archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Klussen delen printen terug
De kunst van badkamerrenovatie Jacky Bax

1419BZ ZenSinds kort, zeventien jaar nadat we in ons huis trokken, hebben we een nieuwe badkamer. Zo’n mooie, dat we er maar aarzelend gebruik van durven maken. Eigenlijk is de badkamer mooier dan alle andere kamers. Zo stijlvol, zo handig, zo nieuw en vers.

Toen we ons huis introkken waren er maanden verbouwing aan vooraf gegaan. We moesten snel verder met ons zeer drukke leven, en de badkamer bleef steeds de sluitpost van onze verdere interior design activiteiten. We bespraken wel steeds wat er aan ontbrak: een mooi, groot badkamermeubel, plafondspotjes met zacht licht, een grote spiegel, een afscherming tegen de dagelijkse sproeipartij - maar het kwam er niet van. En het bad, dat ik indertijd had doorgedrukt, staarde me nutteloos aan -  alleen ons nichtje lag er weleens in te weken.
Ooit kochten we een douchegordijn met stang, maar die verliet nooit de verpakking. We behielpen ons met een eenvoudig ladekastje en veranderden niets, wachtend op een moment van grote helderheid en moed.
Langzamerhand begon de kraan om zich heen te spuiten, barstten de douchekoppen en vervaagde het chroom op de kranen.
Twee jaar terug besloten we een badkamerspecialist te bezoeken in Wormer. We bespraken opties, hij kwam zelfs langs, mat alles op en waarschuwde en passant dat de voegen niet helemaal top meer waren. Maar het leven spoelde ons verder.
Totdat de badkamer begon te lekken. Vermoedelijk toch de voegen.

Toen nam mijn geliefde het heft in handen, zocht een badkamervakman van de oude, grondige stempel uit en samen ontwierpen ze een volledige make over, die nu is afgerond. Adembenemend.

We zijn niet de enigen. Veel mensen om ons heen vernieuwen hun badkamer. Bad eruit, nieuwe tegels erin, nieuwe kranen, vloerverwarming, andere kleuren. Het is zelfs een hele kunst een badkamerman te strikken. De onze zit al maanden vooruit volgeboekt.

Is het de levensfase? Is het gewoon de economie die aantrekt? Of vallen de badkamer renovatiebeurten ons nu pas op?
Hoe dan ook, de vraag blijft waarom zo’n drastische keuze? Waarom niet gewoon een kraan vervangen, een nieuwe badmat, zeephouder en andere accessoires? Waarom voelt het zo bevredigend alles nieuw te hebben en in de trend?
En als je dat dan hebt, hoe lang blijft dat bevredigde gevoel? Wanneer begint de badkamer gewoon te worden, zie je hem niet meer bewust, vallen alleen onhandigheden en imperfecties op?

Toen onze oude badkamer begon af te brokkelen, drong nu en dan het boek ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’ in mijn gedachten. Van dat cultboek uit de jaren zeventig stond mij nog het meest de passage bij over het verschil tussen mensen die een druppende kraan negeren en mensen die met aandacht de kraan gaan repareren. De schoonheid van het herstellen, van vakmanschap, van dingen die blijven functioneren  omdat ze met liefde, geduld en kennis worden onderhouden in plaats van gebruikt en gedumpt.
Wij hebben de spreekwoordelijke en letterlijke kraan laten druppen, dat is ontegenzeggelijk waar, en het zou ons een stevige cursus ‘klein onderhoud in de woning’ hebben gekost om dat zelf te herstellen. Waar we geen puf voor hadden. Maar met deze nieuwe badkamer hebben we ook een nieuwe kans om te leren onderhouden en daarvan te genieten.

