archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Oorlog en nog wat Bram Schilperoord

2001BZ OorlogbramOorlog is het onderwerp waar dit nummer gedeeltelijk aan is gewijd. Maar welke oorlog? En wat versta je daaronder? Twisten, wedijveren, kampen? Of strijden tegen een land of een bevolkingsgroep? Ikzelf ben vrijwel elke ochtend in oorlog met mijn scheerapparaat, een strijd die ik niet van plan ben op te geven door me niet meer te scheren. Oorlog, of minstens een gevecht is het om iemand van een instantie of bedrijf aan de lijn te krijgen. Ook het bemachtigen van een parkeerplaats voor je auto bij mij op de gracht kan je met enige overdrijving ook wel een oorlogje noemen. Maar als ik het goed begrijp is het de redactie te doen om een krijgstoneel met dodelijke wapens, zoals er nu een woedt in Oekraïne.

Betrouwbaar verslag

Met alle respect, daar wordt al genoeg over geschreven en gesproken waarbij ik bij voorkeur luister naar de BNR podcast van Boekestijn en De Wijk die elke dag van de week een betrouwbaar verslag geeft van de gebeurtenissen in deze voormalige Sovjet republiek. Wat weten wij Nederlanders nog van de oorlog waar wij in betrokken waren, nu 77 jaar na de bevrijding? Op enkele ‘old timers’ na vrijwel niemand meer. Nu ben ik toevallig zo’n old timer die de oorlog heeft meegemaakt. Weliswaar vanaf de zijlijn maar dan toch de volledige vijf jaar dat de oorlog duurde. Eigenlijk hou ik er niet erg van daarover verslag te doen. In de eerste plaats omdat er al minsten een paar honderd boeken zijn verschenen die over deze zwarte periode gaan, maar ook omdat ons land niet bepaald een fraai figuur heeft geslagen bij de joden-vervolging, met name door de Nederlandse politie.

Hongerwinter

Een bekend gezegde is: ‘Het eerste wat sneuvelt in een oorlog is de waarheid’. Bij het lezen van enkele boeken die de gebeurtenissen in WO2 beschrijven had ik ook wel vaak het gevoel dat de schrijvers het niet zo nauw namen met de waarheid. Vooral als het gebeurtenissen betrof waarin de schrijver zelf een rol vervulde. Van mij dus geen spannende avonturen over razzia’s en executies van familieleden en de hongerwinter die ik wel degelijk heb meegemaakt. Wel ben ik dank verschuldigd aan het Canadese Rode Kruis dat op 5 juni 1945 met een ambulance voor de deur van mijn ouderlijk huis stopte, waar ik twee jaar lang als TBC patiënt in bed had doorgebracht. Waarna ik op een brancard in de ambulance werd gehesen en afgeleverd bij het Amsterdams Kinder Sanatorium (AKS) in Laren (NH). Aldaar bracht ik nog een jaartje door om in de bosrijke omgeving te herstellen. En waar ik uiteindelijk genezen en al de vrijheid proefde .

Politionele acties

Voor mij was de oorlog voorbij, dat gold niet voor een aantal mannelijke verplegers, die de een na de ander werden opgeroepen voor de oorlog die in Indonesië was uitgebroken, die hier met een verhullend woord als ‘Politionele Acties’ werd verkocht. Hoe het hen is vergaan, daar werd lange tijd geen aandacht aan geschonken, maar veel humaner dan wat ons was overkomen, was het zeker niet. Oorlogen zullen er altijd zijn, en soms komt dat dichtbij, zoals nu in Oekraïne. Laten we hopen op een gezond verstand en goeie wil van de mensen die het voor het zeggen hebben. Al moet je daar niet al te vast op rekenen.

----------

De afbeelding is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2022 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "Ergernissen"
Bezigheden > Ergernissen
Oorlog en nog wat Bram Schilperoord
2001BZ OorlogbramOorlog is het onderwerp waar dit nummer gedeeltelijk aan is gewijd. Maar welke oorlog? En wat versta je daaronder? Twisten, wedijveren, kampen? Of strijden tegen een land of een bevolkingsgroep? Ikzelf ben vrijwel elke ochtend in oorlog met mijn scheerapparaat, een strijd die ik niet van plan ben op te geven door me niet meer te scheren. Oorlog, of minstens een gevecht is het om iemand van een instantie of bedrijf aan de lijn te krijgen. Ook het bemachtigen van een parkeerplaats voor je auto bij mij op de gracht kan je met enige overdrijving ook wel een oorlogje noemen. Maar als ik het goed begrijp is het de redactie te doen om een krijgstoneel met dodelijke wapens, zoals er nu een woedt in Oekraïne.

Betrouwbaar verslag

Met alle respect, daar wordt al genoeg over geschreven en gesproken waarbij ik bij voorkeur luister naar de BNR podcast van Boekestijn en De Wijk die elke dag van de week een betrouwbaar verslag geeft van de gebeurtenissen in deze voormalige Sovjet republiek. Wat weten wij Nederlanders nog van de oorlog waar wij in betrokken waren, nu 77 jaar na de bevrijding? Op enkele ‘old timers’ na vrijwel niemand meer. Nu ben ik toevallig zo’n old timer die de oorlog heeft meegemaakt. Weliswaar vanaf de zijlijn maar dan toch de volledige vijf jaar dat de oorlog duurde. Eigenlijk hou ik er niet erg van daarover verslag te doen. In de eerste plaats omdat er al minsten een paar honderd boeken zijn verschenen die over deze zwarte periode gaan, maar ook omdat ons land niet bepaald een fraai figuur heeft geslagen bij de joden-vervolging, met name door de Nederlandse politie.

Hongerwinter

Een bekend gezegde is: ‘Het eerste wat sneuvelt in een oorlog is de waarheid’. Bij het lezen van enkele boeken die de gebeurtenissen in WO2 beschrijven had ik ook wel vaak het gevoel dat de schrijvers het niet zo nauw namen met de waarheid. Vooral als het gebeurtenissen betrof waarin de schrijver zelf een rol vervulde. Van mij dus geen spannende avonturen over razzia’s en executies van familieleden en de hongerwinter die ik wel degelijk heb meegemaakt. Wel ben ik dank verschuldigd aan het Canadese Rode Kruis dat op 5 juni 1945 met een ambulance voor de deur van mijn ouderlijk huis stopte, waar ik twee jaar lang als TBC patiënt in bed had doorgebracht. Waarna ik op een brancard in de ambulance werd gehesen en afgeleverd bij het Amsterdams Kinder Sanatorium (AKS) in Laren (NH). Aldaar bracht ik nog een jaartje door om in de bosrijke omgeving te herstellen. En waar ik uiteindelijk genezen en al de vrijheid proefde .

Politionele acties

Voor mij was de oorlog voorbij, dat gold niet voor een aantal mannelijke verplegers, die de een na de ander werden opgeroepen voor de oorlog die in Indonesië was uitgebroken, die hier met een verhullend woord als ‘Politionele Acties’ werd verkocht. Hoe het hen is vergaan, daar werd lange tijd geen aandacht aan geschonken, maar veel humaner dan wat ons was overkomen, was het zeker niet. Oorlogen zullen er altijd zijn, en soms komt dat dichtbij, zoals nu in Oekraïne. Laten we hopen op een gezond verstand en goeie wil van de mensen die het voor het zeggen hebben. Al moet je daar niet al te vast op rekenen.

----------

De afbeelding is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2022 Bram Schilperoord
powered by CJ2