archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden | ||||
Opbouwen van contact | Peter Schröder | |||
Verliefd, verloofd, getrouwd
Belangrijke mijlpalen in mensenlevens, groeifasen zijn: Geboorte/kindertijd – partnerrelatie/vermenigvuldiging [Nederlanders en Duitsers doen het plantaardig, Engelsen en Fransen reproduceren zich] /nakomelingen – verval /dood. Het middendeel vereenvoudigd: Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden. Binnen dat traject is de partnerkeuze zowel een van de belangrijkste als een van de minst begrepen schakels. Net speelde je met je vriendinnetjes/vriendjes met poppen/treintjes en voor je het weet loop je als verwarde bezetenen alleen nog maar achter elkaar aan. Begin en einde van het traject van selectief aantrekken en afstoten liggen niet bepaald vast. Resultaten in nakomelingschap vormen vaak duidelijke grenspalen, maar soms lijkt het streven ook hier maximalisatie. Het proces kan heel lang duren en vandaag de dag al gauw een leven vullen.
Neef en nicht vrijt licht
Rond 1900 zag het er soberder uit. Er was voor verreweg de meeste mensen niet zoveel ‘vrije tijd’ om van de partnerversierderij een hoofdzaak te maken, er was meestal ook niet veel geld om er voor langere tijd iets expansiefs van te maken. Roeien met de beschikbare riemen hield het vaak iets overzichtelijker. Jacobs vonden hun Jacoba’s. Meestal wisten ze al veel langer van hun bestaan - uit de straat, van school, ‘van zwemmen’ uit de bieb, van kantoor, maar vooral van familiebijeenkomsten. Dat verre nichtje dat van de ene dag op de andere op die verjaardag van Nel en Karel Zoetermeer van een onbestemde dochter van Jopie en Kees Naaldwijk veranderde in een opwindende Annabella.
Vervolgactie
Meestal geheel onbewust van de enigszins aanmoedigende opwekkingen van de andere verjaardagsvierders gingen harten sneller kloppen en vonden ogen elkaar steeds maar weer. Zonder dat er verder al te veel gebeurde en voor je het wist was het partijtje afgelopen en het proces geschorst. Hoe pakken we de draad weer op? Je kan het zo gek niet verzinnen en het is gebeurd. Vallen en opstaan. Maar er waren ook standaard methoden – moeilijke hoogst persoonlijke gevoelens op een manier overbrengen die op een algemene manier in ieder geval begrepen konden worden.
Postillon d’amour
Inschakelen van vrienden en familie bijvoorbeeld, het activeren van de ‘postillon d’amour’. “Gijsbrand, kom vanavond op kwart over zeven naar de brug bij Het Spinnewiel, Lotte komt dan net van zangles”. (Verzin maar wat, voor de oudere jongere van nu: “You said you lost your love, but I saw her yesterdayhey, It’s you she’s thinking of etc.”). Je kon het ook meer in eigen hand houden. We leven in een tijd waarin door bemiddelde mensen verschrikkelijk veel postberichten en visitekaartjes het sociale leven begeleidden. Voor de brede massa waren er prentbriefkaarten met toegespitste boodschappen.
René en Paulette
Als je eigen schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid beperkt was kon je een kaart versturen waarop de afgebeelde personen jouw tedere, hartstochtelijke, vriendelijke, gelukkige gedachten vorm gaven. “Kijk lief, ik weet het allemaal ook niet zo precies, maar iedere seconde verlang ik naar je zoals deze meneer naar deze mevrouw”. Het proces wordt mooi toegelicht op kaart 1. René heeft voor zijn petite Paulette adorée een kaart uitgezocht en beschreven. Die kaart stop hij (gespeeld door die nette meneer van de foto) als het ware in de brievenbus (voor de duidelijkheid zet hij op kaart en bus een monogram PR, Paulette en René) . En ziet, even later ontvangt zij (gespeeld door die lieve mevrouw van de foto) als het ware de kaart van René en houdt hem teder tegen haar oor. René schrijft onder op de kaart nog eens “Pour toujours: ton chéri qui t’adore” en completeert het beeld met een eigen getekend hart waarin alweer het PR monogram.
Pierre en Georgette
In de wederzijdse toenadering is een interactieve, evenwichtige opbouw van de liefdesverklaring van groot belang. Niet met de deur in huis vallen, maar tastenderwijs het terrein verkennen. Ook op de vraag naar bijpassend, gefaseerd beeldmateriaal werd door de prentbriefkaartenmakers goed ingespeeld. De afgebeelde voorbeeldstellen maakten er toneelstukken van die lange kaartseries vulden. Hierbij op kaarten 2a en 2b (Door Pierre gestuurd aan Mademoiselle Parés, Georgette, institutrice in St. Loupian) een goed maar toch ook joyeus gekleed stel, in gesprek over de bos bloemen in haar hand.
Zeg het met bloemen
Pierre heeft kaart 2a handmatig No.1 gemerkt en brengt zijn Doux Souvenirs over. De gedrukte tekst luidt: “Si vous me laissez cueillir une fleur, J’en éprouverais un bien grand bonheur”. (Raar, eerst een bos bloemen geven en er dan weer een bloemetje uit willen plukken, zij kijkt ook afstandelijk).
Kaart 2b is voor Pierre No.4 (helaas ontbreken 2 en 3 en mogelijk iets <4). “Un bon baiser de votre ami” schrijft hij en onder de foto staat gedrukt: “Près de l’être aimé, la moindre fleurette, Exhale un encens quie monte à la tête”. (Ook niet helemaal helder, de bloemengeur stijgt hem naar het hoofd en zij kijkt ook hier gereserveerd).
|
||||
© 2006 Peter Schröder | ||||
powered by CJ2 |