archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Een verzoek om 'feedback' Arie de Jong

1816BZ FeedbackEen enkele keer gaan mijn wenkbrauwen omhoog omdat ik word geconfronteerd met een stommiteit. Nou ja, ik vind het een stommiteit en dat zegt niet alles. Neem bijvoorbeeld de feedback die vaak wordt gevraagd door leveranciers of websites die je bezoekt. Zo kreeg ik het verzoek om feedback (wat een lelijk woord toch, daar moeten we iets beters voor verzinnen; het letterlijke ‘terugkoppeling’ volstaat niet) van de ANWB toen ik op die website een fietstochtje had bedacht via het knooppuntennetwerk.

De eerste vraag: ‘hoe waarschijnlijk is het dat je de ANWB aanbeveelt bij vrienden en kennissen?’ Antwoordmogelijkheden variërend van 1 tot 10. Geen mogelijkheid om te antwoorden ‘n.v.t.’ of een ontwijkend antwoord te geven. Deze keer gaf ik een ‘7’, in de hoop dat het daarmee geregeld was. Nee hoor, de vervolgvraag was: ‘wat kunnen we er aan doen daar een 9 of een 10 van te maken?’ Ik kon me nauwelijks bedwingen om er alsnog een ‘1’ van te maken. Dus schreef ik weer eens op: ‘Ik spreek nooit met vrienden en kennissen over het aanbevelen van organisaties of websites. Dit is een stomme vraag.’

Of men hier een boodschap aan heeft? Ik betwijfel dat want die vraag is me al zo vaak gesteld. Op een gegeven moment heb ik me laten uitschrijven voor het consumentenpanel van Albert Heijn. Deed je daar aan mee dan? Zeker, want ik denk dat het goed is als winkels of organisaties waarmee ik te maken heb van mij iets horen over de kwaliteit van de producten en de dienstverlening, of anderszins. Aanvankelijk beperkte men zich tot vragen als: ‘waren groente en fruit voldoende aanwezig bij uw laatste bezoek?’ en ‘waren groente en fruit voldoende vers?’ of ‘waren alle aanbiedingen voldoende aanwezig?’ en ook mooie: ‘vond u de winkél schoon en opgeruimd’ en ‘werd u prettig behandeld door de medewerkers?’ Goede vragen, maar opeens was die vraag er weer: ‘wilt u Albert Heijn aanbevelen bij familie en vrienden?’

En ook toen kon je alleen een antwoord geven op een schaal van 0 tot 10. Al snel vulde ik bij die vraag een ‘0’ in. En dan kwam (gepikeerd?) de vervolgvraag: ‘kunt u dit toelichten?’ Een paar keer heb ik volgehouden om te laten weten dat het een stomme vraag is. Dat ik over dat soort zaken nooit met familie en vrienden spreek en het dringende verzoek doe om die stomme vraag nooit meer te stellen of in elk geval de mogelijkheid te bieden het antwoord schuldig te blijven. Op mijn dringende verzoek kreeg ik nimmer antwoord en het had ook geen effect. Toen heb ik me uitgeschreven. Ik kreeg geloof ik nog wel de vraag waarom dat nu weer was. Dat heb ik uitgelegd, maar of het effect heeft gehad, ik betwijfel het.

Gaandeweg bleek het me dat het nog erger is bij dit soort vragen. Eigenlijk wil men een ‘10’ hebben of in elk geval een ‘9’ en op een vijfpuntschaal een ‘5’ (al kreeg ik recent het verzoek er rekening mee te houden dat men een antwoord wilde volgens het Duitse systeem, dus ‘1’ was het beste en ‘5’ juist het meest negatieve antwoord). Met minder is men niet tevreden, al denk ik eerder dat in de zich ontwikkelende cultuur van internetcommunicatie dat de norm is geworden. Waar is de tijd dat een ‘7’ een ruime voldoende was? Een ‘8’ stond al voor goed, een ‘9’ voor zeer goed en een ‘10’ voor uitstekend. Op grond van één ervaring kun je toch nooit zo’n hoog cijfer geven? Uit krantenartikelen begreep ik dat Uber-chauffeurs ook alleen gaan voor een ‘5’, het hoogste cijfer, en dat ze eruit liggen als hun gemiddelde zakt tot onder iets van een ‘4,5’. In mijn ogen kan dit alleen bedacht zijn door malloten die zonder goed gevolg ooit het basisonderwijs hebben genoten. Ontslaan allemaal, op staande voet.

Tenslotte de hamvraag aan de lezer: Zou u lezing van De Leunstoel aanbevelen aan familie, vrienden en kennissen? Gaarne een antwoord tussen 1 (afraden!) en 10 (net zo lang drammen tot ze de inhoud van buiten kennen).

-------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com

© 2021 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Een verzoek om 'feedback' Arie de Jong
1816BZ FeedbackEen enkele keer gaan mijn wenkbrauwen omhoog omdat ik word geconfronteerd met een stommiteit. Nou ja, ik vind het een stommiteit en dat zegt niet alles. Neem bijvoorbeeld de feedback die vaak wordt gevraagd door leveranciers of websites die je bezoekt. Zo kreeg ik het verzoek om feedback (wat een lelijk woord toch, daar moeten we iets beters voor verzinnen; het letterlijke ‘terugkoppeling’ volstaat niet) van de ANWB toen ik op die website een fietstochtje had bedacht via het knooppuntennetwerk.

De eerste vraag: ‘hoe waarschijnlijk is het dat je de ANWB aanbeveelt bij vrienden en kennissen?’ Antwoordmogelijkheden variërend van 1 tot 10. Geen mogelijkheid om te antwoorden ‘n.v.t.’ of een ontwijkend antwoord te geven. Deze keer gaf ik een ‘7’, in de hoop dat het daarmee geregeld was. Nee hoor, de vervolgvraag was: ‘wat kunnen we er aan doen daar een 9 of een 10 van te maken?’ Ik kon me nauwelijks bedwingen om er alsnog een ‘1’ van te maken. Dus schreef ik weer eens op: ‘Ik spreek nooit met vrienden en kennissen over het aanbevelen van organisaties of websites. Dit is een stomme vraag.’

Of men hier een boodschap aan heeft? Ik betwijfel dat want die vraag is me al zo vaak gesteld. Op een gegeven moment heb ik me laten uitschrijven voor het consumentenpanel van Albert Heijn. Deed je daar aan mee dan? Zeker, want ik denk dat het goed is als winkels of organisaties waarmee ik te maken heb van mij iets horen over de kwaliteit van de producten en de dienstverlening, of anderszins. Aanvankelijk beperkte men zich tot vragen als: ‘waren groente en fruit voldoende aanwezig bij uw laatste bezoek?’ en ‘waren groente en fruit voldoende vers?’ of ‘waren alle aanbiedingen voldoende aanwezig?’ en ook mooie: ‘vond u de winkél schoon en opgeruimd’ en ‘werd u prettig behandeld door de medewerkers?’ Goede vragen, maar opeens was die vraag er weer: ‘wilt u Albert Heijn aanbevelen bij familie en vrienden?’

En ook toen kon je alleen een antwoord geven op een schaal van 0 tot 10. Al snel vulde ik bij die vraag een ‘0’ in. En dan kwam (gepikeerd?) de vervolgvraag: ‘kunt u dit toelichten?’ Een paar keer heb ik volgehouden om te laten weten dat het een stomme vraag is. Dat ik over dat soort zaken nooit met familie en vrienden spreek en het dringende verzoek doe om die stomme vraag nooit meer te stellen of in elk geval de mogelijkheid te bieden het antwoord schuldig te blijven. Op mijn dringende verzoek kreeg ik nimmer antwoord en het had ook geen effect. Toen heb ik me uitgeschreven. Ik kreeg geloof ik nog wel de vraag waarom dat nu weer was. Dat heb ik uitgelegd, maar of het effect heeft gehad, ik betwijfel het.

Gaandeweg bleek het me dat het nog erger is bij dit soort vragen. Eigenlijk wil men een ‘10’ hebben of in elk geval een ‘9’ en op een vijfpuntschaal een ‘5’ (al kreeg ik recent het verzoek er rekening mee te houden dat men een antwoord wilde volgens het Duitse systeem, dus ‘1’ was het beste en ‘5’ juist het meest negatieve antwoord). Met minder is men niet tevreden, al denk ik eerder dat in de zich ontwikkelende cultuur van internetcommunicatie dat de norm is geworden. Waar is de tijd dat een ‘7’ een ruime voldoende was? Een ‘8’ stond al voor goed, een ‘9’ voor zeer goed en een ‘10’ voor uitstekend. Op grond van één ervaring kun je toch nooit zo’n hoog cijfer geven? Uit krantenartikelen begreep ik dat Uber-chauffeurs ook alleen gaan voor een ‘5’, het hoogste cijfer, en dat ze eruit liggen als hun gemiddelde zakt tot onder iets van een ‘4,5’. In mijn ogen kan dit alleen bedacht zijn door malloten die zonder goed gevolg ooit het basisonderwijs hebben genoten. Ontslaan allemaal, op staande voet.

Tenslotte de hamvraag aan de lezer: Zou u lezing van De Leunstoel aanbevelen aan familie, vrienden en kennissen? Gaarne een antwoord tussen 1 (afraden!) en 10 (net zo lang drammen tot ze de inhoud van buiten kennen).

-------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com
© 2021 Arie de Jong
powered by CJ2