archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Galerie | ||||
Café Disorient | Dik Kruithof | |||
Het zal wel toeval zijn maar omdat we die dag niet naar Franeker konden ging ik langs bij H47 in Leeuwarden waar een tentoonstelling was van de Palestijnse Susanne KhalilYusef, geboren in 1984 in Duitsland. Haar grootouders vluchtten in 1948 uit Jaffa en haar familie probeerde in Europa een nieuw bestaan op te bouwen. Op 25-jarige leeftijd kreeg zij een Nederlands paspoort en kon ze in Nederland studeren en onbeperkt reizen. Ze heeft een kunstproject, Café Disoriented, waarmee ze al in verscheidene musea in Nederland is geweest en waarmee ze deze zomer vijf weken door Friesland heeft gereisd met onder meer bezoeken aan asielzoekerscentra. Susanne vertelde haar persoonlijke verhaal, ingebed in het verhaal van haar familie, over het verlies van je thuisland, vluchten voor oorlog en verzet tegen onderdrukking. Het café werd een plek van verbinding, uitwisseling en samenkomst. Na deze reis ging ze aan de slag in de glasstudio in Langweer en wat ze daar maakte is in H47 te zien. Tegenstellingen Als je binnenkomt, lijkt het allemaal heel vrolijk en kleurig. Van een tentoonstelling in Den Bosch had ik ook kleurige beelden gezien, hier was het dus glaswerk. Maar als je het verhaal leest over het ontstaan van deze kunst wordt het anders, alles is gemaakt vanuit de ellendige situatie van het Palestijnse volk dat verdreven is: een staande driehoekige constructie met aan twee kanten groen glas. Aan één kant de kaart van Israël met 450 stippen met een nummertje. Aan de andere kant die nummertjes met een naam erachter. En boven de lijst wat het is: ‘Sleutel bij de kaart (Palestijnse dorpen die ontvolkt zijn in 1948).’ Tijdens een bezoek aan Palestina sprak ze met andere vluchtelingen over de geboorteplaats van hun ouders of grootouders. Soms kwamen ze er tijdens het gesprek achter dat deze plekken niet meer bestaan. Dat maakte haar nog meer bewust van het belang van het doorgeven van de herinneringen. En, ergens in die vrolijk aandoende kleurigheid van het Café, drie langwerpige dozen op de grond met op ieder een glazen, of glasachtig, kunstwerk met hoekige vormen en vrolijke lichte kleuren. Tot je nog een keer kijkt en denkt: heh, wat is dit? En ja, dan zijn het machinegeweren en de dozen eronder zouden even goed de lijkkisten kunnen zijn van een van de dertig doden in het Palestijnse gebied waarover ze hoorde toen ze acht weken lang het nieuws volgde via de Arabische media. Het merendeel waren jongens tussen de 14 en 22 jaar. De laatste alinea van de begeleidende tekst over Susanne’s werk: 'De
dichter Toi Derricotte zei ooit: ‘Plezier is een daad van verzet.” Deze
gedachte vormde Susanne’s benadering van haar reis naar Friesland. Met
het rijdende café, warme concerten en haar speelse, kleurrijke
sculpturen creëert ze een verwelkomende omgeving om verhalen te delen en
onzichtbare geschiedenissen onder de aandacht te brengen. Zo doet ze
steeds weer een aanzet om gesprekken te openen en lastige onderwerpen
bespreekbaar te maken.' --------- De foto's zijn geleverd door de schrijver. |
||||
© 2022 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |