archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
Vera, Northumberland Katharina Kouwenhoven

1509VG VeraDe beste manier van reizen is eigenlijk te voet. Je verplaatst je in precies het juiste tempo om de omgeving in je op te kunnen nemen en te onthouden. Het lijkt ook de meest natuurlijke manier van verplaatsing omdat we er onze eigen aangeboren middelen voor gebruiken: de benenwagen. Het gaat niet snel maar je beweegt en daardoor verandert de omgeving voortdurend. En die verandering kun je bijhouden, zodat je ziet dat het ene dorp anders is dan het andere, weiland overgaat in moeras, een beekje verandert in een snelstromer. De lucht erboven verandert ook voortdurend, dat zijn we in Nederland wel gewend, maar toch is het een wonder dat je telkens weer door een ander schilderij loopt. En in een week kun je zo toch nog een aardige afstand afleggen.

Een bijkomend aardigheidje kan zijn dat je dit zelf veroverde landschap later terug ziet op de TV, in een wielerronde bijvoorbeeld, of in een TV-serie. Je herkent heel veel en je bent weer even terug, met een licht gevoel van heimwee. Dat overkomt mij nu iedere keer wanneer ik een aflevering zie van de Engelse serie ‘Vera’, op woensdagavonden zendt NPO 1 een wat oudere serie uit en op vrijdagavond heeft België 1 een recentere serie.

De wat morsige en lichtgeraakte Vera is DCI in Northumberland, het noordelijkste gewest van Engeland, grenzend aan Schotland. Zij en haar team zijn verantwoordelijk voor het opsporen van de daders van de moorden die daar plaats vinden. Ja, ook in Northumberland. Bijna drie jaar geleden heb ik gewandeld langs het kustpad van Northumberland, van Berwick naar Creswell, niet ver van Newcastle upon Tyne en dat was een belevenis. Het pad loopt langs de Noordzeekust, maar die is daar niet te vergelijken met onze Noordzeekust. Er valt veel meer te beleven, er is veel meer afwisseling, er zijn kastelen, wadden en schiereilanden en natuurlijk de Farne eilanden, waar ik voor het eerst papegaaiduikers in levende lijve heb ontmoet. De aflevering van vorige week speelde zich toevallig af op het bekendste Farne eiland, waar al die vogels broeden. Ik hoopte papegaaiduikers te zien, maar helaas. Het was geen broedtijd en er waren dus ook geen vogels.

Vera is gebaseerd op de boeken van Ann Cleeves, die in Northumberland woont, maar waar ik nog nooit van gehoord had. De hoofdpersoon wordt in de serie vertolkt door de bekende actrice Brenda Blethyn, iemand die alle mogelijke gedaantes kan aannemen en hier in haar volle omvang aanwezig is in een tentjurk, een regenjas en met een regenhoedje op. Van het klimaat moet je het daar niet hebben.

Vera’s sidekick is een aantrekkelijke jongeman, die het ene kind na het andere kreeg en nooit meer sliep vanwege huilende babies. Hij is inmiddels vervangen door een nieuwe aantrekkelijke jongeman, die echter ook net een baby heeft gekregen en steeds in slaap valt. Door haar gedrevenheid duldt Vera geen fouten en als die wel gemaakt worden schiet ze behoorlijk uit haar slof. Geen doetje dus. Maar als het nodig is kan ze ook heel aardig zijn. Vera rijdt in een Jeep (van de zaak?) en woont alleen in het krakkemikkige huis van wijlen haar vader, waar ze ’s avonds na het werk een halve liter whisky verorbert, tot ze in haar stoel in slaap valt. Kijken dus, al was het alleen maar vanwege dat vreemde landschap van Northumberland.

---------
Het plaatje is van de schrijfster


© 2018 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
Vera, Northumberland Katharina Kouwenhoven
1509VG VeraDe beste manier van reizen is eigenlijk te voet. Je verplaatst je in precies het juiste tempo om de omgeving in je op te kunnen nemen en te onthouden. Het lijkt ook de meest natuurlijke manier van verplaatsing omdat we er onze eigen aangeboren middelen voor gebruiken: de benenwagen. Het gaat niet snel maar je beweegt en daardoor verandert de omgeving voortdurend. En die verandering kun je bijhouden, zodat je ziet dat het ene dorp anders is dan het andere, weiland overgaat in moeras, een beekje verandert in een snelstromer. De lucht erboven verandert ook voortdurend, dat zijn we in Nederland wel gewend, maar toch is het een wonder dat je telkens weer door een ander schilderij loopt. En in een week kun je zo toch nog een aardige afstand afleggen.

Een bijkomend aardigheidje kan zijn dat je dit zelf veroverde landschap later terug ziet op de TV, in een wielerronde bijvoorbeeld, of in een TV-serie. Je herkent heel veel en je bent weer even terug, met een licht gevoel van heimwee. Dat overkomt mij nu iedere keer wanneer ik een aflevering zie van de Engelse serie ‘Vera’, op woensdagavonden zendt NPO 1 een wat oudere serie uit en op vrijdagavond heeft België 1 een recentere serie.

De wat morsige en lichtgeraakte Vera is DCI in Northumberland, het noordelijkste gewest van Engeland, grenzend aan Schotland. Zij en haar team zijn verantwoordelijk voor het opsporen van de daders van de moorden die daar plaats vinden. Ja, ook in Northumberland. Bijna drie jaar geleden heb ik gewandeld langs het kustpad van Northumberland, van Berwick naar Creswell, niet ver van Newcastle upon Tyne en dat was een belevenis. Het pad loopt langs de Noordzeekust, maar die is daar niet te vergelijken met onze Noordzeekust. Er valt veel meer te beleven, er is veel meer afwisseling, er zijn kastelen, wadden en schiereilanden en natuurlijk de Farne eilanden, waar ik voor het eerst papegaaiduikers in levende lijve heb ontmoet. De aflevering van vorige week speelde zich toevallig af op het bekendste Farne eiland, waar al die vogels broeden. Ik hoopte papegaaiduikers te zien, maar helaas. Het was geen broedtijd en er waren dus ook geen vogels.

Vera is gebaseerd op de boeken van Ann Cleeves, die in Northumberland woont, maar waar ik nog nooit van gehoord had. De hoofdpersoon wordt in de serie vertolkt door de bekende actrice Brenda Blethyn, iemand die alle mogelijke gedaantes kan aannemen en hier in haar volle omvang aanwezig is in een tentjurk, een regenjas en met een regenhoedje op. Van het klimaat moet je het daar niet hebben.

Vera’s sidekick is een aantrekkelijke jongeman, die het ene kind na het andere kreeg en nooit meer sliep vanwege huilende babies. Hij is inmiddels vervangen door een nieuwe aantrekkelijke jongeman, die echter ook net een baby heeft gekregen en steeds in slaap valt. Door haar gedrevenheid duldt Vera geen fouten en als die wel gemaakt worden schiet ze behoorlijk uit haar slof. Geen doetje dus. Maar als het nodig is kan ze ook heel aardig zijn. Vera rijdt in een Jeep (van de zaak?) en woont alleen in het krakkemikkige huis van wijlen haar vader, waar ze ’s avonds na het werk een halve liter whisky verorbert, tot ze in haar stoel in slaap valt. Kijken dus, al was het alleen maar vanwege dat vreemde landschap van Northumberland.

---------
Het plaatje is van de schrijfster
© 2018 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2