archiefvorig nr.lopend nr.

	Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug Gedroomd slotakkoord? Frits Hoorweg Rudolf Havenaar, die een kleine maand geleden overleed, noemde zichzelf tot het laatst ‘bestuurder’, ook al was hij dat niet meer in letterlijke zin. Wanneer daar aanmerkingen op werden gemaakt was zijn weerwoord steevast: ‘Wat dacht je van mijn pensioenbv’s?’ Hij overleed aan een hartstilstand in Chiang Mai; in Thailand, dat zijn tweede vaderland was geworden. Aanvankelijk was er wat onduidelijkheid over de omstandigheden waaronder hij overleden was. Gelukkig kon die na een paar dagen worden weggenomen door Hare Majesteits Ambassadeur in Thailand, Felix Magrez, een studievriend, dispuutgenoot zelfs. Deze was persoonlijk poolshoogte gaan nemen en had volgens de Afdeling Voorlichting van het Ministerie van Buitenlandse Zaken: ‘goede gesprekken gehad met de relevante functionarissen’. Rudolf Havenaar verwierf landelijke bekendheid tijdens de woelige jaren ’60, als studentenleider. Daarna was hij enige tijd wethouder in Nijmegen, waar hij nogal abrupt vertrok, naar eigen zeggen: ‘Om mijn geluk elders te zoeken’. Vervolgens verdween hij enkele jaren uit het zicht van de media naar onduidelijke, maar volgens insiders goed betaalde, functies in het bedrijfsleven. In 1989 kwam hij voorzichtig terug in de publieke belangstelling door toe te treden tot de Raad van Bestuur van de nieuwe commerciële omroep die zichzelf sierde met de naam ‘Hoofdzaken’. Toen de eerste programma’s van de nieuwe omroep op de buis verschenen was het voor een commentator (‘een van die zuurpruimen die onze kranten vol schrijven’, een karakteristiek die Havenaar in die tijd veelvuldig begon te gebruiken) reden om te concluderen: ‘Ah, ze bedoelen met hoofdzaken de belangrijkste bijzaak: seks’. Tegen deze tijd was Havenaar weer helemaal terug in de pers, vooral het deel ervan dat zich ook vooral met die belangrijkste bijzaak bezighoudt. Hij had een stormachtige relatie met de presentatrice van de nieuwe omroep, die (volgens weer een andere zuurpruim) ‘niet uitgekozen was vanwege haar dictie of haar beheersing van de Nederlandse taal, of van welke taal dan ook’. Hij nam in deze periode afscheid van zijn vrouw, volgens eigen zeggen ‘con amore’. Daar dacht iedereen het zijne van, maar hij had het geluk dat zijn ex-vrouw zich nooit in het publieke debat daarover heeft gemengd. De roddelpers kon in die jaren geen genoeg van hem krijgen. Er kwamen allerlei verhalen boven water over zijn autoritaire optreden als studentenleider en over de affaires die mogelijk geleid hadden tot zijn vertrek als wethouder. Aanvankelijk weersprak hij iedere nieuwe roddel van de ‘ratten van de rioolpers’ (zijn woordkeus werd steeds bloemrijker) met klem, maar hij moest al gauw onderkennen dat het geen zin had. Nadat ‘Hoofdzaken’ ter ziele was gegaan raakte hij grotendeels uit beeld. Een enkele keer nog slechts verscheen er een foto van hem, gemaakt in een of andere badplaats, meestal in minder flatteuze poses. Het lijkt haast wel of hij door de wijze waarop hij aan zijn eind is gekomen nog één keer de voorpagina heeft willen halen. Aanvankelijk waren er allerlei geruchten over spuiten die naast zijn bed waren aangetroffen en een tas vol met illegale drugs. Hier en daar werd gesuggereerd dat er een erg jong meisje huilend naast zijn bed was aangetroffen. Er was zelfs even sprake van een afrekening uitgevoerd door de Thaise maffia. Gelukkig heeft onze ambassadeur dat allemaal recht kunnen zetten. Rudolf Johannes Havenaar (1947-2005) had met de vrouw waarvan hij gescheiden was een zoon en een dochter. Andere nakomelingen hebben zich volgens de dienstdoende notaris niet gemeld. Geheel 'of the record' voegde hij daar nog aan toe dat er trouwens ook weinig meer te halen viel. ------------ De tekening is van Annemiek Meijer ------------- Bestel uw boeken en wat al niet bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! © 2016 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "De wereldliteratuur roept" -

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Gedroomd slotakkoord?	Frits Hoorweg
Rudolf Havenaar, die een kleine maand geleden overleed, noemde zichzelf tot het laatst ‘bestuurder’, ook al was hij dat niet meer in letterlijke zin. Wanneer daar aanmerkingen op werden gemaakt was zijn weerwoord steevast: ‘Wat dacht je van mijn pensioenbv’s?’ Hij overleed aan een hartstilstand in Chiang Mai; in Thailand, dat zijn tweede vaderland was geworden. Aanvankelijk was er wat onduidelijkheid over de omstandigheden waaronder hij overleden was. Gelukkig kon die na een paar dagen worden weggenomen door Hare Majesteits Ambassadeur in Thailand, Felix Magrez, een studievriend, dispuutgenoot zelfs. Deze was persoonlijk poolshoogte gaan nemen en had volgens de Afdeling Voorlichting van het Ministerie van Buitenlandse Zaken: ‘goede gesprekken gehad met de relevante functionarissen’. Rudolf Havenaar verwierf landelijke bekendheid tijdens de woelige jaren ’60, als studentenleider. Daarna was hij enige tijd wethouder in Nijmegen, waar hij nogal abrupt vertrok, naar eigen zeggen: ‘Om mijn geluk elders te zoeken’. Vervolgens verdween hij enkele jaren uit het zicht van de media naar onduidelijke, maar volgens insiders goed betaalde, functies in het bedrijfsleven. In 1989 kwam hij voorzichtig terug in de publieke belangstelling door toe te treden tot de Raad van Bestuur van de nieuwe commerciële omroep die zichzelf sierde met de naam ‘Hoofdzaken’. Toen de eerste programma’s van de nieuwe omroep op de buis verschenen was het voor een commentator (‘een van die zuurpruimen die onze kranten vol schrijven’, een karakteristiek die Havenaar in die tijd veelvuldig begon te gebruiken) reden om te concluderen: ‘Ah, ze bedoelen met hoofdzaken de belangrijkste bijzaak: seks’. Tegen deze tijd was Havenaar weer helemaal terug in de pers, vooral het deel ervan dat zich ook vooral met die belangrijkste bijzaak bezighoudt. Hij had een stormachtige relatie met de presentatrice van de nieuwe omroep, die (volgens weer een andere zuurpruim) ‘niet uitgekozen was vanwege haar dictie of haar beheersing van de Nederlandse taal, of van welke taal dan ook’. Hij nam in deze periode afscheid van zijn vrouw, volgens eigen zeggen ‘con amore’. Daar dacht iedereen het zijne van, maar hij had het geluk dat zijn ex-vrouw zich nooit in het publieke debat daarover heeft gemengd. De roddelpers kon in die jaren geen genoeg van hem krijgen. Er kwamen allerlei verhalen boven water over zijn autoritaire optreden als studentenleider en over de affaires die mogelijk geleid hadden tot zijn vertrek als wethouder. Aanvankelijk weersprak hij iedere nieuwe roddel van de ‘ratten van de rioolpers’ (zijn woordkeus werd steeds bloemrijker) met klem, maar hij moest al gauw onderkennen dat het geen zin had. Nadat ‘Hoofdzaken’ ter ziele was gegaan raakte hij grotendeels uit beeld. Een enkele keer nog slechts verscheen er een foto van hem, gemaakt in een of andere badplaats, meestal in minder flatteuze poses. Het lijkt haast wel of hij door de wijze waarop hij aan zijn eind is gekomen nog één keer de voorpagina heeft willen halen. Aanvankelijk waren er allerlei geruchten over spuiten die naast zijn bed waren aangetroffen en een tas vol met illegale drugs. Hier en daar werd gesuggereerd dat er een erg jong meisje huilend naast zijn bed was aangetroffen. Er was zelfs even sprake van een afrekening uitgevoerd door de Thaise maffia. Gelukkig heeft onze ambassadeur dat allemaal recht kunnen zetten. Rudolf Johannes Havenaar (1947-2005) had met de vrouw waarvan hij gescheiden was een zoon en een dochter. Andere nakomelingen hebben zich volgens de dienstdoende notaris niet gemeld. Geheel 'of the record' voegde hij daar nog aan toe dat er trouwens ook weinig meer te halen viel. ------------ De tekening is van Annemiek Meijer ------------- Bestel uw boeken en wat al niet bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Frits Hoorweg
	powered by CJ2