archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Ergernissen | ||||
Neoliberaal recreëren | Carlo van Praag | |||
Wat ging dat dit keer vlot: de verlenging van mijn rijbewijs. Ik startte de procedure medio december vorig jaar en eind april van dit jaar was al het zover. Mijn rijbevoegdheid wordt met vijf jaar verlengd. Dat zou best eens kunnen betekenen dat ik ook postuum nog de weg op kan. Dat wordt dan een zelfrijdende auto. Om de gelukkige uitslag te vieren zijn wij gelijk maar in de auto gestapt en helemaal naar Wolfheze, vlak bij Arnhem, niet minder dan twee provincies verder, gereden en hebben wij daar een weekend doorgebracht. In een hotel! Alsof het geen geld kost! Dat doet het overigens wel. Ooit pakte ik als voorbereiding voor een dergelijk uitstapje de telefoon, belde een hotel en reserveerde een kamer. Dat gaat tegenwoordig anders. Je kunt een hotel uitzoeken maar voor de reservering ben je aangewezen op een boekingsbedrijf, een megaonderneming, helemaal passend in ons neoliberale tijdsgewricht. Het hotel zelf maakt trouwens ook deel uit van een megaonderneming, zoals bijvoorbeeld Fletcher, zijnde een machtige hotelketen. Dergelijke grootbedrijven kopen alles op: grond, gebouwen, personeel en als het even kan de gemeente waarin zo’n accommodatie zich bevindt. Huisjesparkbedrijven zijn het meest gehaaid en zij richten de grootste schade aan doordat zij zich richten op omgevingen met fraaie natuur en op stranden. Gewetenloze gemeentebesturen laten deze bedrijven hun gang gaan vanwege het profijt. Soms ontvangen zij regelrecht smeergeld. Iedereen wordt er beter van, behalve de mensheid. Booking.com De reservering van het hotel verliep dus via Booking.com. De potentiële klant krijgt een uitvoerige opsomming van de genietingen waarin het hotel en de omgeving voorzien, maar het telefoonnummer van het hotel behoort niet tot de verstrekte informatie. Het is noch bij Booking.com, noch op de site van het hotel te vinden. De klant zou wel eens op de gedachte kunnen komen direct contact op te nemen met het hotel. De boeking via booking resulteert niet slechts in een simpele bevestiging, maar in een stroom van even automatische als overbodige mails aan het adres van de klant. ‘Is het de bedoeling dat u beiden gebruik maakt van de kamer?’ werd ons gevraagd. ‘Ja, wij hebben immers een tweepersoonskamer geboekt’ zei ik. ‘Wij zijn ordentelijk getrouwd en al meer dan vijftig jaar samen en nooit een kwaad woord. Mijn vrouw kan dit bevestigen. Is het niet zo, Augusta?’ ‘Daar gaat het niet om, meneer. Een tweede persoon, wie dan ook, kan gebruik maken van de kamer, maar daarvoor moet wel extra betaald worden.’ ‘Hoogst eigenaardig. Is ons nog nooit overkomen. Zijn wij misschien in Geldwolfheze aangekomen?’ Er werd iets gemompeld van ‘al jaren ons beleid, Is ook op onze site te vinden.’ Maar goed; verder een geslaagd verblijf, los van het matige eten en de vervelende bediening. Mooi zwembad met sauna en hamam. Mooie wandelroutes. Uitbuiting Het moderne leven is rijk aan commerciële uitbuiting: in het groot (enorme winsten over de rug van kromliggende klanten) en ook in het klein. Zo plachten wij, gewapend met een lidmaatschapskaart, dan wel een ter plaatse gekocht toegangsbewijs, te wandelen in nabijgelegen natuurparken. Tegenwoordig kan dat niet meer zonder betaling ter plaatse met een smartphone of een online reservering vooraf. De prijs blijkt intussen verzesvoudigd. Ach, daar is nog iets voor te zeggen. Natuurbeheer is ook met forse entreeprijzen niet echt winstgevend. Dat geldt ook voor de instanties waar ik langs moest voor de verlenging van mijn rijbewijs. Samen met mijn vrouw, wier rijbewijs ook aan verlenging toe was, was ik een kleine €400 kwijt. Met dat al ben ik geen geharde socialist en misschien wel helemaal geen socialist. Maar evenmin ben ik supporter van het marktbeginsel in zoveel mogelijke vormen van dienstverlening. Mijn vertrouwen in het grootkapitaal zakt met de dag. Ik heb het geluk gehad om in 1995 een aardig, zij het bouwvallig, huis te kunnen kopen tegen een matige prijs, maar in politieke zin ben ik dakloos. Ik til daar niet zwaar aan. ---------- De illustratie is van Alex Verduijn den Boer. Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/
|
||||
© 2023 Carlo van Praag | ||||
powered by CJ2 |