archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
De executie van Damiens (Merteuil 10) Willem Minderhout

0910VG Bloed
Het ware leven van Madame de Merteuil (10)
 
‘Is het gelukt om toestemming te krijgen om het Place de Greve te gebruiken als filmset?’

‘Nee, te veel gedoe. We doen het gewoon op de Grote Markt in Den Haag. Monteren we wat shots uit Parijs achter. Die computerjongen van me draait daar zijn hand niet voor om. Ik moet alleen dringend de special effects voorbereiden en ik heb geen idee. Een vierendeling, een poepend paard, een lachende menigte … Dat is zo’n beetje wat ik uit het script opmaak. ’

‘Ik heb wat research gedaan en ik denk dat het wel interessant kan worden. Tot nu toe hebben we alleen nog maar wat saaie dialogen gefilmd, maar deze executie kan een van de hoogtepunten van de film worden! We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat deze film voor boven de zestien jaar wordt gekeurd anders komt er geen hond. Met deze scène is wel een icoontje voor seks en geweld te verdienen. Lees dit maar eens. Michel Foucault begint zijn boek Discipline, toezicht en straf met een gedetailleerde beschrijving van de executie. Die arme Damiens was een taaie kerel! Zie je die voetnoot? Die beschrijving stond in de Gazette d‘Amsterdam van 1 april 1757. ‘

‘Wat was dat voor krant?’

‘Geen idee. Ik ben geen historicus.’

‘Dit is wel heavy stuff. Er komt geen paardenpoep aan te pas. Even zien. ‘Met tangen werd het vlees van zijn borst, armen, dijen en kuiten gerukt.’ Mmmm. Dan moet ik toch die jongens van Mel Gibson inhuren. ‘Zijn rechterhand met het mesje waarmee hij Lodewijk XV aanviel wordt met brandende zwavel verschroeid.’ Da’s een makkie. Heb ik meer gedaan. Vervolgens een vierendeling met vier paarden. Best wel aardig.’

‘Dat was slechts het programma! Lees ook wat er werkelijk gebeurde! Die Damiens was niet stuk te krijgen!’

‘De zwavel brandde niet goed. Grote moeite om zijn vlees met die tangen van zijn lijf te scheuren … Onbeschrijfelijk geschreeuw … Biechtvaders … De paarden slaagden er niet in om zijn lichaam uit elkaar te rukken … Hij bleef leven. Er werden uiteindelijk zes paarden gebruikt ... Tevergeefs …
Hé, die scherprechter heette Samson. Zullen we die Diederik vragen om die rol te spelen? Met een beetje grimewerk is van zijn hoofd vast een goede beulskop te boetseren.’

‘Niet zo flauw. Bovendien heet hij Samsom. Casanova verschreef zich hier trouwens ook, want in werkelijkheid heette hij Sanson. Blijkt uit een geslacht van bekende beulen te stammen. Deze Sanson was de eerste die tijdens de Franse Revolutie de guillotine bediende! Maar lees verder.’

‘Ok. Die Samson, of Sanson, geeft de hoop op dat het die paarden lukt om Damiens uit elkaar te trekken en stelt voor om hem in stukken te hakken ... De biechtvaders kussen Damiens. Met messen sneden de beulen zijn dijen los bij de heupgewrichten. Eindelijk lukte het de paarden om zijn benen los te scheuren. Vervolgens hetzelfde recept voor zijn armen … Damiens’ kaken bewogen nog steeds alsof hij sprak … Zijn lichaamsdelen werden verbrand. Hond treurde bij de as. Geweldig! Dat is een mooi onderwerp waar ik al mijn vakmanschap in kwijt kan! Maar waar staan Madame de Merteuil en Casanova? Zal ik ze onder het bloed laten spetteren?’

‘Nee, dat heb ik ook uitgezocht. Casanova bekeek het schouwspel vanuit een raam op het Place de Greve. Wist je dat de memoires van Casanova integraal op het web staan? Was even lastig zoeken want hij heeft het over Damien in plaats van Damiens maar ik heb het toch gevonden. Heavy stuff, jongen. Dat ga je leuk vinden!’

‘Komt Madame de Merteuil er ook in voor?’

‘Niet onder die naam. Casanova schrijft dat hij die ‘kamer met uitzicht’ gehuurd had op verzoek van een aantal dames, dat het spektakel graag wilde zien. Hijzelf was er niet zo van gecharmeerd. Hij beschrijft het drama nauwelijks ondanks dat hij vier uur in die kamer aanwezig is geweest. Hij vond ‘die verschrikking een belediging van de menselijkheid’. Wat hem meer bezighield was het gedrag van twee van zijn kamergenoten.’

‘Wat gebeurde er dan? Iets voor de film?’

‘Nou en of. Stel je voor. De dames stonden uit het raam gebogen naar Damiens te kijken en de heren konden alleen hun achterwerk zien. Een van Casanova’s metgezellen maakte daar gebruik van door discreet de rokken van een van hen op te schorten en haar drie maal te nemen! Als dat geen mooie scène is!’

‘Was dat Madame de Merteuil?’

‘Geen idee. Casanova beschrijft haar als een dikke tante die alles passief over zich heen liet gaan alsof er niets gebeurde. Maar daar hoeven we ons natuurlijk niet aan te houden. We nemen een bloedmooie actrice in plaats van die dikke tante. We stellen later wel vast of ze Madame de Merteuil moet voorstellen. Die minnaar daar maken we gewoon Casanova zelf van. Dat zal meer aanspreken dan die ‘Tiretta’ die hij noemt.
Ik stel me zo voor dat we haar van voren filmen. Uit het raam hangend. Close up en af en toe een blik op haar losgeraakte keursje. We kunnen dan de kreten van pijn van Damiens mooi afwisselen met haar kreten van genot. Het van pijn verwrongen gezicht van Damiens met haar extatische blik. Op het moment dat Damiens’ benen eindelijk uit zijn lijf worden gerukt krijgt ze een enorm orgasme. Eros en Thanatos weet je wel.’

‘Ik zie het voor me. Komt voor de bakker. Cumshotje erbij?’

‘Doe maar. Beter mee verlegen dan om verlegen. Kunnen we er altijd nog uithalen bij de montage. Misschien iets voor de extended version op Blue Ray.‘

Bronnen:

Michel Foucault (1975, 2010), Discipline, toezicht en straf, Historische Uitgeverij, Groningen.
Jacques Casanova De Seingalt, The Eternal Quest: Paris And Holland The Memoirs Of Jacques Casanova De Seingalt 1725-1798,
Over de beulsdynastie der Sansons: http://fr.wikipedia.org/wiki/Famille_Sanson


© 2012 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
De executie van Damiens (Merteuil 10) Willem Minderhout
0910VG Bloed
Het ware leven van Madame de Merteuil (10)
 
‘Is het gelukt om toestemming te krijgen om het Place de Greve te gebruiken als filmset?’

‘Nee, te veel gedoe. We doen het gewoon op de Grote Markt in Den Haag. Monteren we wat shots uit Parijs achter. Die computerjongen van me draait daar zijn hand niet voor om. Ik moet alleen dringend de special effects voorbereiden en ik heb geen idee. Een vierendeling, een poepend paard, een lachende menigte … Dat is zo’n beetje wat ik uit het script opmaak. ’

‘Ik heb wat research gedaan en ik denk dat het wel interessant kan worden. Tot nu toe hebben we alleen nog maar wat saaie dialogen gefilmd, maar deze executie kan een van de hoogtepunten van de film worden! We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat deze film voor boven de zestien jaar wordt gekeurd anders komt er geen hond. Met deze scène is wel een icoontje voor seks en geweld te verdienen. Lees dit maar eens. Michel Foucault begint zijn boek Discipline, toezicht en straf met een gedetailleerde beschrijving van de executie. Die arme Damiens was een taaie kerel! Zie je die voetnoot? Die beschrijving stond in de Gazette d‘Amsterdam van 1 april 1757. ‘

‘Wat was dat voor krant?’

‘Geen idee. Ik ben geen historicus.’

‘Dit is wel heavy stuff. Er komt geen paardenpoep aan te pas. Even zien. ‘Met tangen werd het vlees van zijn borst, armen, dijen en kuiten gerukt.’ Mmmm. Dan moet ik toch die jongens van Mel Gibson inhuren. ‘Zijn rechterhand met het mesje waarmee hij Lodewijk XV aanviel wordt met brandende zwavel verschroeid.’ Da’s een makkie. Heb ik meer gedaan. Vervolgens een vierendeling met vier paarden. Best wel aardig.’

‘Dat was slechts het programma! Lees ook wat er werkelijk gebeurde! Die Damiens was niet stuk te krijgen!’

‘De zwavel brandde niet goed. Grote moeite om zijn vlees met die tangen van zijn lijf te scheuren … Onbeschrijfelijk geschreeuw … Biechtvaders … De paarden slaagden er niet in om zijn lichaam uit elkaar te rukken … Hij bleef leven. Er werden uiteindelijk zes paarden gebruikt ... Tevergeefs …
Hé, die scherprechter heette Samson. Zullen we die Diederik vragen om die rol te spelen? Met een beetje grimewerk is van zijn hoofd vast een goede beulskop te boetseren.’

‘Niet zo flauw. Bovendien heet hij Samsom. Casanova verschreef zich hier trouwens ook, want in werkelijkheid heette hij Sanson. Blijkt uit een geslacht van bekende beulen te stammen. Deze Sanson was de eerste die tijdens de Franse Revolutie de guillotine bediende! Maar lees verder.’

‘Ok. Die Samson, of Sanson, geeft de hoop op dat het die paarden lukt om Damiens uit elkaar te trekken en stelt voor om hem in stukken te hakken ... De biechtvaders kussen Damiens. Met messen sneden de beulen zijn dijen los bij de heupgewrichten. Eindelijk lukte het de paarden om zijn benen los te scheuren. Vervolgens hetzelfde recept voor zijn armen … Damiens’ kaken bewogen nog steeds alsof hij sprak … Zijn lichaamsdelen werden verbrand. Hond treurde bij de as. Geweldig! Dat is een mooi onderwerp waar ik al mijn vakmanschap in kwijt kan! Maar waar staan Madame de Merteuil en Casanova? Zal ik ze onder het bloed laten spetteren?’

‘Nee, dat heb ik ook uitgezocht. Casanova bekeek het schouwspel vanuit een raam op het Place de Greve. Wist je dat de memoires van Casanova integraal op het web staan? Was even lastig zoeken want hij heeft het over Damien in plaats van Damiens maar ik heb het toch gevonden. Heavy stuff, jongen. Dat ga je leuk vinden!’

‘Komt Madame de Merteuil er ook in voor?’

‘Niet onder die naam. Casanova schrijft dat hij die ‘kamer met uitzicht’ gehuurd had op verzoek van een aantal dames, dat het spektakel graag wilde zien. Hijzelf was er niet zo van gecharmeerd. Hij beschrijft het drama nauwelijks ondanks dat hij vier uur in die kamer aanwezig is geweest. Hij vond ‘die verschrikking een belediging van de menselijkheid’. Wat hem meer bezighield was het gedrag van twee van zijn kamergenoten.’

‘Wat gebeurde er dan? Iets voor de film?’

‘Nou en of. Stel je voor. De dames stonden uit het raam gebogen naar Damiens te kijken en de heren konden alleen hun achterwerk zien. Een van Casanova’s metgezellen maakte daar gebruik van door discreet de rokken van een van hen op te schorten en haar drie maal te nemen! Als dat geen mooie scène is!’

‘Was dat Madame de Merteuil?’

‘Geen idee. Casanova beschrijft haar als een dikke tante die alles passief over zich heen liet gaan alsof er niets gebeurde. Maar daar hoeven we ons natuurlijk niet aan te houden. We nemen een bloedmooie actrice in plaats van die dikke tante. We stellen later wel vast of ze Madame de Merteuil moet voorstellen. Die minnaar daar maken we gewoon Casanova zelf van. Dat zal meer aanspreken dan die ‘Tiretta’ die hij noemt.
Ik stel me zo voor dat we haar van voren filmen. Uit het raam hangend. Close up en af en toe een blik op haar losgeraakte keursje. We kunnen dan de kreten van pijn van Damiens mooi afwisselen met haar kreten van genot. Het van pijn verwrongen gezicht van Damiens met haar extatische blik. Op het moment dat Damiens’ benen eindelijk uit zijn lijf worden gerukt krijgt ze een enorm orgasme. Eros en Thanatos weet je wel.’

‘Ik zie het voor me. Komt voor de bakker. Cumshotje erbij?’

‘Doe maar. Beter mee verlegen dan om verlegen. Kunnen we er altijd nog uithalen bij de montage. Misschien iets voor de extended version op Blue Ray.‘

Bronnen:

Michel Foucault (1975, 2010), Discipline, toezicht en straf, Historische Uitgeverij, Groningen.
Jacques Casanova De Seingalt, The Eternal Quest: Paris And Holland The Memoirs Of Jacques Casanova De Seingalt 1725-1798,
Over de beulsdynastie der Sansons: http://fr.wikipedia.org/wiki/Famille_Sanson
© 2012 Willem Minderhout
powered by CJ2