend, maar wel zeer menselijk en betrokken.
 
Cold Pursuit van T. Jefferson Parker (HarperCollins, van Ditmar Boekenimport, € 12,95) is een moderne politieroman, maar verder is veel hetzelfde gebleven. Zijn Tom McMichael die in San Diego aan de Californische kust werkt, is evenzeer een menselijke agent. Dat blijkt minder uit zijn professionele optreden dan uit allerlei persoonlijke details die in het verhaal zijn verwerkt. McMichael is door zijn vrouw verlaten en hecht sterk aan zijn zoontje voor wie een omgangsregeling is getroffen. Niet alleen relationele problemen teisteren het verhaal, maar ook een familiedrama. De politieman wordt belast met het onderzoek van de moord op een oude potentaat van Portugese origine die ooit in een ruzie de grootvader van de van Ierse afkomst politieman heeft gedood. Vervolgens is indertijd de zoon van de Portugees door een onbekende zo in elkaar geslagen dat hij geestelijk gehandicapt raakte. De vader van de politieman zou de agressor zijn geweest.
Ondanks al die persoonlijke en familiaire beslommeringen is er voldoende aandacht voor het politiewerk waarbij behalve moord ook nog een ogenschijnlijke drugssmokkel aan de orde komt en met aan het eind een klassieke wilde autorit die in narigheid eindigt.
 
Jefferson Parker - de eerste initiaal T staat nergens voor; die verzon zijn moeder  omdat het beter stond; slechts één voornaam is bijna sociale schande in de V.S. - is ook in het Nederlands vertaald. Kille achtervolging heet Cold Pursuit hier (Schuyt & Co, € 19,50), een titel die de lading niet goed dekt. Warm menselijk zou je het boek eerder moeten noemen.  Cold duidt erop dat de politie de daders nog lang niet in het vizier heeft, want pas als ze die op de hielen zitten spreekt men van een hot pursuit
Er is ook eerder werk van Parker te krijgen, maar echt doorgebroken is hij tot nu toe bij ons niet. Hij debuteerde al in 1985 met Laguna Heat en schreef in rustig tempo meer dan tien politieromans erna. Het is eigenaardig dat een schrijver van zijn kwaliteit niet door een van de grotere Nederlandse misdaaduitgevers wordt uitgebracht.
 
Zijn nieuwste politieroman California Girl verschijnt met een paar weken in de V.S. Het verhaal grijpt terug naar de late jaren zestig, het geliefde  tijdperk van de geboortegolfgeneratie, waarvan Parker die uit 1954 stamt, nog net deel uitmaakt. Misschien wordt het zijn echte doorbraak. Dat leek al meteen met zijn debuut Laguna Heat te gaan gebeuren. Het boek kwam op de bestsellerslijst en het werd voor de tv verfilmd. Maar zoals de auteur later in interviews spijtig opmerkte, besefte hij niet dat hij meteen met een nieuw boek had moeten komen. Het duurde drie jaar voordat vervolgens Little Saigon verscheen. Misdaadschrijvers mogen niet pauzeren was de les. Meer dan tien boeken later moet Parker nog steeds de afstand met de kopgroep van auteurs overbruggen. Aan zijn kunnen ligt het niet.


© 2004 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Warm menselijke politiemannen Theo Capel
0118 Warm menselijke politie
In de vakantiekoffer zat ook een oudje om niet meer mee terug te nemen. Dat geeft zo'n boek een tweede kans. Na jaren lang in de boekenkast te hebben gestaan, ligt het dan in een vakantiehuisje te wachten op een nieuwe lezer. Maar niet dan nadat ik het zelf nog een keer las. Last Seen Wearing stamt oorspronkelijk uit 1952. De pocketherdruk die ik achterliet, was uit het begin van de jaren tachtig. Het verhaal wordt als een klassieker gezien, omdat het schetst hoe de politie in een klein stadje werkt, een beetje op zijn Simenons, maar dan op een Amerikaanse locatie. De plaatselijke sheriff in een badplaatsje aan de Oostkust probeert langs alle wegen de identiteit van een vermoorde vrouw te achterhalen en hoopt zo op het spoor van haar moordenaar te komen. Ik zag de auteur Hillary Waugh altijd voor een vrouw aan, maar mijn misdaadencyclopedie (Encyclopedia Mysteriosa) vertelde me na al die jaren bij thuiskomst dat 'Hilletje' een man is - uit 1920 - die nog onder ons is en een hele serie misdaadboeken op zijn naam heeft staan. Last Seen Wearing kabbelt voort, is niet echt spannend, maar wel zeer menselijk en betrokken.
 
Cold Pursuit van T. Jefferson Parker (HarperCollins, van Ditmar Boekenimport, € 12,95) is een moderne politieroman, maar verder is veel hetzelfde gebleven. Zijn Tom McMichael die in San Diego aan de Californische kust werkt, is evenzeer een menselijke agent. Dat blijkt minder uit zijn professionele optreden dan uit allerlei persoonlijke details die in het verhaal zijn verwerkt. McMichael is door zijn vrouw verlaten en hecht sterk aan zijn zoontje voor wie een omgangsregeling is getroffen. Niet alleen relationele problemen teisteren het verhaal, maar ook een familiedrama. De politieman wordt belast met het onderzoek van de moord op een oude potentaat van Portugese origine die ooit in een ruzie de grootvader van de van Ierse afkomst politieman heeft gedood. Vervolgens is indertijd de zoon van de Portugees door een onbekende zo in elkaar geslagen dat hij geestelijk gehandicapt raakte. De vader van de politieman zou de agressor zijn geweest.
Ondanks al die persoonlijke en familiaire beslommeringen is er voldoende aandacht voor het politiewerk waarbij behalve moord ook nog een ogenschijnlijke drugssmokkel aan de orde komt en met aan het eind een klassieke wilde autorit die in narigheid eindigt.
 
Jefferson Parker - de eerste initiaal T staat nergens voor; die verzon zijn moeder  omdat het beter stond; slechts één voornaam is bijna sociale schande in de V.S. - is ook in het Nederlands vertaald. Kille achtervolging heet Cold Pursuit hier (Schuyt & Co, € 19,50), een titel die de lading niet goed dekt. Warm menselijk zou je het boek eerder moeten noemen.  Cold duidt erop dat de politie de daders nog lang niet in het vizier heeft, want pas als ze die op de hielen zitten spreekt men van een hot pursuit
Er is ook eerder werk van Parker te krijgen, maar echt doorgebroken is hij tot nu toe bij ons niet. Hij debuteerde al in 1985 met Laguna Heat en schreef in rustig tempo meer dan tien politieromans erna. Het is eigenaardig dat een schrijver van zijn kwaliteit niet door een van de grotere Nederlandse misdaaduitgevers wordt uitgebracht.
 
Zijn nieuwste politieroman California Girl verschijnt met een paar weken in de V.S. Het verhaal grijpt terug naar de late jaren zestig, het geliefde  tijdperk van de geboortegolfgeneratie, waarvan Parker die uit 1954 stamt, nog net deel uitmaakt. Misschien wordt het zijn echte doorbraak. Dat leek al meteen met zijn debuut Laguna Heat te gaan gebeuren. Het boek kwam op de bestsellerslijst en het werd voor de tv verfilmd. Maar zoals de auteur later in interviews spijtig opmerkte, besefte hij niet dat hij meteen met een nieuw boek had moeten komen. Het duurde drie jaar voordat vervolgens Little Saigon verscheen. Misdaadschrijvers mogen niet pauzeren was de les. Meer dan tien boeken later moet Parker nog steeds de afstand met de kopgroep van auteurs overbruggen. Aan zijn kunnen ligt het niet.
© 2004 Theo Capel
powered by CJ2