archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
John Cooper Clarke in de Vinger Mr. Pelham

0815VG JCC
In de verrotte Vinger is het verrotte benauwd. Je ziet er verdomd alleen achterhoofden en van het podium verdomd geen steek. Bier dat naar pis ruikt en pis smaakt naar bier. Eh, het.

Heel zacht en met de grootste fijngevoeligheid neemt de portier jouw hand in de zijne om daar het stempel te drukken van een keurig doodshoofd. In het dagelijks leven is hij dan ook chef-kok.

‘In de verrotte Vinger / is het verrotte benauwd.’ Vanzelf begin je staccato op rijm te praten. Want John Cooper Clarke komt eraan. De punkdichter. De man van You’ll Never See a Nipple in the Daily Express.

this paper’s boring, mindless and mean / it’s full of pornography, the kind that’s clean / where william hickey meets michael caine / again and again and again and again / you’ll learn about all kinds of ugliness in hideous excess / but you’ll never see a nipple in the daily express.
Maar hier, in het ondergronderscafé De Vinger in de Bagijnestraat, zie je ‘verdomd alleen verdomde achterhoofden / en van de verdomde dichter verdomd geen steek.’ – ‘Verrotte vinger in verrotte vagijn.’ Wat een walm. ‘Bier ruikt naar pis / en pis naar bier’. Op de sanitaire voorzieningen, onder handbereik, valt voort te borduren. Want je hoeft maar ‘één verrotte deur door van de plee naar de bar’. ‘Verrotte plee, verrotte bar.’ À la ‘you’re fucking lost and fucking found’ in Chickentown.

the fucking pies are fucking old / the fucking chips are fucking cold / the fucking beer is fucking flat / the fucking flats have fucking rats / the fucking clocks are fucking wrong / the fucking days are fucking long / it fucking gets you fucking down / evidently chicken town

Moppen tappen kan JCC. ‘Komt een man bij de dokter. Die zegt: u moet stoppen met masturberen. Hoezo? zegt die man. Zegt de dokter: ik ben hier bezig met een lichamelijk onderzoek.’ – ‘Bij de scheiding van mijn eerste vrouw hebben wij ons huis netjes verdeeld. Zij de binnenkant en ik de buitenkant.’ – ‘Niks kwaads over mijn nieuwe huwelijk. Al 35 jaar een heel goede relatie met een hele lieve vrouw. Tot mijn echtgenote daar een eind aan maakte.’ – ‘Ik heb het getroffen met een vrouw who loves me for what I am – pretending to be.’

(Gedicht: I’ve fallen in love with my wife.)

‘Getrouwde mensen leven langer dan ongetrouwde mensen. Maar getrouwde mannen leven weer korter dan hun vrouw. Because they want to.’ – ‘Al jaren gestopt met drugs. Maar een bezoek aan Manchester is funest. Want daar zijn drugs verplicht. Jij zult weer aan de heroïne, Clarke.’

Onstuitbaar ritmisch mitrailleert hij zijn gedichten de zaal in. Zeer dun mannetje met uitgemergeld kabouterhoofd. Hoeveel stemmen heeft hij? Ik tel er drie: een praatstem, een voordrachtstem en een verrassend volle zangstem.

Op filmaffiches leest hij de combinatie van de hoofdletters LI als U. Zijn lievelingsregisseur daarom: CLINT EASTWOOD. Ook The Attack of the 50ft Woman misleest hij. Een soft woman: wat is daar nou mis mee? Als zij nog wil aanvallen, ook.

Voorlezen en gedichten opzoeken doet hij uit een handgeschreven dikke bundel papier op A4-formaat. Erg zuinig is hij er niet op. Als Deelder die maar niet steelt. Die zal bij zichzelf ook wel iets aan het kniezen zijn geslagen over de verrotte maan die verrotte verbleekt bij de verrotte zon. Kijk nou, na zijn korte aankondiging van zijn Engelse kompaan staat hij ongeamuseerd toe te kijken, gebrand op zijn eigen misplaatste toegift. Weer iets over Himmler die ’m niet omhoog krijgt met ring om lul. Het publiek taait af bij deze verbeten oreerder. De helft zal hem niet verstaan. Jools Dayldare? Geen idee wie deze naar Goebbels gecoiffeerde heer wel wezen mag. Voor hem pleit dat hij na luttele minuten inziet dat hij beter een sigaretje kan gaan roken, buiten.

JCC zou het liefst vredig en zonder het te merken in zijn slaap overlijden. Net als zijn vriend, die buschauffeur was. En dus niet kicking and screaming, zoals de passagiers.

(Gedicht: Health Fanatic.)

around the block - against the clock / tick tock, tick tock, tick tock / running out of breath - running out of socks / rubber on the road... flippety flop / non-skid agility... chop chop // he’s so healthy / it makes me sick

Het luidruchtige merendeel van de toehoorders is Engels. Zo hard heeft nog nooit iemand gelachen. Ze kennen al zijn gedichten en treden roepend met hem in conversatie. Ja, het is een petieterig stinkend zaaltje met een heel laag podiumpje. Maar wie te klein is mag helemaal vooraan staan.

Een Nederlandse vrouw verbaast zich luidkeels over de blauwe vleug in haar Spa-rood. Vergif, meent zij. Poison. Er zit iets alcoholisch in mijn tonic, zegt JCC, of ik heb ineens malaria.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2011 Mr. Pelham meer Mr. Pelham - meer "De wereldliteratuur roept"
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
John Cooper Clarke in de Vinger Mr. Pelham
0815VG JCC
In de verrotte Vinger is het verrotte benauwd. Je ziet er verdomd alleen achterhoofden en van het podium verdomd geen steek. Bier dat naar pis ruikt en pis smaakt naar bier. Eh, het.

Heel zacht en met de grootste fijngevoeligheid neemt de portier jouw hand in de zijne om daar het stempel te drukken van een keurig doodshoofd. In het dagelijks leven is hij dan ook chef-kok.

‘In de verrotte Vinger / is het verrotte benauwd.’ Vanzelf begin je staccato op rijm te praten. Want John Cooper Clarke komt eraan. De punkdichter. De man van You’ll Never See a Nipple in the Daily Express.

this paper’s boring, mindless and mean / it’s full of pornography, the kind that’s clean / where william hickey meets michael caine / again and again and again and again / you’ll learn about all kinds of ugliness in hideous excess / but you’ll never see a nipple in the daily express.
Maar hier, in het ondergronderscafé De Vinger in de Bagijnestraat, zie je ‘verdomd alleen verdomde achterhoofden / en van de verdomde dichter verdomd geen steek.’ – ‘Verrotte vinger in verrotte vagijn.’ Wat een walm. ‘Bier ruikt naar pis / en pis naar bier’. Op de sanitaire voorzieningen, onder handbereik, valt voort te borduren. Want je hoeft maar ‘één verrotte deur door van de plee naar de bar’. ‘Verrotte plee, verrotte bar.’ À la ‘you’re fucking lost and fucking found’ in Chickentown.

the fucking pies are fucking old / the fucking chips are fucking cold / the fucking beer is fucking flat / the fucking flats have fucking rats / the fucking clocks are fucking wrong / the fucking days are fucking long / it fucking gets you fucking down / evidently chicken town

Moppen tappen kan JCC. ‘Komt een man bij de dokter. Die zegt: u moet stoppen met masturberen. Hoezo? zegt die man. Zegt de dokter: ik ben hier bezig met een lichamelijk onderzoek.’ – ‘Bij de scheiding van mijn eerste vrouw hebben wij ons huis netjes verdeeld. Zij de binnenkant en ik de buitenkant.’ – ‘Niks kwaads over mijn nieuwe huwelijk. Al 35 jaar een heel goede relatie met een hele lieve vrouw. Tot mijn echtgenote daar een eind aan maakte.’ – ‘Ik heb het getroffen met een vrouw who loves me for what I am – pretending to be.’

(Gedicht: I’ve fallen in love with my wife.)

‘Getrouwde mensen leven langer dan ongetrouwde mensen. Maar getrouwde mannen leven weer korter dan hun vrouw. Because they want to.’ – ‘Al jaren gestopt met drugs. Maar een bezoek aan Manchester is funest. Want daar zijn drugs verplicht. Jij zult weer aan de heroïne, Clarke.’

Onstuitbaar ritmisch mitrailleert hij zijn gedichten de zaal in. Zeer dun mannetje met uitgemergeld kabouterhoofd. Hoeveel stemmen heeft hij? Ik tel er drie: een praatstem, een voordrachtstem en een verrassend volle zangstem.

Op filmaffiches leest hij de combinatie van de hoofdletters LI als U. Zijn lievelingsregisseur daarom: CLINT EASTWOOD. Ook The Attack of the 50ft Woman misleest hij. Een soft woman: wat is daar nou mis mee? Als zij nog wil aanvallen, ook.

Voorlezen en gedichten opzoeken doet hij uit een handgeschreven dikke bundel papier op A4-formaat. Erg zuinig is hij er niet op. Als Deelder die maar niet steelt. Die zal bij zichzelf ook wel iets aan het kniezen zijn geslagen over de verrotte maan die verrotte verbleekt bij de verrotte zon. Kijk nou, na zijn korte aankondiging van zijn Engelse kompaan staat hij ongeamuseerd toe te kijken, gebrand op zijn eigen misplaatste toegift. Weer iets over Himmler die ’m niet omhoog krijgt met ring om lul. Het publiek taait af bij deze verbeten oreerder. De helft zal hem niet verstaan. Jools Dayldare? Geen idee wie deze naar Goebbels gecoiffeerde heer wel wezen mag. Voor hem pleit dat hij na luttele minuten inziet dat hij beter een sigaretje kan gaan roken, buiten.

JCC zou het liefst vredig en zonder het te merken in zijn slaap overlijden. Net als zijn vriend, die buschauffeur was. En dus niet kicking and screaming, zoals de passagiers.

(Gedicht: Health Fanatic.)

around the block - against the clock / tick tock, tick tock, tick tock / running out of breath - running out of socks / rubber on the road... flippety flop / non-skid agility... chop chop // he’s so healthy / it makes me sick

Het luidruchtige merendeel van de toehoorders is Engels. Zo hard heeft nog nooit iemand gelachen. Ze kennen al zijn gedichten en treden roepend met hem in conversatie. Ja, het is een petieterig stinkend zaaltje met een heel laag podiumpje. Maar wie te klein is mag helemaal vooraan staan.

Een Nederlandse vrouw verbaast zich luidkeels over de blauwe vleug in haar Spa-rood. Vergif, meent zij. Poison. Er zit iets alcoholisch in mijn tonic, zegt JCC, of ik heb ineens malaria.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2011 Mr. Pelham
powered by CJ2