archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Washington DC, in het voetspoor van professoren Peter Schröder

0401BS BriefWash1
Buizenpost
Vorige week was ik in Washington om een presentatie te geven op een conferentie over beleid voor en management van gegevensbestanden voor wetenschappelijk onderzoek. Conferenties zijn een onderdeel van een wereldomspannend verkeerscircuit. Een afgeschermde buizenpost voor praatjesmakers, een netwerk van airconditioned buizen die treinstations, luchthavens, hotels en vergaderzalen verbinden, vandaag de dag ook begeleid door Internet. Je stapt ergens in, je wordt in half comateuze toestand geëxpedieerd en stapt ergens uit – waar het er op het eerste gezicht precies zo uitziet (zelfde oude en nieuwe bekenden, zelfde Samsonite trolleys en stoelen, zelfde hapjes en douches, zelfde kostuums en powerpoint presentaties).

Reizigersdeskundigheid
Wie vroeger (toen er nog geen vliegtuigen vlogen, de televisie nog moest gaan uitzenden en kranten nog niet op snelheid waren) langer dan een week over de landsgrenzen op stap was had terug in het vaderland veel te verhalen. Niemand keek raar op als de reiziger bij terugkomst een boek (of ‘boekske’) schreef onder een titel als Afrika, continent van contrasten of Amerika (groot/nieuw/avontuurlijk) Land en (groot /nieuw /avontuurlijk) Volk, of Italië in Artistiek Wezen en Moderne Tijd. Naarmate het assortiment zich uitbreidde werden de titels minder absoluut. Een meer persoonlijke invalshoek kwam tot uiting in titels als: Impressies uit een Dynamisch Joegoslavië, Drie Weken op een Kamelenrug door Arabië of Mijn Verblijf in de Poolse Graanschuur.

Deze berichtgeving werd besproken door Prof.Dr.A.N.J. den Hollander, hoogleraar sociologie en Amerikanistiek aan de Universiteit van Amsterdam tijdens zijn roemruchte colleges Encyclopedie van de Sociologie (vrijdagochtend van 09:15 tot 10:45 in de Lutherse kerk). Studiegenoot Rogier Proper merkte daarbij terzijde op “En als de auteur een professor is, wordt de aangeleverde tekst zonder enige redactie of correctie gezet, gedrukt en verkocht”. Bram de Swaan was nog geen hoogleraar, maar ging voor langere tijd naar Amerika en verzorgde van daaruit onder de titel Amerika in Termijnen praatjes voor de radio die later in boekvorm werden gebundeld. En dan nu van mij voor De Leunstoel een brief uit Washington.

Ontvreemding’ van de wereld
Er is veel veranderd, maar die anekdoten van Arie den Hollander, een intelligente wijsneus die de veranderingen in de stormachtige jaren zestig niet wilde bijbenen, willen wel beklijven. Was hij een groot geleerde of vooral een behendig oudehoer? In hoeverre zien niet-sociologen, sociologen vooral als onhandige oudehoeren? Om iets te weten te komen over verre reizen en de bijbehorende kennismaking met minder bekende mensen, dieren en gebieden kijken we nu naar de televisie en naar een computerscherm. Of we stappen in de toeristische buizenpost.

Vaak lijkt de Wereld in je achtertuin te passen. De toegenomen informatisering van de wereld heeft gezorgd voor een meer omvattend, gedetailleerd en systematisch aanbod aan kennis en informatie en dat bracht een zekere ‘ontvreemding’ van het buitenland. Tegelijkertijd is het aanzien van de verschillende werelddelen steeds verder gelijkgeschakeld – ‘Oost-West, overal hetzelfde best’. Valt er voor de amateurreiziger aan het bestaande informatieaanbod iets wetenswaardigs toe te voegen? Iets behartenswaardigs over Washington, hoofdstad van de Verenigde Staten?

Er helemaal uit in iets heel anders
Een inherente eigenschap van een ‘reis’ blijft toch het betreden van een enigszins onbekende sociale ordening. De vanzelfsprekendheid van gangbare zeden en gewoonten, verwachtingen en reacties zal op losse schroeven komen te staan – ook als we vervoerd worden in de vertrouwde buizenpost. De verwikkelingen, het dragen van ongepaste kleding, het dansen met verkeerde types, het wachten voor verkeerde loketten, de intrigerende taalkundige misverstanden, het gedoe met rare stopcontacten, de vreemde beleefdheidscodes, kortom: de pogingen tot aanpassingen aan andere verhoudingen vragen bij reizen permanente aandacht. Veel reisberichten gaan vooral over onverwachte sociale knopen en het ontwarren ervan. Hoe zit het met de verhouding0401BS Washington doel/middelen? Wat is het doel eigenlijk? Voorwaar een existentiële vraag. Kan er gesproken worden van een onderscheid tussen overhead en productie? Als het doel de kennismaking met een nieuwe wereld is, zijn dan de beslommeringen niet het doel van de reis? Is het doel niet zozeer een ‘product’, maar veeleer een ‘proces’? Voorwaar stof voor een conferentie. Hier iets over het reizigersproces in Washington, ‘heel anders’.

Groener gras, mooiere gebouwen
Washington is een mooi opgezette, met brede streken neergezette stad. Ik heb het over het centrum, Old Downtown en Capitol Hill, denk aan de Amsterdamse grachtengordel, Parijs binnen de Périferique. Daaromheen mag veel verval en onveiligheid heersen, binnen die kern is het mooi: mooie gebouwen, behoorlijk onderhouden, prettige beloopbare straten. Een wat on-Europese structuur: aan de ene kant het Capitool, aan de andere kant het Lincoln Memorial, laten we zeggen de staatkundige ankers van de Verenigde Staten en om de hoek, met een royaal grasveld ervoor het Witte Huis. Tussen Capitool en Lincoln Memorial The Mall, een mooi, met brede streken neergezet langwerpig groen grasveld en daarop en daaromheen met brede streken neergezette gebouwen waarin het Amerikaanse cultureel, wetenschappelijk en technologisch erfgoed staat te pronken. Gebouwen om een uitgestrekte gemeenschappelijke weide met daarin wereldkunst, raketten, fossielen, auto’s, ethnografica, planten en bomen. En memorials van marine, land- en luchtmacht: teveel om op te noemen. Prachtig, indrukwekkend en leerzaam, een weldaad voor de trotse burgers. Belangrijk erfgoed met brede streken neergezet in mooie ruime gebouwen en gratis te bezoeken. Niet kinderachtig, wie betaalt al datallemaal ? Vooral private organisaties, meestal aanvullend gesubsidieerd door de regering. Ga het allemaal zien.

Mooi verzorgd en onderhouden
Om de met brede streken neergezette gebouwen mooie tuinen met mooie bomen en planten en mooie beelden, ook in de gebouwen mooie tuinen met palmen en fonteinen. Het opvallende is dat de gebouwen niet ten prooi zijn gevallen aan eigenaardige verbouwingen (‘modernisering’, verlaagde plafonds, uitgebroken ramen, bizarre uitbreidingen), maar in een evenwichtige oorspronkelijke opzet worden onderhouden. Mooie vloeren, deuren, ramen, zuilen, koepels, niet spectaculair of avontuurlijk, meestal degelijk en classicistisch, maar daardoor zeer indrukwekkend. (Waarom zijn er voor WO II zoveel en na WO II zo weinig mooie gebouwen gebouwd?)

Vlakbij de Mall is ooit de hoofdvestiging van het Amerikaanse ABP neergezet. Dat bureau is verplaatst naar een gangbaar vliesgevelgebouw in een buitenwijk, maar het forse oude gebouw is mooi in stand gehouden en daarin huist het National Buildingmuseum. In dat museum is te volgen hoe de VS hun steden volbouwden met gedurfde architectuur zoals deze in de omgeving te vinden is. Een blok verder huisde in een met brede streken neergezet onderkomen ooit het Patent Office. Daarin werd onlangs de National Portrait Gallery geopend. Niet alle Portraits zijn even mooi, maar het gebouw is weer een kunstwerk op zich. Ook dit is allemaal een omweg waard!

Tips
Tot zover de afdeling ‘product’. Tot slot hier nog twee procesmatige aanbevelingen (geen conferentie zonder aanbevelingen). 1. Washington heeft een behoorlijk nieuw, fors neergezet, ruim gedimensioneerd, goed onderhouden en schoon metronet. Ideaal om de stad te bereizen. De kaartjesautomaten pakken ook de Nederlandse giropas. 2. Tegenover de National Portrait Gallery, in het voormalige postkantoor is nu Hotel Monaco gevestigd. Het is een......fors neergezet stevig gebouw met zuilen en veel marmer. Wie er verblijft woont in intiem direct contact met de Washingtonse bouwpracht – enorme kamers, brede gangen en halls, goed eten en natuurlijk een voortreffelijke bediening. Het kost een rib uit je lijf, maar de kwaliteit/prijs verhouding is zeer goed. En al die musea zijn gratis moet je maar denken.
 
 
****************************************
Literatuur en beeldende kunst onder één dak
Bij Buddenbrooks aan het Noordeinde in Den Haag.



© 2006 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Washington DC, in het voetspoor van professoren Peter Schröder
0401BS BriefWash1
Buizenpost
Vorige week was ik in Washington om een presentatie te geven op een conferentie over beleid voor en management van gegevensbestanden voor wetenschappelijk onderzoek. Conferenties zijn een onderdeel van een wereldomspannend verkeerscircuit. Een afgeschermde buizenpost voor praatjesmakers, een netwerk van airconditioned buizen die treinstations, luchthavens, hotels en vergaderzalen verbinden, vandaag de dag ook begeleid door Internet. Je stapt ergens in, je wordt in half comateuze toestand geëxpedieerd en stapt ergens uit – waar het er op het eerste gezicht precies zo uitziet (zelfde oude en nieuwe bekenden, zelfde Samsonite trolleys en stoelen, zelfde hapjes en douches, zelfde kostuums en powerpoint presentaties).

Reizigersdeskundigheid
Wie vroeger (toen er nog geen vliegtuigen vlogen, de televisie nog moest gaan uitzenden en kranten nog niet op snelheid waren) langer dan een week over de landsgrenzen op stap was had terug in het vaderland veel te verhalen. Niemand keek raar op als de reiziger bij terugkomst een boek (of ‘boekske’) schreef onder een titel als Afrika, continent van contrasten of Amerika (groot/nieuw/avontuurlijk) Land en (groot /nieuw /avontuurlijk) Volk, of Italië in Artistiek Wezen en Moderne Tijd. Naarmate het assortiment zich uitbreidde werden de titels minder absoluut. Een meer persoonlijke invalshoek kwam tot uiting in titels als: Impressies uit een Dynamisch Joegoslavië, Drie Weken op een Kamelenrug door Arabië of Mijn Verblijf in de Poolse Graanschuur.

Deze berichtgeving werd besproken door Prof.Dr.A.N.J. den Hollander, hoogleraar sociologie en Amerikanistiek aan de Universiteit van Amsterdam tijdens zijn roemruchte colleges Encyclopedie van de Sociologie (vrijdagochtend van 09:15 tot 10:45 in de Lutherse kerk). Studiegenoot Rogier Proper merkte daarbij terzijde op “En als de auteur een professor is, wordt de aangeleverde tekst zonder enige redactie of correctie gezet, gedrukt en verkocht”. Bram de Swaan was nog geen hoogleraar, maar ging voor langere tijd naar Amerika en verzorgde van daaruit onder de titel Amerika in Termijnen praatjes voor de radio die later in boekvorm werden gebundeld. En dan nu van mij voor De Leunstoel een brief uit Washington.

Ontvreemding’ van de wereld
Er is veel veranderd, maar die anekdoten van Arie den Hollander, een intelligente wijsneus die de veranderingen in de stormachtige jaren zestig niet wilde bijbenen, willen wel beklijven. Was hij een groot geleerde of vooral een behendig oudehoer? In hoeverre zien niet-sociologen, sociologen vooral als onhandige oudehoeren? Om iets te weten te komen over verre reizen en de bijbehorende kennismaking met minder bekende mensen, dieren en gebieden kijken we nu naar de televisie en naar een computerscherm. Of we stappen in de toeristische buizenpost.

Vaak lijkt de Wereld in je achtertuin te passen. De toegenomen informatisering van de wereld heeft gezorgd voor een meer omvattend, gedetailleerd en systematisch aanbod aan kennis en informatie en dat bracht een zekere ‘ontvreemding’ van het buitenland. Tegelijkertijd is het aanzien van de verschillende werelddelen steeds verder gelijkgeschakeld – ‘Oost-West, overal hetzelfde best’. Valt er voor de amateurreiziger aan het bestaande informatieaanbod iets wetenswaardigs toe te voegen? Iets behartenswaardigs over Washington, hoofdstad van de Verenigde Staten?

Er helemaal uit in iets heel anders
Een inherente eigenschap van een ‘reis’ blijft toch het betreden van een enigszins onbekende sociale ordening. De vanzelfsprekendheid van gangbare zeden en gewoonten, verwachtingen en reacties zal op losse schroeven komen te staan – ook als we vervoerd worden in de vertrouwde buizenpost. De verwikkelingen, het dragen van ongepaste kleding, het dansen met verkeerde types, het wachten voor verkeerde loketten, de intrigerende taalkundige misverstanden, het gedoe met rare stopcontacten, de vreemde beleefdheidscodes, kortom: de pogingen tot aanpassingen aan andere verhoudingen vragen bij reizen permanente aandacht. Veel reisberichten gaan vooral over onverwachte sociale knopen en het ontwarren ervan. Hoe zit het met de verhouding0401BS Washington doel/middelen? Wat is het doel eigenlijk? Voorwaar een existentiële vraag. Kan er gesproken worden van een onderscheid tussen overhead en productie? Als het doel de kennismaking met een nieuwe wereld is, zijn dan de beslommeringen niet het doel van de reis? Is het doel niet zozeer een ‘product’, maar veeleer een ‘proces’? Voorwaar stof voor een conferentie. Hier iets over het reizigersproces in Washington, ‘heel anders’.

Groener gras, mooiere gebouwen
Washington is een mooi opgezette, met brede streken neergezette stad. Ik heb het over het centrum, Old Downtown en Capitol Hill, denk aan de Amsterdamse grachtengordel, Parijs binnen de Périferique. Daaromheen mag veel verval en onveiligheid heersen, binnen die kern is het mooi: mooie gebouwen, behoorlijk onderhouden, prettige beloopbare straten. Een wat on-Europese structuur: aan de ene kant het Capitool, aan de andere kant het Lincoln Memorial, laten we zeggen de staatkundige ankers van de Verenigde Staten en om de hoek, met een royaal grasveld ervoor het Witte Huis. Tussen Capitool en Lincoln Memorial The Mall, een mooi, met brede streken neergezet langwerpig groen grasveld en daarop en daaromheen met brede streken neergezette gebouwen waarin het Amerikaanse cultureel, wetenschappelijk en technologisch erfgoed staat te pronken. Gebouwen om een uitgestrekte gemeenschappelijke weide met daarin wereldkunst, raketten, fossielen, auto’s, ethnografica, planten en bomen. En memorials van marine, land- en luchtmacht: teveel om op te noemen. Prachtig, indrukwekkend en leerzaam, een weldaad voor de trotse burgers. Belangrijk erfgoed met brede streken neergezet in mooie ruime gebouwen en gratis te bezoeken. Niet kinderachtig, wie betaalt al datallemaal ? Vooral private organisaties, meestal aanvullend gesubsidieerd door de regering. Ga het allemaal zien.

Mooi verzorgd en onderhouden
Om de met brede streken neergezette gebouwen mooie tuinen met mooie bomen en planten en mooie beelden, ook in de gebouwen mooie tuinen met palmen en fonteinen. Het opvallende is dat de gebouwen niet ten prooi zijn gevallen aan eigenaardige verbouwingen (‘modernisering’, verlaagde plafonds, uitgebroken ramen, bizarre uitbreidingen), maar in een evenwichtige oorspronkelijke opzet worden onderhouden. Mooie vloeren, deuren, ramen, zuilen, koepels, niet spectaculair of avontuurlijk, meestal degelijk en classicistisch, maar daardoor zeer indrukwekkend. (Waarom zijn er voor WO II zoveel en na WO II zo weinig mooie gebouwen gebouwd?)

Vlakbij de Mall is ooit de hoofdvestiging van het Amerikaanse ABP neergezet. Dat bureau is verplaatst naar een gangbaar vliesgevelgebouw in een buitenwijk, maar het forse oude gebouw is mooi in stand gehouden en daarin huist het National Buildingmuseum. In dat museum is te volgen hoe de VS hun steden volbouwden met gedurfde architectuur zoals deze in de omgeving te vinden is. Een blok verder huisde in een met brede streken neergezet onderkomen ooit het Patent Office. Daarin werd onlangs de National Portrait Gallery geopend. Niet alle Portraits zijn even mooi, maar het gebouw is weer een kunstwerk op zich. Ook dit is allemaal een omweg waard!

Tips
Tot zover de afdeling ‘product’. Tot slot hier nog twee procesmatige aanbevelingen (geen conferentie zonder aanbevelingen). 1. Washington heeft een behoorlijk nieuw, fors neergezet, ruim gedimensioneerd, goed onderhouden en schoon metronet. Ideaal om de stad te bereizen. De kaartjesautomaten pakken ook de Nederlandse giropas. 2. Tegenover de National Portrait Gallery, in het voormalige postkantoor is nu Hotel Monaco gevestigd. Het is een......fors neergezet stevig gebouw met zuilen en veel marmer. Wie er verblijft woont in intiem direct contact met de Washingtonse bouwpracht – enorme kamers, brede gangen en halls, goed eten en natuurlijk een voortreffelijke bediening. Het kost een rib uit je lijf, maar de kwaliteit/prijs verhouding is zeer goed. En al die musea zijn gratis moet je maar denken.
 
 
****************************************
Literatuur en beeldende kunst onder één dak
Bij Buddenbrooks aan het Noordeinde in Den Haag.

© 2006 Peter Schröder
powered by CJ2