archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Brave new World | Dik Kruithof | |||
In de Fundatie in Zwolle is een tentoonstelling met 16 schilders
voor de 21e eeuw onder de verzameltitel 'Brave New World'. Schrijver en
kunstcriticus Hans den Hartog Jager, die al eerder tentoonstellingen
maakte voor de Fundatie, bracht zestien schilders bij elkaar uit alle
werelddelen: Europa en Noord Amerika elk vier, Afrika en Azië elk 3 en
Zuid-Amerika 2. En hoe schilderen ze dan
en wat? Nou, meestal heel herkenbaar. Abstract met alleen kleuren is
niet echt gangbaar meer, die tijd lijkt voorbij. Het meest abstract vond
ik de enige die als landschapsschilderes wordt omschreven, Marina
Rheingantz uit Brazilië. Zij is met haar vier grote doeken voor mij het
hoogtepunt van de tentoonstelling. Ze woont en werkt in Sao Paulo maar
is opgegroeid in het landelijke Araraquara. Wat betreft kleuren en
harmonie leek het een vriendelijke uitvoering van de vroegere Anselm
Kiefer. Kunsthal Kade kan er trots op zijn dat ze daar eerder te zien
was. Volledig tegengesteld is de
stadskunst van de Chinese Cui Jie die prachtige lichte en luchtige grote
schilderijen maakte van grote wolkenkrabbers in Shanghai en Hong Kong.
Ze verwerkte er veel speelse elementen in, symbolen die de architect als
inspiratie gebruikte komen bij haar terug. Hele lichte beelden van
grote gebouwen met de culturele achtergrond erin verwerkt. Uit Nederland Uit
Nederland is Raquel van Haver gekozen, geboren in Bogota en al lang
wonend, opgeleid en werkend in ons land. Ze won in 2018 de Koninklijke
Prijs voor de Schilderkunst en had verscheidene tentoonstellingen in ons
land. In de gekozen werken onderzoekt ze haar Zuid-Amerikaanse
achtergrond, met herkenbare symbolen en donkere kleuren en een ruim
gebruik van verf. Even zwaar wat dat betreft als de Chinese luchtig is.
Een mooie tegenstelling en ze hangen allebei in de bovenste zalen, maar
niet naast elkaar. Naast Van Haver hangt de
Amerikaanse Avery Singer, die het digitale tijdperk verwerkt in haar
schilderijen. Ook een mooie tegenstelling met Van Haver: niet de mens
centraal maar de machine en de invloed die dat heeft. Het levert mooie
beelden op en een schilderij van een niet al te gelukkig ogende
gebruiker. Bij de Noord-Amerikanen – ze komen alle vier uit de VS – gaat
het vooral om de stedelijke mens. De Duitse
Melike Kara probeert een verbinding te leggen tussen haar Koerdische
afstamming en haar werk wat tot uiting komt in twee vertrekken waarvan
de wanden en vloeren zijn beplakt met foto’s en symbolen uit het
Midden-Oosten als achtergrond voor haar rozerode schilderijen die spelen
met hetzelfde onderwerp. Het levert een mooie combinatie op. De
grote zaal beneden – Brave New World is verdeeld over vier verdiepingen
– is voor Neo Matloga, die zijn tijd verdeeld tussen zijn geboorteland
Zuid-Afrika en Amsterdam. Hij won de Koninklijke Prijs in 2019 en had al
een solotentoonstelling in het Fries Museum. Indrukwekkende beelden van
gewone mensen in een huiselijke omgeving maar dan op groot formaat, zoals in de komende eeuw trouwens gebruikelijk zal zijn als we hier de trend voor de komende eeuw zien. Veel moois dus in de Fundatie
en ook nog een tentoonstelling over het veranderlijke landschap met veel
werk van Jan Voerman. De moeite waard en nog te zien tot 11 juni van
dit jaar. --------- De schrijver heeft de illustraties geleverd |
||||
© 2023 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |