archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Misdaadboeken | ||||
De erfgenamen van Störtebeker | Dik Kruithof | |||
In de serie krimi’s op Waddeneilanden vond ik een ‘kriminalroman’ van Susanne Ziegert, met de titel Störtebekers Erben. Störtebeker is de legendarische zeerover waarover ik in juli 2015 schreef. Die een standbeeld heeft in zijn thuishaven Mariënburg en in Hamburg, de stad waar hij tegen streed en die hem uiteindelijk terechtstelde. Wat ik niet wist is dat Störtebeker voor zijn proces in Hamburg gevangen gehouden werd op het heel kleine Waddeneilandje Neuwerk, vlak voor de kust bij Cuxhaven. Ik wist wel dat daar een soort Borkumeroog lag, maar niet dat er al vanaf ongeveer 1300 een gigantische verdedigingstoren, annex vuurtoren staat. Die toren heet Das Neue Werk en is één van de oudste gebouwen van de deelstaat Hamburg. Het eiland maakt namelijk onderdeel uit van het grondgebied van de stad Hamburg en komt in veel van de lijstjes van Oostfriese Waddeneilanden dus niet voor. Als verdedigingstoren met muren van een meter dik was het Neuwerk van groot belang voor een veilige toegang tot de Elbemonding en de Hamburger Haven, verreweg de belangrijkste zeehaven van Duitsland. Vanaf 1815 doet hij dienst als vuurtoren, de oudste van Duitsland. Inmiddels is dat nu natuurlijk opgelost met een radartoren, maar voor het geval die uitvalt is de toren nog wel belangrijk. In 1556 werd Neuwerk bedijkt en er wonen een dertigtal mensen. Er is een bekend ‘Friedhof der Namenlosen’ voor schipbreukelingen en een barnsteenmuseum, want dat wordt op de zandplaten veel gevonden. Een gelukkig toeval was dat in de tijd dat ik het boek las op de Noordduitse tv (NDR) een Tatort uitgezonden werd waar Neuwerk een rol in speelde. Dat gaf vooral ook een goede indruk van het wad en de gevaren die daaraan verbonden zijn. Het boek gaat over een wraakactie onder de nakomelingen van een vriendengroep die zich in de vijftiger jaren Störtebekers Erben noemden. Het waren tieners die het oude beroep van zeerover, mensenredder en wrakkenplunderaar in ere wilden herstellen. Bij een van hun avonturen ging het mis, een van de jongens viel in het ruim van een gestrande vrachtboot die ze wilden leeghalen. Het is een vrij ingewikkeld verhaal dat doorkruist wordt door de wederwaardigheden van de in Hamburg wonende Kommissarin Friederike von Menkenhof, met een jaloerse collega en een eigengereide Hauptkommissar. De tijdelijke vuurtorenwachter Margo is een van de vermoedelijke nazaten en is ook op zoek naar haar afstamming en doorkruist daarmee het politieonderzoek. In een gevaarlijke tocht over het wad richting de bijna onbewoonde zandplaat Schärhorn hoort ze van één van de ouderen wat er in die vroegere tijd gebeurd is. Het opkomend getij maakt een dodelijk einde aan die tocht maar Margo weet nog net te ontkomen, naar de vogelwachtster op Schärhorn. Een bijrol in het verhaal speelt ook een plan dat in de jaren zestig in Hamburg een rol speelde voor een ‘Tiefwasserhafen Schärhorn’. Schärhorn ligt ten westen van Neuwerk en is bij laag water dus nog te voet bereikbaar. Hamburg had een plan ontwikkeld om het vasteland te verbinden met Neuwerk en Schärhorn en daar de diepzeehaven aan te leggen die het in de Stad zelf nooit zal krijgen. Er kwam zoveel verzet van natuurbeschermers dat de plannen niet doorgingen en uiteindelijk het hele gebied rond de eilanden onderdeel is geworden van het Werelderfgoed Waddenzee. Alle kenmerkende punten van Neuwerk en de onbewoonde buurplaten Schärhorn en Nigehörn komen in het boek terug, wadlopen naar het eiland of met de Wattwagen of te paard over het wad – de NDR meldde zeer onlangs nog een ongeluk waarbij één van de paarden in een ‘priel’ verdronken was – het kerkhof en het Westbaken dat op de omslag staat. -------- De plaatjes zijn van de schrijver |
||||
© 2020 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |