archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Gevelreinigen Marcel Duyvestijn

0220 Straat
‘Gevelreiniging’ is bij ons in de straat een woord dat vaak valt. Achter de muren van de gezinswoningen is de discussie levendig. Wat doen we? Gaan we op vakantie, kopen we nieuwe kleren voor de kinderen of gaan we ‘gevelreinigen’.

Elke buurt heeft zijn woorden. In Amsterdam, mijn vorige stad waren de woorden: yuppen, tramoverlast, Estelle Cruyff-en (boodschappen doen met veel tassen), Jort Kelderen (luidruchtig over aandelen praten) en Vondelparken (rust nemen) waren woorden die aan de Koninginneweg speelden. Woorden als gevelreinigen, straatbarbecue en ‘eigen-parkeerplaats-eerst’ bestonden nog niet. Nu is gevelreiniging een levend woord. Toen wij hier vorig jaar kwamen wonen, kregen we ook meerdere opmerkingen over onze schone gevel. ‘Hij is lekker ge-gevelreinigd.’

Een ander woord is ‘opbouwtje’. Alle huizen bestaan uit twee verdiepingen. Mensen die hun gezin zien uitbreiden, laten een derde verdieping aanrukken.
Is het zo eenvoudig?
Ja. Je zaagt het dak eruit, belt de opbouwspecialist en binnen een dag heb je een opbouw. Misschien zitten er nog een paar stappen tussen, maar aangezien die stappen door de buurt niet gezien worden, lijkt het alsof er van de ene op de andere dag een puntdakje opzit.

Terug naar de gevelreiniging. Dat is niet binnen een dag gebeurd. Je zou denken: hatseflats, spuit erop en klaar is Klara. Maar nee. Elke voeg wordt er bij wijze van spreken uitgejekkerd. Ergens staat een steiger tegen een huis en de hele dag klinkt het kattegejank van een slijptol-achtig apparaat dat de voegen tussen de stenen verwijdert.

Ze beginnen om acht uur in de ochtend! Als ik ergens een hekel aan heb, is het noodgedwongen opstaan. Als ik thuis werk, staat de wekker om half negen. Als die nog niet getoeterd heeft, is het leven in de buitenwereld ver weg. Tenzij iemand gaat ‘gevelreinigen’. En dat gebeurt nu, volgens mij, alweer de vijfde keer dit jaar.

Je denkt bij jezelf: vasthouden die slaap. Hardnekkig denken aan de laatste beelden van de droom. Hoe gaat het verder? Je draait je om. Een kussen tegen de oren drukken, opgekruld onder het dekbed liggen en ogen dichtknijpen. Maar dwars door alles heen klinkt die slijptol. Je zucht en kijkt naar de klok: tien over acht. Er is geen ontkomen aan. De slaap is vertrokken, de droom is weg. De werkelijke wereld van slijptollen tikt tegen je hoofd.

Onder de douche blijkt dat ze opgehouden zijn. Het is ineens weer doodstil.
Koffiepauze!
(Zucht)
Na een half uur werken!
(Zucht)
Eerst de hele buurt wakker jekkeren en als dat gelukt is, even een bakkie koffie nemen.

De wereld is tegen me en het komt vandaag niet meer goed.
 
********************************************************
Vanaf vrijdag 30 september 2005 in het Museum Meermanno: de tentoonstelling Letterlust.
Ga voor nadere informatie naar: www.meermanno.nl .


© 2005 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Gevelreinigen Marcel Duyvestijn
0220 Straat
‘Gevelreiniging’ is bij ons in de straat een woord dat vaak valt. Achter de muren van de gezinswoningen is de discussie levendig. Wat doen we? Gaan we op vakantie, kopen we nieuwe kleren voor de kinderen of gaan we ‘gevelreinigen’.

Elke buurt heeft zijn woorden. In Amsterdam, mijn vorige stad waren de woorden: yuppen, tramoverlast, Estelle Cruyff-en (boodschappen doen met veel tassen), Jort Kelderen (luidruchtig over aandelen praten) en Vondelparken (rust nemen) waren woorden die aan de Koninginneweg speelden. Woorden als gevelreinigen, straatbarbecue en ‘eigen-parkeerplaats-eerst’ bestonden nog niet. Nu is gevelreiniging een levend woord. Toen wij hier vorig jaar kwamen wonen, kregen we ook meerdere opmerkingen over onze schone gevel. ‘Hij is lekker ge-gevelreinigd.’

Een ander woord is ‘opbouwtje’. Alle huizen bestaan uit twee verdiepingen. Mensen die hun gezin zien uitbreiden, laten een derde verdieping aanrukken.
Is het zo eenvoudig?
Ja. Je zaagt het dak eruit, belt de opbouwspecialist en binnen een dag heb je een opbouw. Misschien zitten er nog een paar stappen tussen, maar aangezien die stappen door de buurt niet gezien worden, lijkt het alsof er van de ene op de andere dag een puntdakje opzit.

Terug naar de gevelreiniging. Dat is niet binnen een dag gebeurd. Je zou denken: hatseflats, spuit erop en klaar is Klara. Maar nee. Elke voeg wordt er bij wijze van spreken uitgejekkerd. Ergens staat een steiger tegen een huis en de hele dag klinkt het kattegejank van een slijptol-achtig apparaat dat de voegen tussen de stenen verwijdert.

Ze beginnen om acht uur in de ochtend! Als ik ergens een hekel aan heb, is het noodgedwongen opstaan. Als ik thuis werk, staat de wekker om half negen. Als die nog niet getoeterd heeft, is het leven in de buitenwereld ver weg. Tenzij iemand gaat ‘gevelreinigen’. En dat gebeurt nu, volgens mij, alweer de vijfde keer dit jaar.

Je denkt bij jezelf: vasthouden die slaap. Hardnekkig denken aan de laatste beelden van de droom. Hoe gaat het verder? Je draait je om. Een kussen tegen de oren drukken, opgekruld onder het dekbed liggen en ogen dichtknijpen. Maar dwars door alles heen klinkt die slijptol. Je zucht en kijkt naar de klok: tien over acht. Er is geen ontkomen aan. De slaap is vertrokken, de droom is weg. De werkelijke wereld van slijptollen tikt tegen je hoofd.

Onder de douche blijkt dat ze opgehouden zijn. Het is ineens weer doodstil.
Koffiepauze!
(Zucht)
Na een half uur werken!
(Zucht)
Eerst de hele buurt wakker jekkeren en als dat gelukt is, even een bakkie koffie nemen.

De wereld is tegen me en het komt vandaag niet meer goed.
 
********************************************************
Vanaf vrijdag 30 september 2005 in het Museum Meermanno: de tentoonstelling Letterlust.
Ga voor nadere informatie naar: www.meermanno.nl .
© 2005 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2