archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Sjoerd Huizinga Dik Kruithof

1717VG HuizingaDe schilderkunst in Friesland was lange tijd een zeer traditionele bezigheid. Schilders schilderden naar de werkelijkheid in de meest populaire stijl, of werkwijze die gangbaar was toen ze werkten. Dat veranderde pas door een groepje schilders die als Yn’e line bekend zijn geworden en die de stap maakten van het naturalisme naar het expressionisme, zoals we dat al kenden van De Ploeg in Groningen. Eén van die vijf schilders van Yn’e line is Sjoerd Huizinga, die pas de laatste jaren is ‘ontdekt’. Yn’e line (en zijn deelname daaraan) was bekend van een eerste tentoonstelling in Burgum in 1995. Het museum Dr8888 kwam in 2018 met een grote overzichtstentoonstelling over de groep, met veel meer schilderijen.

In het inleidende verhaal van het boekje over Huizinga dat bij de nieuwe tentoonstelling is verschenen zegt oud-directeur Martina, op de vraag wat het meest bijzondere was aan die tentoonstelling in 2018: Sjoerd Huizinga. Maar op verdere vragen kon hij geen antwoord geven, want behalve dat hij behoorde tot het vijftal was er niets over hem bekend. Kunstschrijver Dirk van Ginkel ging op onderzoek en verzamelde samen met Jan Reinder Adema, een galeriehouder die het nagelaten werk van de familie in beheer had gekregen, meer verhalen over Huizinga, die leefde van 1898 tot 1972. Adema was het onderzoek begonnen toen hij voor zijn galerie zocht naar tekeningen van Huizinga. Die bleken niet te vinden tot hij het telefoonnummer kreeg van de schoondochter van Huizinga, die hem na een goed gesprek liet zien wat er allemaal aan werk bij haar op zolder lag. Huizinga had zelf zijn werk nooit willen verkopen en zijn zoon daarom ook niet.

Langzamerhand is er meer verkocht en in meestal particuliere verzamelingen terecht gekomen en nu is er dus een eerste overzichtstentoonstelling in een museum. En blijkt Sjoerd Huizinge een echte1717VG Fries Museum vrijdenkende en experimenterende kunstenaar te zijn geweest, die zijn expressionisme, los van zijn Yn’e line collega’s, zelfstandig ontwikkelde. Hij hield zich niet aan de strakke richtlijnen van de andere vier, zoals een lage horizon, maar zag het landschap en de kleuren op zijn eigen manier. Hij experimenteerde ook met kleur en materiaal, zo hangt er een prachtige collage van cijfers op een krantenpagina. Hij was veelzijdig, schilderde boerderijen, portretten en zelfportretten, stillevens, dorpsgezichten, landschappen en nog achttien andere werken die niet onder die titels gebracht kunnen worden. Waaronder: een prachtig groot schilderij van een arbeider die zijn zeis scherpt, een uniek object van olieverf op boomschors, een circusschilderij en een aangrijpende affiche van viltstift op papier, voor een tentoonstelling van zijn werk in de leeszaal Haren.

In tegenstelling tot zijn groepsgenoten reisde hij ook. Omstreeks 1960 was hij in Suriname en maakte er lichte, kleurige straatbeelden en prachtige, volle stadsgezichten. Hij was in Rotterdam en kwam onder de indruk van de dynamiek van de havens en de wolkenkrabbers en maakte er prachtige lichte schetsen van. Zijn gemberpot kan de strijd aan met die van Jan Voerman en is in elk geval persoonlijker. Zijn portretten en zelfportretten zijn niet precies, maar de mensen leven. Zijn landschappen zijn niet zoals ze werkelijk zijn, maar zoals ze zouden moeten zijn. Het is meestal net over de grens van het naar de natuur schilderen, maar juist daardoor maakt het indruk.

Sjoerd Huizinga: de grote onbekende van Yn’e line is te zien in Museum Dr8888 in Drachten tot 25 oktober 2020.
Het boek Sjoerd Huizinga, de avonturier van Yn’e line, van Dirk van Ginkel, is uitgegeven door uitgeverij Noordboek.

--------
Voor gebruik van de plaatjes is toestemming gegeven


© 2020 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Sjoerd Huizinga Dik Kruithof
1717VG HuizingaDe schilderkunst in Friesland was lange tijd een zeer traditionele bezigheid. Schilders schilderden naar de werkelijkheid in de meest populaire stijl, of werkwijze die gangbaar was toen ze werkten. Dat veranderde pas door een groepje schilders die als Yn’e line bekend zijn geworden en die de stap maakten van het naturalisme naar het expressionisme, zoals we dat al kenden van De Ploeg in Groningen. Eén van die vijf schilders van Yn’e line is Sjoerd Huizinga, die pas de laatste jaren is ‘ontdekt’. Yn’e line (en zijn deelname daaraan) was bekend van een eerste tentoonstelling in Burgum in 1995. Het museum Dr8888 kwam in 2018 met een grote overzichtstentoonstelling over de groep, met veel meer schilderijen.

In het inleidende verhaal van het boekje over Huizinga dat bij de nieuwe tentoonstelling is verschenen zegt oud-directeur Martina, op de vraag wat het meest bijzondere was aan die tentoonstelling in 2018: Sjoerd Huizinga. Maar op verdere vragen kon hij geen antwoord geven, want behalve dat hij behoorde tot het vijftal was er niets over hem bekend. Kunstschrijver Dirk van Ginkel ging op onderzoek en verzamelde samen met Jan Reinder Adema, een galeriehouder die het nagelaten werk van de familie in beheer had gekregen, meer verhalen over Huizinga, die leefde van 1898 tot 1972. Adema was het onderzoek begonnen toen hij voor zijn galerie zocht naar tekeningen van Huizinga. Die bleken niet te vinden tot hij het telefoonnummer kreeg van de schoondochter van Huizinga, die hem na een goed gesprek liet zien wat er allemaal aan werk bij haar op zolder lag. Huizinga had zelf zijn werk nooit willen verkopen en zijn zoon daarom ook niet.

Langzamerhand is er meer verkocht en in meestal particuliere verzamelingen terecht gekomen en nu is er dus een eerste overzichtstentoonstelling in een museum. En blijkt Sjoerd Huizinge een echte1717VG Fries Museum vrijdenkende en experimenterende kunstenaar te zijn geweest, die zijn expressionisme, los van zijn Yn’e line collega’s, zelfstandig ontwikkelde. Hij hield zich niet aan de strakke richtlijnen van de andere vier, zoals een lage horizon, maar zag het landschap en de kleuren op zijn eigen manier. Hij experimenteerde ook met kleur en materiaal, zo hangt er een prachtige collage van cijfers op een krantenpagina. Hij was veelzijdig, schilderde boerderijen, portretten en zelfportretten, stillevens, dorpsgezichten, landschappen en nog achttien andere werken die niet onder die titels gebracht kunnen worden. Waaronder: een prachtig groot schilderij van een arbeider die zijn zeis scherpt, een uniek object van olieverf op boomschors, een circusschilderij en een aangrijpende affiche van viltstift op papier, voor een tentoonstelling van zijn werk in de leeszaal Haren.

In tegenstelling tot zijn groepsgenoten reisde hij ook. Omstreeks 1960 was hij in Suriname en maakte er lichte, kleurige straatbeelden en prachtige, volle stadsgezichten. Hij was in Rotterdam en kwam onder de indruk van de dynamiek van de havens en de wolkenkrabbers en maakte er prachtige lichte schetsen van. Zijn gemberpot kan de strijd aan met die van Jan Voerman en is in elk geval persoonlijker. Zijn portretten en zelfportretten zijn niet precies, maar de mensen leven. Zijn landschappen zijn niet zoals ze werkelijk zijn, maar zoals ze zouden moeten zijn. Het is meestal net over de grens van het naar de natuur schilderen, maar juist daardoor maakt het indruk.

Sjoerd Huizinga: de grote onbekende van Yn’e line is te zien in Museum Dr8888 in Drachten tot 25 oktober 2020.
Het boek Sjoerd Huizinga, de avonturier van Yn’e line, van Dirk van Ginkel, is uitgegeven door uitgeverij Noordboek.

--------
Voor gebruik van de plaatjes is toestemming gegeven
© 2020 Dik Kruithof
powered by CJ2