Door omstandigheden enige tijd aan huis gebonden was ik voor het eerst van mijn leven in staat de Ronde van Italie te volgen, zoals ik dat gewend ben met de Tour de France: zoveel mogelijk, dat wil zeggen bijna dagelijks, de live uitzendingen van de etappes tot je laten komen. Bij de Tour de France geniet ik daar altijd zeer van, of het nu vlakke of bergetappes zijn want er gebeurt altijd wel wat. Zelfs tijdens de heerschappij van Lance Armstrong vond er toch nog menig verrassing plaats. Ik verheugde mij daarom zeer op de etappes van de Ronde van Italië, want die lijkt wel op de Tour de France maar is toch totaal anders en speelt zich in ieder geval af in een totaal andere omgeving. Het is echter uitgelopen op een grote teleurstelling.

De uitzendingen van de Ronde van Italië werden verzorgd door Sporza op België I zal ik maar zeggen, en door Eurosport. De kijker kon zelf kiezen. Eurosport had natuurlijk het nadeel van de talloze onderbrekingen voor reclameboodschappen, maar het voordeel dat de commentatoren te verstaan waren. Sporza werd in het geheel niet onderbroken, maar de Vlaamse commentatoren waren in het bezit van een vreemde tongval die nog wel eens tot misverstanden leidde. Niettemin heb ik me vooral beperkt tot de uitzendingen van Sporza.

Die uitzendingen begonnen doorgaans om een uur of drie 's middags en duurden tot vijf uur, half zes, soms zelfs zes uur, als de renners er weer eens een potje van maakten en een rustdag namen. Aanvankelijk schakelde ik braaf om drie uur in; zo'n uitzending van een wieleretappe kan me niet lang genoeg duren. Tijdens de Ronde van Italië bleek echter de verveling snel toe te slaan. Ik kon rustig eerst op BBC 1 naar Murder She Wrote kijken en om half vijf inschakelen en zelfs dan sukkelde ik vaak in slaap.

Wanneer ik ook inschakelde de situatie leek altijd hetzelfde. Er was een kopgroep of een koploper en een achtervolgend peloton en niet ver voor de eindstreep werd die kopgroep, c.q. koploper ingehaald en volgde een massasprint in een vlakke etappe en in geval van een bergetappe begonnen de kanshebbers voor de eindzege zich dan te roeren in een soort massaklim.

Nu is dat patroon van die vlakke etappes ook aanwezig in de Tour de France, maar toch is het verloop daar vaak veel spannender. Dat komt, omdat het lang niet altijd lukt om die kopgroep tijdig te verorberen - net niet of net wel! - en als het lukt proberen daarna nog allerlei waaghalzen te demarreren uit het peloton om die massasprint te verhinderen. In de Giro lijkt het echter van tevoren bekend wanneer het peloton toeslaat, afgesproken werk. En ontsnappingspogingen na het opslokken van de koplopers heb ik nooit gezien. Ontsnappingspogingen heb ik eigenlijk helemaal niet gezien.

In bergetappes ging het op dezelfde manier. Erger was dat je aan de bergetappes vaak helemaal niet kon zien dat het bergetappes waren. De renners die in beeld verschijnen gingen ogenschijnlijk met het grootste gemak omhoog, gezamenlijk. Renners, die uit het peloton moesten lossen (en juist naar beneden lijken te dwarrelen) kreeg je niet te zien. Er waren geen haarspeldbochten, waaruit je kon afleiden hoe steil het was en er was geen publiek dat, door mee te lopen, als ankerpunt kon dienen voor hoe hard (traag) ze omhoog gingen. Het verloop van die etappes van de Ronde van Italië was dus volstrekt voorspelbaar, maar toch voor de kijker heel slecht te volgen. De Italiaanse televisie versloeg die wedstrijd namelijk, zoals de Tour de France twintig jaar geleden verslagen werd, dat wil zeggen dat de kijker in het ongewisse bleef over talrijke gegevens die belangrijk zijn voor het wedstrijdverloop. Je kreeg een wielrenner te zien en had geen idee wie het was en waar hij zich bevond. Er werd in het beeld geprojecteerd hoeveel kilometer er al was afgelegd, maar aangezien je de lengte van de etappe niet kende, wist je niet hoeveel kilometer ze nog moesten. De voorsprong van de koplopers werd zo nu en dan wel doorgegeven, maar alleen ten opzichte van de groep waarin zich de roze leiderstrui bevond. Maar ook dat gegeven was niet betrouwbaar want was aan sterke schommelingen onderhevig.

Wat zich verder wreekte is mijn eigen onkunde. De deelnemers aan de Giro zijn voor een groot deel Italianen en die ken ik alleen van naam, als ze wel eens meedoen aan de voorjaarsklassiekers (Di Luca, Bettini) of de Giro wel eens gewonnen hebben (Simoni) en misschien nog een handje vol. Maar ook de deelnemende ploegen kende ik niet, laat staan dat ik veel idee had van welke renner tot welke ploeg behoorde. En de ploegen die ik wel kende, zoals de Rabobank, namen dan weer renners mee naar de Ronde van Italië waar ik nog nooit van gehoord had.

Heb ik dat probleem met de Tour de France dan niet? In veel mindere mate. Om een of andere reden ken ik daar veel meer deelnemers van en mijn kwaliteitskrant is elk jaar zo vriendelijk een overzicht te publiceren van de samenstelling van de deelnemende ploegen, zodat je die steeds even na kunt slaan.

De Giro is dus vooral saai. Omdat er niets gebeurt of omdat je niet weet wat er gebeurt. Tot overmaat van ramp bleek heel Italië saai. De eerst etappes vonden plaats op Sardinië, dat alom geprezen wordt om zijn landschappelijk schoon, want cultureel valt er niet veel te genieten. Niets bijzonders dat landschap. Geen omweg waard. Maar de rest van Italië is ook niet veel soeps. Persoonlijk ken ik alleen Toscane, waar menig Nederlander van gaat kwijlen. Heel vervelend vond ik het Toscaanse landschap. Groene heuvels met wijngaarden, maar zonder stroompjes, beekjes, watervallen of andere waterpartijen en zonder enig boerderijdier. Geen koe, varken, schaap, geit, zelfs geen ezel gezien! De Giro slingerde zich door vergelijkbare of nog vervelender landschappen. Op dat gebied viel er voor de kijker ook al niets te genieten.

En wie heeft de Giro uiteindelijk gewonnen? Lang werd het algemeen klassement aangevoerd door Danilo di Luca, maar erg waarschijnlijk was het niet dat hij de eindzege zou binnenhalen. Toch is hem dat gelukt en dat is wel bijzonder voor iemand die vooral bekend staat als een winnaar van eendagskoersen. Maar Di Luca kan alles winnen waar hij zijn zinnen op heeft gezet. Opmerkelijker is dat hij er zeker van is dat deze zege hem niet achteraf ontnomen zal worden, zoals op dit moment bij alle Rondes gebruikelijk. Er is vast een nieuw stimulerend middel in de handel.

 

********************************