archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
Elvis | Henk Klaren | |||
In de vorige Leunstoel had ik een stukje over de Blind Walls Gallery in Breda. Ik en mijn vrienden hadden een gids van die organisatie. En goede gids: ze heette Rebecca. En ze liet ons niet alleen de schilderingen op Bredase blinde muren zien en de verhalen er achter, maar ze maakte ook zijstapjes. Zo wees ze tussen neus en lippen door op het huis waar Andreas Cornelis van Kuijk had gewoond. Dat is de oorspronkelijke naam van de vreselijke manager van Elvis Presley, die in Amerika doorging voor Colonel Tom Parker. Het zal wel weer toeval zijn, maar zeer onlangs maakte ik weer eens kennis met de toch wel vrij walgelijke praktijken van deze Bredanaar als manager van Elvis. Ik zette Netflix aan – soms volg ik een serie of bekijk ik een film – en dan laten ze altijd een link zien naar een nieuwe serie of film. Nu was dat: 'Return of the King, the fall and rise of Elvis Presley'. Meestal negeer ik die links, maar dit wilde ik wel zien. En ik heb genoten, niet van Van Kuijk, wel van Elvis. Het bleek een wel erg aardige documentaire. De film laat aanvankelijk vooral zien hoe Elvis’ succesvolle doorbraak als rock ‘n roller onder invloed van zijn manager werd omgebogen naar zoetige muziekfilms. Vanwege het korte termijngewin werden de ambities van Elvis genegeerd. Hij wilde als acteur eigenlijk liever een soort nieuwe James Dean worden. Maar zijn film Flaming Star (zonder muziek) was geen succes en dat zinde Parker niet. Er moest gezongen worden en er moesten veel mooie jonge meiden in voorkomen. Dat leverde inderdaad veel geld op, maar Elvis vond er niks aan. En het waren inderdaad stomme films. Ik heb er nog eens eentje gezien met mijn oudere zus. Ik heb uitgerekend dat het wel 60 jaar geleden moet zijn. Ik weet niet meer of het Blue Hawaii was of GI Blues. Tsja, mijn zus vond Elvis trouwens wel erg leuk. The Return of the King De liedjes die voor Elvis werden geschreven werden ook steeds minder. Dat kwam omdat Parker (ik blijf hem maar zo noemen) percentages van de rechten eiste. De betere songwriters weigerden dat, vandaar. En dat terwijl Elvis eigenlijk ook wel graag gospel wilde zingen. Vond ook geen genade bij de Bredase scharrelaar. Elvis slaagde er niet in onder de druk van zijn manager uit te komen, tot het aankwam op het maken van een comeback special voor NBC. Parker wilde er weer iets zoetigs met mooie meiden van maken maar nu gooide Elvis zijn kont tegen de krib. Dat kwam naar het schijnt omdat hij in de pauzes van de opnamen met zijn vrienden en voormalige bandleden zijn oude rocknummers ging spelen. Dat leidde tot een volledige ommekeer. De comeback special werd helemaal anders. Elvis viel tien kilo af, trok een zwart leren pak aan en speelde de muziek die hij zelf wilde, zowel alleen als met zijn vrienden en oude collega’s. Ik denk dat ik die prachtige special zes keer keer heb gezien, zo niet vaker. En dat was dus de Return of the King. Met beelden ervan eindigt de documentaire zo ongeveer. Er is niet veel aandacht meer voor hetgeen erna kwam. |
||||
© 2024 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |