De achterpagina van de NRC was laatst gewijd aan iets nieuws uit New York. Complete memoires van zes woorden lang. ‘So much to do. Let’s drink.’ ‘Message to tourists: please keep walking.’ Uit de illustraties van Ank Swinkels bij het artikel blijkt dat de six-word memoirs zich ook nog eens uitstekend in een plaatje laten vangen.

Wel leuk, niet nieuw. Ouds, dus. Hier te lande heb je de zichzelf noemende ‘Nightwriters’. Onder leiding van Kluun (ja, die) gaat deze schrijversbent al sinds een jaartje of wat de boer ermee op. Voor optredens zie www.nightwriter.nl. ‘Maarten Spanjer verplaatst naar kleine zaal.’ (Maarten Spanjer)

De hobby gaat terug op een schrijnend geval van Ernest Hemingway. ‘Te koop aangeboden: babyschoentjes, nooit gedragen.’ Ach, je schudt ze uit je mouw.

Eerst Irak en dan Iran. Vuur!

Gaan we niet. Jij je zin.

Waarom? Ik heb toch niks gedaan?

Hij slaapt, maar ik lig wakker.

Het woord werd vlees: medium rare.

Ik lag in een vreemde knik.

Met haar neef? Zij wilde zelf!

Het aanraken der draden bleek levensgevaarlijk.

Mei? Lente, geluid. Pijpen, en uit.

Ik hoor gestommel. Leeft zij nog?

Met je dochter? Mij niet gezien!

Elk verlangen smoren, Indiaan te zijn.

Wie slaapt wordt niet meer wakker.

Jezus is verrezen. Maar niet heus.

Gij! Die rokken om vriendschap jaagt...

Nou en? Ik was daar kamermeisje.

Golgotha vanuit Jeruzalem: drie kilometer file.

Razen, zij. Tieren! En ik? Zweeg.

Pappa met mannen? Mamma met mij!

Zou God mij verlaten hebben? Grapje!

Haar wereld werd wil en voorstelling.

 

Pappa een vriendin? Dan Mamma ook.

(Zes woorden? Waarom zou je eigenlijk? )

 

**********************

Kijk op: www.deleunstoel.nl/donateur.php