Toen ik dit had opgeschreven, blokkeerden mijn gedachten. Het is een mooie zin ‘een nieuwe kans om te leren onderhouden en daarvan te genieten’. Maar in feite klinkt het toch een beetje obligaat en vals.
Want is onderhoud wel iets dat genot oplevert? Hoeveel onderhoud plegen we wel niet? We onderhouden ons lichaam, ons uiterlijk, onze baan, onze positie, onze liefde, onze sociale contacten, en dan nog gewoon ons huis, de auto, de administratie, en de planten.
Eigenlijk is ons leven niets anders dan op alle fronten onderhoud plegen.
Eigenlijk is dat ook erg vermoeiend.

Eén oplossing is uitbesteden, maar dan moet je weer managerial de werkrelatie met de uitvoerder onderhouden om de juiste uitkomst te stimuleren.

Nieuw kopen is ook een oplossing. Eerlijk gezegd houd ik erg van nieuw kopen. Ik probeer het klein te houden, maar zo’n kick van een nieuw bloesje, schoenen, tijdschrift, lipstick – het blijft genieten. En dan komt weer het besef – elk nieuw ding moet worden gewassen, gepoetst, gelezen, opgeborgen, afgestoft.

Ik sloeg ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’ nog eens open. Wat was daarin ook alweer het recept? Dertig jaar geleden vond ik het boek zo hermetisch dat alleen de druppende kraan me echt was bijgebleven. Nu werd me duidelijk dat het een bijna autobiografisch boek is van een geniale bèta die twee filosofische systemen, de westerse rationele en de oosterse taoïstische, probeerde te koppelen via het begrip ‘kwaliteit’.

En misschien is dat ook wel het toverwoord. Stel dat inderdaad het leven grotendeels bestaat uit onderhoud plegen, misschien komt genieten dan toch van onderhoud met kwaliteit.

Hier houden mijn bespiegelingen op, want ik moet er zelf nog eens goed op kauwen. En het uitproberen. Bijvoorbeeld door met intense aandacht de nieuwe badkamer te ordenen en te poetsen. Misschien blijft hij mij dan verrassen met zijn schoonheid en functionaliteit. Een eeuwig mooie, verse badkamer.


© 2017 Jacky Bax meer Jacky Bax - meer "Klussen" -
Bezigheden > Klussen
De kunst van badkamerrenovatie Jacky Bax
1419BZ ZenSinds kort, zeventien jaar nadat we in ons huis trokken, hebben we een nieuwe badkamer. Zo’n mooie, dat we er maar aarzelend gebruik van durven maken. Eigenlijk is de badkamer mooier dan alle andere kamers. Zo stijlvol, zo handig, zo nieuw en vers.

Toen we ons huis introkken waren er maanden verbouwing aan vooraf gegaan. We moesten snel verder met ons zeer drukke leven, en de badkamer bleef steeds de sluitpost van onze verdere interior design activiteiten. We bespraken wel steeds wat er aan ontbrak: een mooi, groot badkamermeubel, plafondspotjes met zacht licht, een grote spiegel, een afscherming tegen de dagelijkse sproeipartij - maar het kwam er niet van. En het bad, dat ik indertijd had doorgedrukt, staarde me nutteloos aan -  alleen ons nichtje lag er weleens in te weken.
Ooit kochten we een douchegordijn met stang, maar die verliet nooit de verpakking. We behielpen ons met een eenvoudig ladekastje en veranderden niets, wachtend op een moment van grote helderheid en moed.
Langzamerhand begon de kraan om zich heen te spuiten, barstten de douchekoppen en vervaagde het chroom op de kranen.
Twee jaar terug besloten we een badkamerspecialist te bezoeken in Wormer. We bespraken opties, hij kwam zelfs langs, mat alles op en waarschuwde en passant dat de voegen niet helemaal top meer waren. Maar het leven spoelde ons verder.
Totdat de badkamer begon te lekken. Vermoedelijk toch de voegen.

Toen nam mijn geliefde het heft in handen, zocht een badkamervakman van de oude, grondige stempel uit en samen ontwierpen ze een volledige make over, die nu is afgerond. Adembenemend.

We zijn niet de enigen. Veel mensen om ons heen vernieuwen hun badkamer. Bad eruit, nieuwe tegels erin, nieuwe kranen, vloerverwarming, andere kleuren. Het is zelfs een hele kunst een badkamerman te strikken. De onze zit al maanden vooruit volgeboekt.

Is het de levensfase? Is het gewoon de economie die aantrekt? Of vallen de badkamer renovatiebeurten ons nu pas op?
Hoe dan ook, de vraag blijft waarom zo’n drastische keuze? Waarom niet gewoon een kraan vervangen, een nieuwe badmat, zeephouder en andere accessoires? Waarom voelt het zo bevredigend alles nieuw te hebben en in de trend?
En als je dat dan hebt, hoe lang blijft dat bevredigde gevoel? Wanneer begint de badkamer gewoon te worden, zie je hem niet meer bewust, vallen alleen onhandigheden en imperfecties op?

Toen onze oude badkamer begon af te brokkelen, drong nu en dan het boek ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’ in mijn gedachten. Van dat cultboek uit de jaren zeventig stond mij nog het meest de passage bij over het verschil tussen mensen die een druppende kraan negeren en mensen die met aandacht de kraan gaan repareren. De schoonheid van het herstellen, van vakmanschap, van dingen die blijven functioneren  omdat ze met liefde, geduld en kennis worden onderhouden in plaats van gebruikt en gedumpt.
Wij hebben de spreekwoordelijke en letterlijke kraan laten druppen, dat is ontegenzeggelijk waar, en het zou ons een stevige cursus ‘klein onderhoud in de woning’ hebben gekost om dat zelf te herstellen. Waar we geen puf voor hadden. Maar met deze nieuwe badkamer hebben we ook een nieuwe kans om te leren onderhouden en daarvan te genieten.

Toen ik dit had opgeschreven, blokkeerden mijn gedachten. Het is een mooie zin ‘een nieuwe kans om te leren onderhouden en daarvan te genieten’. Maar in feite klinkt het toch een beetje obligaat en vals.
Want is onderhoud wel iets dat genot oplevert? Hoeveel onderhoud plegen we wel niet? We onderhouden ons lichaam, ons uiterlijk, onze baan, onze positie, onze liefde, onze sociale contacten, en dan nog gewoon ons huis, de auto, de administratie, en de planten.
Eigenlijk is ons leven niets anders dan op alle fronten onderhoud plegen.
Eigenlijk is dat ook erg vermoeiend.

Eén oplossing is uitbesteden, maar dan moet je weer managerial de werkrelatie met de uitvoerder onderhouden om de juiste uitkomst te stimuleren.

Nieuw kopen is ook een oplossing. Eerlijk gezegd houd ik erg van nieuw kopen. Ik probeer het klein te houden, maar zo’n kick van een nieuw bloesje, schoenen, tijdschrift, lipstick – het blijft genieten. En dan komt weer het besef – elk nieuw ding moet worden gewassen, gepoetst, gelezen, opgeborgen, afgestoft.

Ik sloeg ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’ nog eens open. Wat was daarin ook alweer het recept? Dertig jaar geleden vond ik het boek zo hermetisch dat alleen de druppende kraan me echt was bijgebleven. Nu werd me duidelijk dat het een bijna autobiografisch boek is van een geniale bèta die twee filosofische systemen, de westerse rationele en de oosterse taoïstische, probeerde te koppelen via het begrip ‘kwaliteit’.

En misschien is dat ook wel het toverwoord. Stel dat inderdaad het leven grotendeels bestaat uit onderhoud plegen, misschien komt genieten dan toch van onderhoud met kwaliteit.

Hier houden mijn bespiegelingen op, want ik moet er zelf nog eens goed op kauwen. En het uitproberen. Bijvoorbeeld door met intense aandacht de nieuwe badkamer te ordenen en te poetsen. Misschien blijft hij mij dan verrassen met zijn schoonheid en functionaliteit. Een eeuwig mooie, verse badkamer.
© 2017 Jacky Bax
powered by CJ2