archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
Want de bioscopen zijn dicht Hans Knegtmans

1712VG DichtDe bioscopen zijn dicht voor onbepaalde tijd. De dagbladen lossen dit probleem op door tijdelijk speciale films of andere ditjes en datjes uit de filmwereld te bespreken. Dat heeft iets geforceerds omdat daardoor de ‘gewone’ films blijven liggen. Gelukkig werd ik dit keer aangenaam verrast door de – geïmproviseerde – Coronaprogrammering op tv. De film was al begonnen, maar bij het eerste het beste beeld wist ik al hoe laat het was.

Een klein meisje kreeg tekenles van een ander meisje dat net iets ouder was. Maar zeker niet wijzer. Het kleintje reageerde stoïcijns op alle didactische tips en bleek prima in staat bruikbare feedback te onderscheiden van subjectieve lariekoek. Dat was des te knapper omdat de ‘conversatie’ in gebroken Nederlands werd gevoerd, waarbij de verbale inbreng van de oudste gebrekkig was en die van haar leerling uitsluitend non-verbaal. 

Later begreep ik de ongewone leersituatie. De leerlingen waren kinderen van migranten (veelal Syriërs, maar ook andere nationaliteiten). Die documentaire was in 2016 in de bioscoop te zien geweest. Hij heette De kinderen van Juf Kiet en werd in de pers alom bejubeld. Ook legde hij beslag op vier hoofdprijzen bij documentairefestivals. Regisseurs Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch hebben een solide reputatie opgebouwd als documentairemakers die gespecialiseerd zijn in de gezondheidszorg.

Bovendien hadden zij een geniale zet gedaan door als hoofdpersoon Juf Kiet Engels1712VG Dicht2 te casten. Die paste zo goed in haar rol dat je geneigd bent te denken dat ze het gewoon is! Als ik een kind had in de schoolgaande leeftijd zou ik er wat voor over hebben om hem/haar bij haar onder te brengen. (Het helpt ongetwijfeld dat Kiet Engels sinds jaar en dag bij het onderwijs zit. Daardoor missen haar levenslessen de opdringerige toon die zou binnensluipen als, bijvoorbeeld, ik diezelfde tekst zou moeten uitspreken. Maar het is niet alleen een kwestie van oefening: Juf Kiet strooit haar observaties over de leerlingen uit met een zekerheid alsof het onweerlegbare vanzelfsprekendheden zijn.)

Niet alleen haar beschermende rol tegenover de stille, maar niet te onderschatten, leerling Leanne is imponerend. Bij wijze van tweede hoofdfiguur hebben de makers de mannelijke hoofdpersoon Jorj bedacht. Dat is een ongeleid projectiel dat geen enkele docent in zijn klas zou willen hebben. Zo iemand die de hele tijd maar lolletjes verkoopt en nooit zijn huiswerk serieus neemt.
Juf Kiet doet manmoedige pogingen om Jorj tot volwassener gedrag te brengen en uiteindelijk slaagt ze erin hem foutloos de tafel van vijf te laten opzeggen. Dat doet de jongen zichtbaar goed en het publiek ook.
Tot slot: wat is er in godsnaam de oorzaak van dat Nederlandse cineasten overwegend erbarmelijke speelfilms produceren, terwijl ze de ene knappe documentaire na de andere maken?

--------
De plaatjes zijn van Filmdepot


© 2020 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
Want de bioscopen zijn dicht Hans Knegtmans
1712VG DichtDe bioscopen zijn dicht voor onbepaalde tijd. De dagbladen lossen dit probleem op door tijdelijk speciale films of andere ditjes en datjes uit de filmwereld te bespreken. Dat heeft iets geforceerds omdat daardoor de ‘gewone’ films blijven liggen. Gelukkig werd ik dit keer aangenaam verrast door de – geïmproviseerde – Coronaprogrammering op tv. De film was al begonnen, maar bij het eerste het beste beeld wist ik al hoe laat het was.

Een klein meisje kreeg tekenles van een ander meisje dat net iets ouder was. Maar zeker niet wijzer. Het kleintje reageerde stoïcijns op alle didactische tips en bleek prima in staat bruikbare feedback te onderscheiden van subjectieve lariekoek. Dat was des te knapper omdat de ‘conversatie’ in gebroken Nederlands werd gevoerd, waarbij de verbale inbreng van de oudste gebrekkig was en die van haar leerling uitsluitend non-verbaal. 

Later begreep ik de ongewone leersituatie. De leerlingen waren kinderen van migranten (veelal Syriërs, maar ook andere nationaliteiten). Die documentaire was in 2016 in de bioscoop te zien geweest. Hij heette De kinderen van Juf Kiet en werd in de pers alom bejubeld. Ook legde hij beslag op vier hoofdprijzen bij documentairefestivals. Regisseurs Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch hebben een solide reputatie opgebouwd als documentairemakers die gespecialiseerd zijn in de gezondheidszorg.

Bovendien hadden zij een geniale zet gedaan door als hoofdpersoon Juf Kiet Engels1712VG Dicht2 te casten. Die paste zo goed in haar rol dat je geneigd bent te denken dat ze het gewoon is! Als ik een kind had in de schoolgaande leeftijd zou ik er wat voor over hebben om hem/haar bij haar onder te brengen. (Het helpt ongetwijfeld dat Kiet Engels sinds jaar en dag bij het onderwijs zit. Daardoor missen haar levenslessen de opdringerige toon die zou binnensluipen als, bijvoorbeeld, ik diezelfde tekst zou moeten uitspreken. Maar het is niet alleen een kwestie van oefening: Juf Kiet strooit haar observaties over de leerlingen uit met een zekerheid alsof het onweerlegbare vanzelfsprekendheden zijn.)

Niet alleen haar beschermende rol tegenover de stille, maar niet te onderschatten, leerling Leanne is imponerend. Bij wijze van tweede hoofdfiguur hebben de makers de mannelijke hoofdpersoon Jorj bedacht. Dat is een ongeleid projectiel dat geen enkele docent in zijn klas zou willen hebben. Zo iemand die de hele tijd maar lolletjes verkoopt en nooit zijn huiswerk serieus neemt.
Juf Kiet doet manmoedige pogingen om Jorj tot volwassener gedrag te brengen en uiteindelijk slaagt ze erin hem foutloos de tafel van vijf te laten opzeggen. Dat doet de jongen zichtbaar goed en het publiek ook.
Tot slot: wat is er in godsnaam de oorzaak van dat Nederlandse cineasten overwegend erbarmelijke speelfilms produceren, terwijl ze de ene knappe documentaire na de andere maken?

--------
De plaatjes zijn van Filmdepot
© 2020 Hans Knegtmans
powered by CJ2