archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Maritiem Museum Rotterdam Dik Kruithof

1413VG LichtschipDe laatste jaren ben ik weinig toegekomen aan een van mijn favoriete museumsoorten, namelijk musea met schepen, of over scheepvaart. Bij een bezoek aan Rotterdam ging ik meestal eerst naar de kunstmusea en ja, na Boijmans en de Kunsthal nog een museum bezoeken wordt dan iets teveel.

Deze keer ben ik eerst naar het Maritiem Museum Rotterdam gegaan en ik vond dat zeer de moeite waard. Bovendien verrassend, omdat het een museum is dat niet voornamelijk in de geschiedenis leeft, maar ook een open oog heeft voor de tegenwoordige tijd en zelfs voor de toekomst. Toevallig begon ik met de toekomst, in elk geval een afdeling die Brainwaves heet en gaat over nieuwe ontwikkelingen of uitvindingen die de scheepvaart kunnen verbeteren. Het eerste wat ik daar tegen kwam verraste mij al, want ik zag (kleinere) boten met een rechte voorsteven, die getoond werden als een nieuwe ontwikkeling die de schepen stabieler maakt, wat vooral voor reddingsboten een uitkomst zou zijn.

Van de website: ‘De bijlboeg, een snelle en veilige scheepsromp. Sinds de jaren ’80 doen Damen Shipyards en TU Delft samen onderzoek naar de ultieme rompvorm voor snelle schepen. Ze kijken vooral naar de romp van schepen op volle zee, in het bijzonder van werkschepen voor de offshore. Hoe houden we het schip, de lading en de bemanning veilig op hoge snelheid in metershoge golven? Jarenlang onderzoek resulteerde in de ontwikkeling van de bijlboeg, dus een boeg in de vorm van een bijl. Het schip klieft door de hoge golven, waardoor het schip zelfs bij hoge snelheden een bijzonder stabiele ligging heeft. Het eerste schip werd geleverd in 2006. Sindsdien zijn er meer dan 150 schepen geproduceerd.’

Nu gaat dit over kleinere schepen, maar in mijn herinnering zag ik plaatjes van oorlogsschepen uit de 19e eeuw met rechte of bijna rechte voorstevens. Zit ik daar mis mee of gaat het dan om heel wat anders?
Andere vernieuwingen waren: opvouwbare containers, een kantelsluis waardoor een brug niet meer open hoeft voor schepen, een prachtig intelligent aanlegsysteem dat het gedoe met kabels vervangt door een magnetisch afmeersysteem en een uitvinding die kranen op een ponton automatisch in evenwicht houdt.

Je loopt het museum binnen over een oplopend1413VG Muts Zadkine gangpad, geen trappen dus en in die ruimte hangen de drie reusachtige schilderijen van het Panorama Burgerhout, elk twee meter hoog en tien meter breed, die de Duitse schilder Adolf Bock in 1928 maakte in opdracht van de Rotterdamse machinefabriek en scheepswerf Burgerhout. Op de doeken staan de schepen die het bedrijf maakte. In 2013 is het gerestaureerde drietal opgehangen in het Maritiem Museum in Rotterdam. Na het veel bekendere Panorama Mesdag zijn het de grootste maritieme schilderijen van Nederland.

Dit is de aanzet tot een prachtige zaal met de Topstukken, waarbij de opmerkelijke keuzes opvallen. Niet alleen maar heel oud en alleen maar schepen, maar ook aangrijpende kleinigheden zoals een wollen muts van een Nederlandse walvisjager, gevonden in een graf op Spitsbergen. Een scheepskameel, waarmee de schepen over Pampus getild konden worden en een reddingsboot die op grote wielen door de branding tot vlak bij een gestrand schip kon komen. Of een oude en veel gebruikte aktetas met het verhaal dat Pieter Caland deze gebruikte om de plannen en tekeningen voor de Nieuwe Waterweg aan iedereen te laten zien. En stel je eens voor hoe Nederland er uit zou zien zonder dat kanaal.

Duidelijke keuzes dus voor enkele aparte stukken met diepgang. Zo komt de oorlog aan de orde in het verhaal van een gesneuvelde Marineman met foto, berichten van zijn vermissing en brieven aan zijn ouders, waaronder een brief van Wilhelmina.
Uiteraard zijn er ook wel oude stukken, zoals kaarten van Blaeu, schilderijen en een hele grote pentekening van Willem van der Velde. Maar dan ook weer het revolutionaire affiche van de Statendam van Cassandre, met een hoofdrol voor de luchtkoker en de schoorstenen.

Een prachtig, misschien wel het eerste, schilderij van de Leuvehaven, waar de haven van Rotterdam begon en die nu gebruikt wordt als de museumhaven (naast het museum).
Naast of achter het museum staat het beroemde beeld van Zadkine. In de Leuvehaven ligt nog een verzameling kleinere bootjes en staat mooi oud havengerei: kranen die een paard kunnen optillen, wagens en alles dat niet meer gebruikt wordt omdat het nu met containers gaat. Die zijn er overigens ook.

