archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Nijmegen: Jeruzalem van het Westen Willem Minderhout

1210VG LenderingIn Israël verdeeld reconstrueert Lendering* op grond van historische bronnen de geschiedenis van de Joden en het Joodse geloof tussen ruwweg de Makkabese opstand (ca. 180 voor Christus) en de verwoesting van de tempel door Titus in 70 na Christus. Hij sluit af met een vooruitblik waarin hij probeert te verklaren waarom en hoe de Christenen zich zover van de andere Joodse stromingen verwijderden dat het op een definitieve breuk uitliep.

Ik had het boek net uit toen er enige commotie ontstond over de uitspraken van dominee Van der Kaaij dat Jezus niet bestaan zou hebben. Lendering beargumenteert in zijn boek echter juist heel helder dat het zeer aannemelijk is dat dat wel het geval is. Naast de Evangeliën vormen de geschriften van de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus de voornaamste bron hiervoor.

Flavius Josephus is een interessante figuur. Hij was aanvankelijk één van de leiders van de opstandelingen tegen Rome. Toen hij gevangen werd genomen – ook dat is al een verhaal op zich – wist hij het vege lijf te redden door te profeteren dat de Romeinse generaal die de Joden had verslagen, Vespasianus, de nieuwe keizer zou worden. Het Romeinse Rijk zuchtte onder de dictatuur van Nero, dus dat moet Vespasianus als muziek in de oren hebben geklonken. Toen zijn collega’s: Otho, Galba en Vitellius, na de zelfmoord van Nero, de macht probeerden te grijpen meende Vespasianus dat nu de tijd gekomen was om de profetie van Flavius Josephus te laten uitkomen.

Hier schrijft Lendering terloops iets wat voor mij volkomen nieuw was: Vespasianus zou zijn vriend, de Batavenhoofdman Julius Civilis, hebben aangezet om in opstand te komen om het de Rijnlegers van zijn concurrent Vitellius lastig te maken. Die opzet slaagde. Vitellius werd in Rome gelyncht en Vespasianus werd tot keizer uitgeroepen.

Onze trotse ‘voorvader’ Julius Civilis, de naamgever van de Bataafse Republiek vanwege zijn stoutmoedige optreden tegen de Romeinse overheerser, is dus niets anders geweest dan een willoze marionet in de geopolitieke strategie van Vespasianus.

De Bataven gingen echter wat al te enthousiast te keer. Toen Vespasianus het keizerlijk gezag stevig in handen had moest hij met zijn oude bondgenoten afrekenen, want ze hadden intussen Mainz al bereikt. Het begon nogal uit de hand te lopen. Terwijl zijn zoon Titus Jeruzalem veroverde en de tempel verwoestte, maakten Vespasianus’ troepen korte metten met Nijmegen, de hoofdstad van de Bataven.

Nadat met beide weerspannige steden was afgerekend verordonneerde Vespasianus dat de Romeinse legioenen hun kamp moesten opslaan op de puinhopen van die steden, tussen de rottende lijken van de verslagenen, om op die manier de onoverwinnelijkheid van Rome te symboliseren.

De profetie van Flavius Josephus was uitgekomen. Vespasianus was keizer en de weerspannige steden Jeruzalem en Nijmegen waren veranderd in een Romeins legerkamp. Nijmegen is dus het Jeruzalem van het Westen. Het enige dat ontbreekt is een Klaagmuur. Wellicht kan daar nog voor gezorgd worden.

*Jona Lendering (2014), Israël verdeeld, Atheneum – Polak & Van Gennep, Amsterdam

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel
--------------------------------------
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php

© 2015 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Nijmegen: Jeruzalem van het Westen Willem Minderhout
1210VG LenderingIn Israël verdeeld reconstrueert Lendering* op grond van historische bronnen de geschiedenis van de Joden en het Joodse geloof tussen ruwweg de Makkabese opstand (ca. 180 voor Christus) en de verwoesting van de tempel door Titus in 70 na Christus. Hij sluit af met een vooruitblik waarin hij probeert te verklaren waarom en hoe de Christenen zich zover van de andere Joodse stromingen verwijderden dat het op een definitieve breuk uitliep.

Ik had het boek net uit toen er enige commotie ontstond over de uitspraken van dominee Van der Kaaij dat Jezus niet bestaan zou hebben. Lendering beargumenteert in zijn boek echter juist heel helder dat het zeer aannemelijk is dat dat wel het geval is. Naast de Evangeliën vormen de geschriften van de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus de voornaamste bron hiervoor.

Flavius Josephus is een interessante figuur. Hij was aanvankelijk één van de leiders van de opstandelingen tegen Rome. Toen hij gevangen werd genomen – ook dat is al een verhaal op zich – wist hij het vege lijf te redden door te profeteren dat de Romeinse generaal die de Joden had verslagen, Vespasianus, de nieuwe keizer zou worden. Het Romeinse Rijk zuchtte onder de dictatuur van Nero, dus dat moet Vespasianus als muziek in de oren hebben geklonken. Toen zijn collega’s: Otho, Galba en Vitellius, na de zelfmoord van Nero, de macht probeerden te grijpen meende Vespasianus dat nu de tijd gekomen was om de profetie van Flavius Josephus te laten uitkomen.

Hier schrijft Lendering terloops iets wat voor mij volkomen nieuw was: Vespasianus zou zijn vriend, de Batavenhoofdman Julius Civilis, hebben aangezet om in opstand te komen om het de Rijnlegers van zijn concurrent Vitellius lastig te maken. Die opzet slaagde. Vitellius werd in Rome gelyncht en Vespasianus werd tot keizer uitgeroepen.

Onze trotse ‘voorvader’ Julius Civilis, de naamgever van de Bataafse Republiek vanwege zijn stoutmoedige optreden tegen de Romeinse overheerser, is dus niets anders geweest dan een willoze marionet in de geopolitieke strategie van Vespasianus.

De Bataven gingen echter wat al te enthousiast te keer. Toen Vespasianus het keizerlijk gezag stevig in handen had moest hij met zijn oude bondgenoten afrekenen, want ze hadden intussen Mainz al bereikt. Het begon nogal uit de hand te lopen. Terwijl zijn zoon Titus Jeruzalem veroverde en de tempel verwoestte, maakten Vespasianus’ troepen korte metten met Nijmegen, de hoofdstad van de Bataven.

Nadat met beide weerspannige steden was afgerekend verordonneerde Vespasianus dat de Romeinse legioenen hun kamp moesten opslaan op de puinhopen van die steden, tussen de rottende lijken van de verslagenen, om op die manier de onoverwinnelijkheid van Rome te symboliseren.

De profetie van Flavius Josephus was uitgekomen. Vespasianus was keizer en de weerspannige steden Jeruzalem en Nijmegen waren veranderd in een Romeins legerkamp. Nijmegen is dus het Jeruzalem van het Westen. Het enige dat ontbreekt is een Klaagmuur. Wellicht kan daar nog voor gezorgd worden.

*Jona Lendering (2014), Israël verdeeld, Atheneum – Polak & Van Gennep, Amsterdam

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel
--------------------------------------
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php
© 2015 Willem Minderhout
powered by CJ2