archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
De som der delen | Henk Klaren | |||
Het zal de vaste lezer van De Leunstoel niet zijn ontgaan: er zijn sinds kort drie nieuwe illustratoren actief in ons blad. Alex Verduijn den Boer, Coccie van Duin en Han Busstra. Daarmee is het betreurde vertrek van Annemiek Meijer ruimschoots gecompenseerd. Alex en Coc hebben voor het vorige nummer hun geweldige bijdragen geleverd, hoewel ze het bijzonder druk hadden met de voorbereiding van de groepsexpositie De Som der Delen; sinds woensdag 28 maart te zien in De Haagse Kunstkring aan de Denneweg in – uiteraard – de residentie. Zaterdag 31 maart was de officiële opening. Die werd gedaan door de voormalige minister van OCW: Jet Bussemaker. Elf bevriende kunstenaars, van wie een deel een atelier heeft in De Spanjaardshof aan het Westeinde in Den Haag, hebben gezorgd voor een goed verzorgde en – vooral – afwisselende expositie. Zoals mevrouw Bussemaker in haar openingstoespraak aangaf is er sprake van een veelvoud aan stijlen en technieken. En wat mij betreft drong zich geen moment de indruk op van gebrek aan samenhang, laat staan chaos. De titel van de expositie: ‘De Som der Delen’ is dan ook goed gekozen, wat mij betreft. Ik moet nog wel een keer terug, want de opening was zó goed bezocht dat het niet echt goed mogelijk was om alles tot me te laten doordringen. Ik waag mij niet aan een bespreking van de diverse kunstuitingen, want daar mis ik de achtergrond voor. Alex vertelde me dat hij goede kunstkritiek over moderne kunst mist. Ik ben een beetje bang dat De Leunstoel daar niet echt in kan voorzien. Nog even afgezien van de bescheiden rol die ons – overigens onvolprezen – magazine heeft in het scala van periodieke publicaties, hebben we – voor zover ik weet – op dit moment geen auteurs die zich geroepen voelen in die lacune te voorzien. Maar als iemand van onze auteurs of lezers interesse heeft is diegene uiteraard van harte welkom. Het probleem van Alex is daar niet meteen mee opgelost natuurlijk, maar iets is beter dan niets. De opening was dus heel geanimeerd. Mevrouw, Jet eigenlijk, Bussemaker kwam veel losser over dan in de publiciteit in haar tijd als minister. Ze stond voor werk van Bert Osinga. Dat was niet zijn – om het zo maar te noemen – wat meer ‘expliciete’ werk. Dat hing op de eerste verdieping. Daar hing het wel goed. Jet vertelde met plezier over haar relatie met diverse exposanten. Joanna Quispel heeft haar portret gemaakt voor de portrettengalerij van bewindslieden op het ministerie. Ze legde omstandig uit hoe je dat aldaar zou kunnen bekijken zonder door de beveiligingspoortjes te moeten. Ik zou het niet kunnen reproduceren. In ieder geval niet de ingang aan de Rijnstraat nemen, zoveel heb ik in ieder geval wel begrepen. Eén van de andere kunstenaars had nog in dezelfde straat gewoond als de voormalige bewindspersoon. En Alex en Coccie kent ze al jarenlang goed. Alex is haar achterneef. Dat verklaart veel, want een voormalig minister strikken voor de opening van je expositie is natuurlijk niet mis. Nog opvallender is de verklaring voor het ontstaan van – wat mij betreft – één van de topstukken van de expositie: het schilderij van de historische Triumph motorfiets van de vader van Jet Bussemaker. Ik heb er een foto van gemaakt. Zie de illustratie bij dit artikel. Alex vertelde, dat hij een liefhebber is van tweewielige motorvoertuigen. Hij heeft geen motorfiets, maar had wel altijd een Berini. Nog steeds, als ik het goed heb. En alle cirkels zijn rond zoals bekend: de eerste illustratie van Alex voor De Leunstoel was van een brommer. Een kapotte brommer, máár een brommer! Met de Brommer naar Den Haag (Jrg. 15 nr. 9). U kunt nog tot en met 22 april terecht. |
||||
© 2018 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |