archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > In de tuin | ||||
Het vullen van de leegte | Theo Capel | |||
Het plan is om langzaamaan een border met vaste planten aan te leggen. Dat biedt de gelegenheid om her en der kwekerijen langs te gaan. Een van de eersten was Hof te Dieren, de oude kwekerij van tuinjournalist Romke van der Kaa. Die beperkt zich nu tot schrijven en deed de kwekerij van de hand. Veel veranderd is er niet. Ze hebben er nog steeds veel bijzondere planten die je elders niet vindt. De kwekerij is een deel van een voormalig landgoed en is misschien wel de oude moestuin, van de weg gescheiden door een zware bakstenen muur. Ooit kocht ik er anemone nemorosa 'Vestal', een spierwitte gevulde vorm van de bosanemoon. Die wil ik graag weer terughebben.
Onderweg op mijn huurfietsje zag ik in de berm onder een bomenrand de wilde vorm van de bosanemoon staan, met witte bloemetjes met een geel hartje. Onlangs stond in een Engels artikel over opengestelde tuinen van particulieren dat je vooral uit moest kijken met bejaarden. Die schijnen met het nagelschaartje op stap te gaan en een toilettasje met wat vochtige tissues om zo stiekem stekjes te kunnen verzamelen en die heelhuids thuis te krijgen. Dat moet andere leeftijdsgroepen ook lukken en op de fiets is het geen probleem om een schepje onder de snelbinders te knellen, liefst verstopt in een plastic draagtasje om geen nieuwsgierigheid op te wekken. Zo kun je onderweg je slag slaan in bos, veld, berm en hei.
De mevrouw van de kwekerij reageerde geschokt toen ik haar dit vertelde. Ze moest me eerst teleurstellen over de bosanemonen. Die had men namelijk niet voorradig. Alleen in een soort tuintje dat aan de kwekerij grenst, stonden nog enkele exemplaren. Die waren er echter niet om uit te graven. En zo maar planten uit de berm steken zou zelfs verboden zijn, in ieder geval bosanemonen. Dan maar geen anemonen, maar ze had dan toch wel hacqetia epipactis voor me? Die had ik hier namelijk ook ooit gekocht. Twee keer iemand teleurstellen vond ze wel heel vervelend en voor deze ene keer spitte ze een paar exemplaren uit de volle grond. Ik moest wel begrijpen dat dit heel speciaal was. Ik was bijna in staat haar te beloven om nooit stiekem met een schepje op stap te gaan.
De hacquetia is een vriendelijk klein plantje met frisgroen blad en gele, gevulde bloemetjes. Na de bloei sterft de plant net als de bosanemoon af en merk je er tot het volgend voorjaar niets meer van. Het kan geen kwaad dan een stokje in de grond te steken als teken dat hier een geliefde plant naar boven moet komen.
Onderweg naar de kwekerij had ik ook de gelegenheid mijn gedachten over de forsythia te laten gaan. Die stond overal felgeel te pronken, maar toch zag je ook dat het eigenlijk een armetierige struik is. Hij heeft de neiging van onderen kaal te worden en na de bloei zijn de blaadjes onooglijk. Ik aarzel nog steeds of ik er een kleine haag van zal aanleggen die voor mijn huisje in de volkstuin moet komen. Aan de voet zou ik dan alchemilla (vrouwenmantel) kunnen planten, die dezelfde groene kleur heeft als mijn huisje. Ik ben er nog niet uit, maar misschien is het toch beter een gele roos voor het haagje te kiezen, of toch forsythia, maar dan met een gele klimroos er doorheen, voor later in het seizoen.
|
||||
© 2006 Theo Capel | ||||
powered by CJ2 |