------
De foto’s zijn van Dik Kruithof


© 2017 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Maritiem Museum Rotterdam Dik Kruithof
1413VG LichtschipDe laatste jaren ben ik weinig toegekomen aan een van mijn favoriete museumsoorten, namelijk musea met schepen, of over scheepvaart. Bij een bezoek aan Rotterdam ging ik meestal eerst naar de kunstmusea en ja, na Boijmans en de Kunsthal nog een museum bezoeken wordt dan iets teveel.

Deze keer ben ik eerst naar het Maritiem Museum Rotterdam gegaan en ik vond dat zeer de moeite waard. Bovendien verrassend, omdat het een museum is dat niet voornamelijk in de geschiedenis leeft, maar ook een open oog heeft voor de tegenwoordige tijd en zelfs voor de toekomst. Toevallig begon ik met de toekomst, in elk geval een afdeling die Brainwaves heet en gaat over nieuwe ontwikkelingen of uitvindingen die de scheepvaart kunnen verbeteren. Het eerste wat ik daar tegen kwam verraste mij al, want ik zag (kleinere) boten met een rechte voorsteven, die getoond werden als een nieuwe ontwikkeling die de schepen stabieler maakt, wat vooral voor reddingsboten een uitkomst zou zijn.

Van de website: ‘De bijlboeg, een snelle en veilige scheepsromp. Sinds de jaren ’80 doen Damen Shipyards en TU Delft samen onderzoek naar de ultieme rompvorm voor snelle schepen. Ze kijken vooral naar de romp van schepen op volle zee, in het bijzonder van werkschepen voor de offshore. Hoe houden we het schip, de lading en de bemanning veilig op hoge snelheid in metershoge golven? Jarenlang onderzoek resulteerde in de ontwikkeling van de bijlboeg, dus een boeg in de vorm van een bijl. Het schip klieft door de hoge golven, waardoor het schip zelfs bij hoge snelheden een bijzonder stabiele ligging heeft. Het eerste schip werd geleverd in 2006. Sindsdien zijn er meer dan 150 schepen geproduceerd.’

Nu gaat dit over kleinere schepen, maar in mijn herinnering zag ik plaatjes van oorlogsschepen uit de 19e eeuw met rechte of bijna rechte voorstevens. Zit ik daar mis mee of gaat het dan om heel wat anders?
Andere vernieuwingen waren: opvouwbare containers, een kantelsluis waardoor een brug niet meer open hoeft voor schepen, een prachtig intelligent aanlegsysteem dat het gedoe met kabels vervangt door een magnetisch afmeersysteem en een uitvinding die kranen op een ponton automatisch in evenwicht houdt.

Je loopt het museum binnen over een oplopend1413VG Muts Zadkine gangpad, geen trappen dus en in die ruimte hangen de drie reusachtige schilderijen van het Panorama Burgerhout, elk twee meter hoog en tien meter breed, die de Duitse schilder Adolf Bock in 1928 maakte in opdracht van de Rotterdamse machinefabriek en scheepswerf Burgerhout. Op de doeken staan de schepen die het bedrijf maakte. In 2013 is het gerestaureerde drietal opgehangen in het Maritiem Museum in Rotterdam. Na het veel bekendere Panorama Mesdag zijn het de grootste maritieme schilderijen van Nederland.

Dit is de aanzet tot een prachtige zaal met de Topstukken, waarbij de opmerkelijke keuzes opvallen. Niet alleen maar heel oud en alleen maar schepen, maar ook aangrijpende kleinigheden zoals een wollen muts van een Nederlandse walvisjager, gevonden in een graf op Spitsbergen. Een scheepskameel, waarmee de schepen over Pampus getild konden worden en een reddingsboot die op grote wielen door de branding tot vlak bij een gestrand schip kon komen. Of een oude en veel gebruikte aktetas met het verhaal dat Pieter Caland deze gebruikte om de plannen en tekeningen voor de Nieuwe Waterweg aan iedereen te laten zien. En stel je eens voor hoe Nederland er uit zou zien zonder dat kanaal.

Duidelijke keuzes dus voor enkele aparte stukken met diepgang. Zo komt de oorlog aan de orde in het verhaal van een gesneuvelde Marineman met foto, berichten van zijn vermissing en brieven aan zijn ouders, waaronder een brief van Wilhelmina.
Uiteraard zijn er ook wel oude stukken, zoals kaarten van Blaeu, schilderijen en een hele grote pentekening van Willem van der Velde. Maar dan ook weer het revolutionaire affiche van de Statendam van Cassandre, met een hoofdrol voor de luchtkoker en de schoorstenen.

Een prachtig, misschien wel het eerste, schilderij van de Leuvehaven, waar de haven van Rotterdam begon en die nu gebruikt wordt als de museumhaven (naast het museum).
Naast of achter het museum staat het beroemde beeld van Zadkine. In de Leuvehaven ligt nog een verzameling kleinere bootjes en staat mooi oud havengerei: kranen die een paard kunnen optillen, wagens en alles dat niet meer gebruikt wordt omdat het nu met containers gaat. Die zijn er overigens ook.

------
De foto’s zijn van Dik Kruithof
© 2017 Dik Kruithof
powered by CJ2