archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Over auto's Carlo van Praag

1911BZ Over auto's

Eens een nurks, altijd een nurks. Dat moet de redactie hebben gedacht, toen zij mijn romantisch verhaal ‘De avonturen van een angsthaas’ in de rubriek ‘ergernissen’ plaatste. Laat ik mij dan maar verder bewegen binnen de wanden van dat compartiment. Ik voel mij er wel thuis. Zo constateer ik bij voorbeeld dat de laatste regels van genoemd verhaal zijn weggevallen in de door De Leunstoel gepubliceerde versie. Lezers die willen weten hoe het afloopt kunnen zich tot mij wenden. Zij ontvangen het complete, bovendien door mij gesigneerde, relaas.

Ter zake. Ik rijd in een Toyota Yaris Verso, een weinig verkochte kleine ruimteauto (MPV). Voor het mooie heb ik hem indertijd, nu bijna 17 jaar geleden, niet aangeschaft. Nee, hij heeft zelfs een eervolle vermelding gekregen in het blad ‘Ugly Cars’. Ik ben desalniettemin aan deze auto gehecht, omdat hij, met zijn vier meter lengte, in tegenstelling tot soortgelijke MPV’s, inderdaad ruimte biedt: erg veel ruimte. Zo is er de mogelijkheid om de stoelen achterin niet alleen neder te klappen, maar ze geheel en al weg te drukken in de bodem van het vehikel, zodat hij in een minibestelwagen verandert. Ik kan er dan makkelijk vier koelkasten in vervoeren, hoewel ik daartoe nog geen noodzaak heb gevoeld. Hij is zwart en zou ook kunnen dienen voor uitvaarten. Van Praag, voor al uw budgetbegrafenissen. In elk geval, voor kleine verhuizingen, prima. BMW-bezitters lenen hem wel eens van mij. De auto rijdt goed en is betrouwbaar. In zestien jaar ben ik zestien keer bij de dealer geweest en dat was voor de aanschaf, het onderhoud en de APK.

Natuurlijk wordt hij niet meer geproduceerd en ook zijn opvolger, de Toyota Yaris S, die trouwens helemaal niet meer die ruimte bood, is uit de roulatie. Ik houd het maar bij mijn huidige voertuig. Er is op het moment geen enkele auto op de markt die dezelfde voordelen biedt. Kleine ruimteauto’s zijn überhaupt niet meer in de mode, zoals ik heb kunnen zien bij mijn bezoek aan dealer Louwman aan de Donauweg in Den Haag. Wachtend op een kleine onderhoudsbeurt kort ik daar de tijd met het bekijken van occasions op de eerste verdieping. Niet alleen Toyota’s maar ook andere merken. Zelfde ongein als bij ons in de straat. Veel hoog op de poten staande intimideerauto’s en ook de minder agressieve modellen zijn onbescheiden, protserig, nadrukkelijk van lijn, met zeeleeuwvormige ornamenten in plaats van achterlichten. Zij zijn ontworpen voor de narcistische medemens die gezien wil worden. De oudere modellen en sommige kleintjes, waarop de ontwerpers zich minder konden uitleven, steken gunstig af. Wat beweegt de mensen om die SUV’s en crossovers aan te schaffen? Het lijkt wel of de helft van de bevolking aan het einde van een steenslagweggetje of op een modderig erf woont. Die auto’s wegen meer dan 1500 kilo en vangen genoeg wind om het gunstige effect van hun zuinig draaiende motor ongedaan te maken.

Wat mij ook tegenstaat aan die gedrochten is de dominante aanwezigheid van multimediaschermen, soms in plaats van, letterlijk meer voor de hand liggende, bedieningsknoppen. Het aansturen van de in zo’n scherm verborgen liggende functies vereist een grondige studie van de 400 pagina’s omvattende gebruiksaanwijzing plus een intensieve cursus door een bevoegd docent. Op zoek naar entertainment (want daarzonder kun je je niet verplaatsen) navigeren de chauffeurs niet over de weg maar door het menu op het scherm en spelen aldus met hun leven en dat van anderen.

Ik hield vroeger veel van autorijden, nu minder. Te veel verkeer, te weinig parkeerplaatsen, te weinig landschap, te veel lelijkheid. Het is trouwens maar de vraag of mijn rijbewijs de volgende keer weer wordt verlengd, want niet alleen mijn auto is een monument, ikzelf ook. Wie van de twee zou het het langste volhouden? Het is een ongelijke strijd. De dokters zijn kansloos tegen de Toyotamonteurs.

Wilt u meer lezen over auto’s? Ook als u daarin niet geïnteresseerd bent, beveel ik de stukken van Bas van Putten in het weekendkatern ‘Leven’ van de NRC aan. Het zijn literaire curiosa die uitstijgen boven de banale materie die het onderwerp vormt. Aandacht voor design en rijeigenschappen, jawel, maar ook een barokke stapeling van metaforen en attributies die betrekking hebben op de ontwerpers en de vermeende berijders van de besproken auto. Dat niveau haal ik op geen stukken na.

----------

De illustratie komt van de auteur.



© 2022 Carlo van Praag meer Carlo van Praag - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Over auto's Carlo van Praag
1911BZ Over auto's

Eens een nurks, altijd een nurks. Dat moet de redactie hebben gedacht, toen zij mijn romantisch verhaal ‘De avonturen van een angsthaas’ in de rubriek ‘ergernissen’ plaatste. Laat ik mij dan maar verder bewegen binnen de wanden van dat compartiment. Ik voel mij er wel thuis. Zo constateer ik bij voorbeeld dat de laatste regels van genoemd verhaal zijn weggevallen in de door De Leunstoel gepubliceerde versie. Lezers die willen weten hoe het afloopt kunnen zich tot mij wenden. Zij ontvangen het complete, bovendien door mij gesigneerde, relaas.

Ter zake. Ik rijd in een Toyota Yaris Verso, een weinig verkochte kleine ruimteauto (MPV). Voor het mooie heb ik hem indertijd, nu bijna 17 jaar geleden, niet aangeschaft. Nee, hij heeft zelfs een eervolle vermelding gekregen in het blad ‘Ugly Cars’. Ik ben desalniettemin aan deze auto gehecht, omdat hij, met zijn vier meter lengte, in tegenstelling tot soortgelijke MPV’s, inderdaad ruimte biedt: erg veel ruimte. Zo is er de mogelijkheid om de stoelen achterin niet alleen neder te klappen, maar ze geheel en al weg te drukken in de bodem van het vehikel, zodat hij in een minibestelwagen verandert. Ik kan er dan makkelijk vier koelkasten in vervoeren, hoewel ik daartoe nog geen noodzaak heb gevoeld. Hij is zwart en zou ook kunnen dienen voor uitvaarten. Van Praag, voor al uw budgetbegrafenissen. In elk geval, voor kleine verhuizingen, prima. BMW-bezitters lenen hem wel eens van mij. De auto rijdt goed en is betrouwbaar. In zestien jaar ben ik zestien keer bij de dealer geweest en dat was voor de aanschaf, het onderhoud en de APK.

Natuurlijk wordt hij niet meer geproduceerd en ook zijn opvolger, de Toyota Yaris S, die trouwens helemaal niet meer die ruimte bood, is uit de roulatie. Ik houd het maar bij mijn huidige voertuig. Er is op het moment geen enkele auto op de markt die dezelfde voordelen biedt. Kleine ruimteauto’s zijn überhaupt niet meer in de mode, zoals ik heb kunnen zien bij mijn bezoek aan dealer Louwman aan de Donauweg in Den Haag. Wachtend op een kleine onderhoudsbeurt kort ik daar de tijd met het bekijken van occasions op de eerste verdieping. Niet alleen Toyota’s maar ook andere merken. Zelfde ongein als bij ons in de straat. Veel hoog op de poten staande intimideerauto’s en ook de minder agressieve modellen zijn onbescheiden, protserig, nadrukkelijk van lijn, met zeeleeuwvormige ornamenten in plaats van achterlichten. Zij zijn ontworpen voor de narcistische medemens die gezien wil worden. De oudere modellen en sommige kleintjes, waarop de ontwerpers zich minder konden uitleven, steken gunstig af. Wat beweegt de mensen om die SUV’s en crossovers aan te schaffen? Het lijkt wel of de helft van de bevolking aan het einde van een steenslagweggetje of op een modderig erf woont. Die auto’s wegen meer dan 1500 kilo en vangen genoeg wind om het gunstige effect van hun zuinig draaiende motor ongedaan te maken.

Wat mij ook tegenstaat aan die gedrochten is de dominante aanwezigheid van multimediaschermen, soms in plaats van, letterlijk meer voor de hand liggende, bedieningsknoppen. Het aansturen van de in zo’n scherm verborgen liggende functies vereist een grondige studie van de 400 pagina’s omvattende gebruiksaanwijzing plus een intensieve cursus door een bevoegd docent. Op zoek naar entertainment (want daarzonder kun je je niet verplaatsen) navigeren de chauffeurs niet over de weg maar door het menu op het scherm en spelen aldus met hun leven en dat van anderen.

Ik hield vroeger veel van autorijden, nu minder. Te veel verkeer, te weinig parkeerplaatsen, te weinig landschap, te veel lelijkheid. Het is trouwens maar de vraag of mijn rijbewijs de volgende keer weer wordt verlengd, want niet alleen mijn auto is een monument, ikzelf ook. Wie van de twee zou het het langste volhouden? Het is een ongelijke strijd. De dokters zijn kansloos tegen de Toyotamonteurs.

Wilt u meer lezen over auto’s? Ook als u daarin niet geïnteresseerd bent, beveel ik de stukken van Bas van Putten in het weekendkatern ‘Leven’ van de NRC aan. Het zijn literaire curiosa die uitstijgen boven de banale materie die het onderwerp vormt. Aandacht voor design en rijeigenschappen, jawel, maar ook een barokke stapeling van metaforen en attributies die betrekking hebben op de ontwerpers en de vermeende berijders van de besproken auto. Dat niveau haal ik op geen stukken na.

----------

De illustratie komt van de auteur.

© 2022 Carlo van Praag
powered by CJ2