archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Een leven met eieren | Dik Kruithof | |||
Koos van der Sloot was als klein kind al gefascineerd door eieren, door hun vorm en door de geheimzinnige kleuren en verkleuringen op de schaal. Hij werd stedebouwkundige en tekende een woonwijk in Skarsterlân waar hij bij de gemeente werkte waarin hij eieren op een aantal beeldbepalende huizen plaatste en klokken verwerkte in de toegangen. Sommige onderdelen sneuvelden in de commissiefase maar de eieren kwamen en sommige klokkenvormen ook. Na een beroerte kon hij niet meer werken, lezen ging ook niet goed meer en hij keerde terug naar eieren. Hij werd de kunstenaar met eieren en klokken als symbolen van leven en tijd. Er is nu een tentoonstelling van zijn werk in het paviljoen Obe op het Oldehoofsterkerkhof aan de voet van de Oldehove, de symbolische scheve toren van Leeuwarden. In zijn eerste tentoonstelling in 2009 waren eierschalen en –dozen een belangrijk middel tot uitdrukking. Op een Bal Masqué wordt op een afgesproken tijdstip het masker afgezet. Maskers van eierdozen en eieren als metafoor voor verleden, heden en toekomst. Het tijdsthema dat heel belangrijk voor hem is speelt meteen een centrale rol in dit werk. In zijn tweede tentoonstelling in Tresoar in 2011 gaat hij verder met de eierschalen als beeld van de persoonlijke herinneringen uit zijn jeugd toen hij in de bossen en weilanden rondom Joure naar eieren zocht voor zijn eierverzameling. Het werk is dan een soort dagboek in eierschalen. Wat wij daarvan zien zijn mooie houten doosjes met prachtig gekleurde eieren. Hij gaat door en bij de solotentoonstelling Tijdschalen in het Museum Joure in 2013 zijn de eieren versterkt en aan elkaar verlijmd en wordt de tijd het belangrijkste thema. Niet de meetbare kloktijd maar eerder een tijdmaat die in ons zelf zit ‘als een uitbreiding van de eigen ziel’, zoals de vijfde-eeuwse filosoof Augustinus het omschreef. Hij noemt de nieuwe serie ‘Eggscapes’, herinneringen aan zwerftochten door de landerijen van weleer en maakt landschappen die door het gebruik van eieren een nieuwe universele zeggingskracht krijgen. En nu is er in Obe een afrondende overzichtstentoonstelling. Koos van der Sloot overleed in 2018 toen er gewerkt werd aan een boek over zijn werk dat dit jaar is verschenen. Het heet ‘gewoon’ Koos van der Sloot en op de omslag staat een verwijzing naar zijn laatste werk, waar tijd en eieren alleen nog maar zijdelings in voorkomen, met name in de schaduw die zij achterlaten. In de aankondiging van de tentoonstelling wordt zijn werk met de duidelijkste combinatie van eieren en klok gebruikt. De hele ontwikkeling van zijn werk is er te zien, aangevuld met foto’s van zijn eierverzameling, van zijn werkplek, de video-opname van een gesprek met hem en een prachtige grote foto waarin hij met eieren in de hand een trap op loopt. De inrichters hebben geprobeerd om te benaderen waar hij op uitgekomen zou zijn en dat is groot. Of groots. Monumentaal, zoals in zijn woonwijk. Zijn laatste werk is ontwikkeld vanuit de eierrekjes die hij zich van vroeger herinnerde en waar in de kelder de eieren op bewaard werden. De rekjes met gaten waar de eieren op bewaard werden komen op verschillende manieren terug in de constructies die hij ‘Virtual Eggs’ noemde. De eieren zijn alleen nog maar aanwezig in de eivormige vormen op een wand als het zonlicht er doorheen schijnt. De objecten zijn plat en uitgevoerd in meestal wit metaal, maar een enkele keer zwart. Ik vond het erg mooi en erg modern werk. De schrijvers van het boek leggen een verbinding met de Nul-beweging en vooral het werk van Jan Schoonhoven. Zelf zag hij dat niet zo maar de gelijkenis is soms treffend. Tot en met 31 oktober in Obe aan de voet van de Oldehove. En er is een mooie website www.koosvandersloot.nl ------------ De plaatjes komen van de schrijver. |
||||
© 2021 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |