archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Vlaggetjesdag Henk Klaren

2119VG Vlaggetjesdag
Ik ging naar Vlaggetjesdag. Ik woon tenslotte in het Haagse stadsdeel Scheveningen. Vlaggetjesdag was voor het eerst weer helemaal zoals het tegenwoordig eigenlijk de bedoeling is. Ik laat de oorsprong en de geschiedenis even voor wat ze zijn. Nieuwsgierig? Kijk op Wikipedia.

De laatste jaren was er geen echt mooie Vlaggetjesdag. Eerst had je natuurlijk de pandemie en één van de andere keren was er een ander evenement – iets met grote zeilboten meen ik - dat de organisatie van Vlaggetjesdag over het hele Scheveningse havengebied dwars zat. Maar goed. De haven is voor mij maar een stief kwartiertje slenteren en het was prachtig weer. Een jaar of wat geleden gingen we altijd wel even kijken. Voor Nederland is het een bijna unieke gebeurtenis – al gebeuren(den) en elders ook wel vergelijkbare zaken - en ik zou er niet eens van staan te kijken als het ook wereldwijd min of meer uniek zou blijken te zijn. Ik weet niet eens of het immaterieel werelderfgoed is, maar ik zou het niet gek vinden.

Vrienden die zingen

Reden te meer voor een bezoek: vrienden van ons zingen fraaie zeemansliederen in het Shantykoor Scheveningen. En dan ga je luisteren en kijken nietwaar. Deden we altijd. Inmiddels is ‘we’, ‘ik’ geworden en ‘ons’, mij’. Maar de nostalgie leidde me toch naar de haven. En naar het shantykorenfestival in de visafslag. Ik was precies op tijd voor het geplande optreden van het Scheveningse Shantykoor, maar het tijdschema was een zootje geworden. Dus heb ik wel met mijn vrienden kunnen praten (lukte nog net door de muziek heen), maar ik heb ze deze keer niet horen zingen. Wel twee andere koren. Ach, het repertoire is vergelijkbaar. Grappig om te merken, dat een groot deel van het publiek vrijwel alle liederen mee zong. Niet gek hoor bij nader inzien. Een deel van het publiek bestond immers uit de leden van de andere deelnemende koren en misschien wel het grootste deel van de rest bestaat uit vrienden en kennissen, lijkt me. In mijn hoofd hoorde ik nog dagen: ‘Hoor je het ruisen der golven, hoor je het lied van de zee´. Het linkje verwijst naar een ander optreden, zelfde lied, zelfde koor, maar nogal lang geleden. Dit lied staat niet op mijn cd van het koor.

En verder was het enorm druk op Vlaggetjesdag. Veel dames in klederdracht. Daar heb ik geen eigen plaatje van, telefoon thuisgelaten. Overal kon je haring happen, Lange rijen bij de kraampjes. Een nóg langere rij bij het palingroken. En veel bier. Op weg naar huis liep ik langs het hoofdpodium. Althans wrong ik mij door de massa. En nu kan ik dus zeggen, dat ik Wolter Kroes live heb gezien. Dat komt in mijn verzameling bij Eddy Wally: live in Maastricht.


© 2024 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Vlaggetjesdag Henk Klaren
2119VG Vlaggetjesdag
Ik ging naar Vlaggetjesdag. Ik woon tenslotte in het Haagse stadsdeel Scheveningen. Vlaggetjesdag was voor het eerst weer helemaal zoals het tegenwoordig eigenlijk de bedoeling is. Ik laat de oorsprong en de geschiedenis even voor wat ze zijn. Nieuwsgierig? Kijk op Wikipedia.

De laatste jaren was er geen echt mooie Vlaggetjesdag. Eerst had je natuurlijk de pandemie en één van de andere keren was er een ander evenement – iets met grote zeilboten meen ik - dat de organisatie van Vlaggetjesdag over het hele Scheveningse havengebied dwars zat. Maar goed. De haven is voor mij maar een stief kwartiertje slenteren en het was prachtig weer. Een jaar of wat geleden gingen we altijd wel even kijken. Voor Nederland is het een bijna unieke gebeurtenis – al gebeuren(den) en elders ook wel vergelijkbare zaken - en ik zou er niet eens van staan te kijken als het ook wereldwijd min of meer uniek zou blijken te zijn. Ik weet niet eens of het immaterieel werelderfgoed is, maar ik zou het niet gek vinden.

Vrienden die zingen

Reden te meer voor een bezoek: vrienden van ons zingen fraaie zeemansliederen in het Shantykoor Scheveningen. En dan ga je luisteren en kijken nietwaar. Deden we altijd. Inmiddels is ‘we’, ‘ik’ geworden en ‘ons’, mij’. Maar de nostalgie leidde me toch naar de haven. En naar het shantykorenfestival in de visafslag. Ik was precies op tijd voor het geplande optreden van het Scheveningse Shantykoor, maar het tijdschema was een zootje geworden. Dus heb ik wel met mijn vrienden kunnen praten (lukte nog net door de muziek heen), maar ik heb ze deze keer niet horen zingen. Wel twee andere koren. Ach, het repertoire is vergelijkbaar. Grappig om te merken, dat een groot deel van het publiek vrijwel alle liederen mee zong. Niet gek hoor bij nader inzien. Een deel van het publiek bestond immers uit de leden van de andere deelnemende koren en misschien wel het grootste deel van de rest bestaat uit vrienden en kennissen, lijkt me. In mijn hoofd hoorde ik nog dagen: ‘Hoor je het ruisen der golven, hoor je het lied van de zee´. Het linkje verwijst naar een ander optreden, zelfde lied, zelfde koor, maar nogal lang geleden. Dit lied staat niet op mijn cd van het koor.

En verder was het enorm druk op Vlaggetjesdag. Veel dames in klederdracht. Daar heb ik geen eigen plaatje van, telefoon thuisgelaten. Overal kon je haring happen, Lange rijen bij de kraampjes. Een nóg langere rij bij het palingroken. En veel bier. Op weg naar huis liep ik langs het hoofdpodium. Althans wrong ik mij door de massa. En nu kan ik dus zeggen, dat ik Wolter Kroes live heb gezien. Dat komt in mijn verzameling bij Eddy Wally: live in Maastricht.
© 2024 Henk Klaren
powered by CJ2