 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Klussen | ||||
| Met mevrouw Pasgeld in de goot | Julius Pasgeld | |||
 De bomen op ons Dorpsplein in Zeeland worden ieder jaar weer groter. Prachtig. Dat wel. Maar in de herfst komen er dus ieder jaar weer meer afgevallen bladeren in onze dakgoot terecht. En het is een heel karwei om ze daar weer uit te krijgen voordat al dat blad de regenpijp naar beneden verstopt. Ieder jaar zie ik daar meer tegenop. Met een wankele ladder naar boven. Dan balanceren op de goot en tegelijkertijd de bladeren voor je uit en naar beneden vegen.Ieder jaar duurt het langer voordat ik me daartoe kan zetten. Al was het alleen maar omdat ik ieder jaar weer een jaartje ouder word en steeds wat minder kan. Dit jaar duurde het wel erg lang. Tot mevrouw Pasgeld tenslotte vroeg of het niet eens tijd werd de bladeren uit de goot te vegen. ‘Ik durf eigenlijk niet zo goed meer’, bekende ik. ‘Nou, dan help ik je toch’, bood ze goedhartig aan. Gevallen Zo gezegd zo gedaan. Mevrouw Pasgeld sprak er de voorkeur voor uit het dak via het schuine dakraam te betreden. Terwijl ik al in de dakgoot stond om haar bij die klauterpartij bij te staan. En ja hoor. Daar stonden we allebei met een bezem in de hand een beetje angstig naar beneden te kijken. Na drie minuten gebeurde het. Mevrouw Pasgeld gleed tijdens het vegen uit over al die natte bladeren, verloor haar evenwicht en viel gelukkig languit in de goot en niet naar beneden. Daar lag ze. Het duurde even voordat ik van de schrik bekomen was. En even later was dat bij haar gelukkig ook het geval. Maar wat nu? Opgestaan Ik had nog nooit van mijn leven iemand uit een smalle dakgoot overeind geholpen. Ook had ik nog nooit ergens gelezen hoe dat moest. Goede raad is altijd duur, dacht ik. En zo kwam ik op het idee een hulpdienst te bellen die mevrouw Pasgeld uit haar noodlottige situatie kon takelen. Maar dat hoefde niet, vond mevrouw Pasgeld zelf. Als ik me nou vanaf haar voeten over haar heen boog en we elkaar een hand gaven, kon ik haar vast wel weer omhoog trekken, dacht ze. Zo gezegd zo gedaan. En ja hoor. Eerst gleed ze half overeind weer terug in de natte bladeren maar in een tweede poging slaagden we erin haar weer overeind te krijgen. Dapper als mevrouw Pasgeld altijd is, voltooide ze haar werk en toen we de goot van de bladeren hadden ontdaan zei ze, dat ze liever niet weer door het dakraam naar binnen ging. Dus ging ik bovenaan de trap staan om haar te helpen haar voet op de bovenste spijl van de ladder te zetten. Zodat ze zelf de weg naar beneden zou vinden. Dat lukte.Toen we het verhaal aan Junior vertelde, wond hij zich nogal op. ‘Dat mogen jullie nooit meer doen hoor, die bladeren uit de goot halen. Bel me de volgende keer als het zover is maar op. Dan doe ik het wel’. Tja. Hij is dakdekker, dus dat moet kunnen. ---------- De illustratie is van Han Busstra. |
||||
| © 2024 Julius Pasgeld | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||