archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
In het voetspoor van Haile Selassie Willem Minderhout

1704VG HaileSoms kom je op de vreemdste plekken een gedenkteken tegen om het bezoek van een of andere beroemdheid  te memoreren. Zo stuitte ik dit jaar op een herinnering aan Haile Selassie, de voormalige keizer van Ethiopië, in een duistere kerk.

Deze zomer liet John ons trots de noordkust van Devon zien. We bezochten Ilfracombe met ‘Verity’ het bizarre beeld van Damien Hirst en we reden langs pittoreske dorpjes naar Hartland Quai, waar een filmploeg – kan het kenmerkender! – net de opnamen voor een nieuwe verfilming van Rebecca van Daphne du Maurier had afgerond. Met een zak vol kreukels (alikruiken, oftewel 'periwincles', maar dan echt en niet ‘hand painted’), een lekkernij die ik niet aan mijn neus voorbij laat gaan, togen we weer huiswaarts.
‘Ik maak nog even een omweg naar Stoke’, zei John, ’daar staat een mooie kerk.’ De Sint Nectan-kerk van Stoke was inderdaad best een omweg waard. We liepen over het kerkhofje naar de kerkdeur, die open bleek te zijn. We betraden een schemerige ruimte. Aardig, maar niet spectaculair.

Ineens viel mijn oog op een koperen schildje dat aan een stoelleuning was bevestigd. Ik las: ‘This chair was used by Haile Selassie Emperor of Ethiopia who visited this parish 17 august 1936’.
Haile Selassie was dat jaar Ethiopië ontvlucht vanwege de invasie door het fascistische Italië van Mussolini. In mei van dat jaar had hij in Genève nog tevergeefs een beroep gedaan op de Volkenbond om Ethiopië te hulp te komen. Hij leefde in ballingschap in Engeland, maar hij woonde in een landhuis in Bath. Dus wat deed hij in dit gat in Devon? Dat was toch niet echt naast de deur.

Al ‘googelend’ kwam ik wel diverse keren foto’s van het gedenkplaatje tegen, maar de enige uitleg die ik op de website Devon Life vond was: ‘Emperor Haile Selassie of Ethiopia used to worship here when he stayed with the Stucleys after he had been deposed’. Wie waren die Stucleys? Misschien dat bij Britten gelijk een licht gaat branden als ze die naam horen, maar mij zei hij niets.
De Stucleys blijken een adellijke familie te zijn die Hartland Abbey bewonen, dat zich op een steenworp afstand van St Nectar’s bevindt. Op de website Homes & Antique vertelt Lady Angela Stucley over de beroemde gasten die de familie hier verwelkomd heeft: ‘Haile Selassie wanted to know where the dungeons were, and Sir Denis Thatcher suggested we turn the grounds into a golf course’.

Er wordt ook gefluisterd dat Prins William hier zijn vrijgezellenfeest (‘stag party’) heeft gehouden. Lady Angela zwijgt er discreet over.
Al met al bleek er niet echt veel te vinden te zijn over de avonturen van Keizer Haile Selassie in Stoke. Misschien proberen de dorpelingen te voorkomen dat het een bedevaartplaats voor Rastafari’s wordt door het zo veel mogelijk stil te houden.

Op dat ene koperen schildje na dan … . Ik vraag me wel af hoe zoiets nu indertijd is aangepakt. Was het de 'vicar' die nog onder de indruk van zijn beroemde gast het idee kreeg om van zijn zitplaats een monumentje te maken? Hoe wist hij die stoel te onderscheiden van al die andere identieke stoelen? Was het de plek waarop die stoel stond, of had hij er ter markering een lintje om gebonden, of zoiets? Was het wel de ‘echte’ stoel? Mocht de 'vicar' zelf bepalen of hij dat koperen plaatje op die stoel mocht bevestigen, of was daar een uitspraak van de parochieraad of zoiets voor nodig? Zouden ze lang vergaderd hebben over de tekst? Hoe wisten ze waar ze zo’n schildje konden laten maken?

Wellicht is er nog iets terug te vinden in de archieven van de parochie. Ik vind het de hoogste tijd dat dit tot de bodem wordt uitgezocht!  

Volgende keer: Michael Gorbatsjov in Denkendorf!

-----------
Het plaatje is van de schrijver


© 2019 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
In het voetspoor van Haile Selassie Willem Minderhout
1704VG HaileSoms kom je op de vreemdste plekken een gedenkteken tegen om het bezoek van een of andere beroemdheid  te memoreren. Zo stuitte ik dit jaar op een herinnering aan Haile Selassie, de voormalige keizer van Ethiopië, in een duistere kerk.

Deze zomer liet John ons trots de noordkust van Devon zien. We bezochten Ilfracombe met ‘Verity’ het bizarre beeld van Damien Hirst en we reden langs pittoreske dorpjes naar Hartland Quai, waar een filmploeg – kan het kenmerkender! – net de opnamen voor een nieuwe verfilming van Rebecca van Daphne du Maurier had afgerond. Met een zak vol kreukels (alikruiken, oftewel 'periwincles', maar dan echt en niet ‘hand painted’), een lekkernij die ik niet aan mijn neus voorbij laat gaan, togen we weer huiswaarts.
‘Ik maak nog even een omweg naar Stoke’, zei John, ’daar staat een mooie kerk.’ De Sint Nectan-kerk van Stoke was inderdaad best een omweg waard. We liepen over het kerkhofje naar de kerkdeur, die open bleek te zijn. We betraden een schemerige ruimte. Aardig, maar niet spectaculair.

Ineens viel mijn oog op een koperen schildje dat aan een stoelleuning was bevestigd. Ik las: ‘This chair was used by Haile Selassie Emperor of Ethiopia who visited this parish 17 august 1936’.
Haile Selassie was dat jaar Ethiopië ontvlucht vanwege de invasie door het fascistische Italië van Mussolini. In mei van dat jaar had hij in Genève nog tevergeefs een beroep gedaan op de Volkenbond om Ethiopië te hulp te komen. Hij leefde in ballingschap in Engeland, maar hij woonde in een landhuis in Bath. Dus wat deed hij in dit gat in Devon? Dat was toch niet echt naast de deur.

Al ‘googelend’ kwam ik wel diverse keren foto’s van het gedenkplaatje tegen, maar de enige uitleg die ik op de website Devon Life vond was: ‘Emperor Haile Selassie of Ethiopia used to worship here when he stayed with the Stucleys after he had been deposed’. Wie waren die Stucleys? Misschien dat bij Britten gelijk een licht gaat branden als ze die naam horen, maar mij zei hij niets.
De Stucleys blijken een adellijke familie te zijn die Hartland Abbey bewonen, dat zich op een steenworp afstand van St Nectar’s bevindt. Op de website Homes & Antique vertelt Lady Angela Stucley over de beroemde gasten die de familie hier verwelkomd heeft: ‘Haile Selassie wanted to know where the dungeons were, and Sir Denis Thatcher suggested we turn the grounds into a golf course’.

Er wordt ook gefluisterd dat Prins William hier zijn vrijgezellenfeest (‘stag party’) heeft gehouden. Lady Angela zwijgt er discreet over.
Al met al bleek er niet echt veel te vinden te zijn over de avonturen van Keizer Haile Selassie in Stoke. Misschien proberen de dorpelingen te voorkomen dat het een bedevaartplaats voor Rastafari’s wordt door het zo veel mogelijk stil te houden.

Op dat ene koperen schildje na dan … . Ik vraag me wel af hoe zoiets nu indertijd is aangepakt. Was het de 'vicar' die nog onder de indruk van zijn beroemde gast het idee kreeg om van zijn zitplaats een monumentje te maken? Hoe wist hij die stoel te onderscheiden van al die andere identieke stoelen? Was het de plek waarop die stoel stond, of had hij er ter markering een lintje om gebonden, of zoiets? Was het wel de ‘echte’ stoel? Mocht de 'vicar' zelf bepalen of hij dat koperen plaatje op die stoel mocht bevestigen, of was daar een uitspraak van de parochieraad of zoiets voor nodig? Zouden ze lang vergaderd hebben over de tekst? Hoe wisten ze waar ze zo’n schildje konden laten maken?

Wellicht is er nog iets terug te vinden in de archieven van de parochie. Ik vind het de hoogste tijd dat dit tot de bodem wordt uitgezocht!  

Volgende keer: Michael Gorbatsjov in Denkendorf!

-----------
Het plaatje is van de schrijver
© 2019 Willem Minderhout
powered by CJ2