archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Djibouti, toen en nu Peter Schröder

1412BS Djibouti12Armeniër in Djibouti
De wereld bestaat niet alleen uit bazige witte mensen uit bazige witte landen. Oogkleppen af! Meer niet-witte landen en niet-witte (niet-bazige) mensen in deze plaatjesrubriek graag! Welnu, dan kunnen we nog net op tijd terecht in Djibouti, de strategisch belangrijke havenstad in de Hoorn van Afrika. De bijbehorende postkaarten uit de serie Souvenir de DJIBOUTI stammen uit het 20e eeuwse interbellum en werden uitgegeven door ‘Maison R. Vorperian - Seul Magasin de Curiosité’s de tous les pays -  Prix marqués in chiffres connus - Café en ballotins - Prix et Qualités Hors Concours’’.

R. Vorperian was een verjaagde, en gevluchte, maar vindingrijke Armeniër, eigenaar van dé souvenirwinkel in Djibouti, knooppunt van vele vluchtelingenstromen (ook de oversteek naar Jemen). Vorperian was bekend als fotograaf en bovendien als leverancier van mokkabonbons in ballotin.
Ballotin? Leuk dat u het vraagt! Het is het overbekende vouwdoosje, verpakking uitgevonden in 1915 door Louise Agostini, de vrouw van Jean Neuhaus in Brussel ‘die de chocoladebonbon van een vulling voorzag en zo de originele praline’ verkreeg. Deze ballotin ‘doos’ moest de puntzak vervangen waarin de pralines vaak beschadigd werden’. Overigens niet te verwarren met gerechten en ballotine, opgerolde stukje vis of vlees.
De winkel van Vorperian moet prachtig geweest zijn! Curiositeiten uit de gehele wereld! Prijzen en kwaliteiten ‘buiten mededinging’; ongebonden prijzen, (gunstig of ongunstig voor de koper?) in ieder geval in ‘chiffres connus’, geprijsd in gangbare/ bekende cijfers, makkelijk voor het internationale toeristendom in Djibouti!

De dynamiek van Djibouti toen
Midden op het dynamische wereldtoneel dus ditmaal Djibouti. Uit het assortiment van Vorperian allereerst postkaart 1. Le Secrétariat, een belangrijk regeringsgebouw. Daarbinnen zaten (en zitten?) (familieleden van) meer bemiddelde Somaliërs papieren te schuiven en/of quat te kauwen. Ga er gerust naar binnen, het is er koeler dan buiten en een zitplaats is altijd te regelen. Als u binnen een afzienbare termijn zaken wilt doen doet u er goed aan eerst naar de markt te gaan en daar de hulp in te roepen van een doortastende marktvrouw. Op postkaart 2. ziet u De markt. Een duidelijk tafereel: donkere vrouwen en een enkele man met rieten manden met vruchten en groenten op een stoffig plein, de kooplui die we op de voorgrond1412BS Djibouti34 zien zitten op de grond in de volle zon, daaromheen zijn andere stallen te vinden waar een dakje de kooplui en hun waar beschermt tegen de zon. Daar wordt de meer bederflijke waar (vlees en zuivel) aangeboden. Rechts op de voorgrond de slagschaduw van de fotograaf. Vorperian zelf? Op de markt is duidelijk geen sprake van overvloed, maar van een voedseltekort hoeven we ook weer niet te spreken.
Dalen we af naar het niveau van individuele Somalische beroepsbeoefenaren, dan treffen we in een bloemrijke tuin op postkaart 3. De Melkboer. Geen melk te zien, de melkboer zit ontspannen op een krukje tussen het lommer en enkele bloemen van het type vuurpijl (fakkellelie), zeg maar Kniphofia uvaria 'Grandiflora', bekend uit de goed verzorgde tuinen in Wassenaar en Bloemendaal. Tot slot postkaart 4, waarop 3 Diablotins Somalis (Somalische schoffies) in beeld zijn gebracht. Twee jongetjes (zittend) en een meisje (staand).

De dynamiek van Djibouti nu
Djibouti, stadje in een gelijknamig landje. Het nationale devies is er Unité -- Egalité -- Paix. U heeft het goed gezien, de vrijheid is hier niet terug te vinden. De postkaarten van Vorperian stralen nog een zekere vooroorlogse rust uit, maar met de rust is het in de omringende regio (Somalië, Sudan, ook Jemen) de laatste decennia gedaan. Droogte zorgde voor honger. De onhebbelijke gewoonte van de daar wonende en rond zwervende stammen en hun warlords om permanent andere stammen op te jagen en uit te moorden bracht de regio de ene humanitaire ramp na de andere. Andere kustbewoners verzorgden bloeiende piraterij op de drukke zeevaartroutes en daarop vestigden Amerikanen, Fransen en Britten er militaire bases, om de politieke en militaire ontwikkelingen in de explosieve regio van nabij te kunnen volgen. Als klap op de vuurpijl is de Volksrepubliek China Djibouti gaan gebruiken als uitvalsbasis voor de neo-kolonisering van de regio. Miljarden worden er geïnvesteerd in modernisering van de infrastructuur (havens, gloednieuwe spoorlijn naar Ethiopië, en de landbouw). Daar gaat de handelsbalans! Daar wordt het werk van de westerse inlichtingendiensten in de war geschopt.
Drie keer niezen en Djibouti staat op de drempel van de onbarmhartige Nieuwe Mondiale Digitale Tijd. Bekijk de website van Djibouti nu: een en al protserigheid en Science Fiction, het lijkt wel Abu Dhabi of Qatar!

-------
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder


© 2017 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Djibouti, toen en nu Peter Schröder
1412BS Djibouti12Armeniër in Djibouti
De wereld bestaat niet alleen uit bazige witte mensen uit bazige witte landen. Oogkleppen af! Meer niet-witte landen en niet-witte (niet-bazige) mensen in deze plaatjesrubriek graag! Welnu, dan kunnen we nog net op tijd terecht in Djibouti, de strategisch belangrijke havenstad in de Hoorn van Afrika. De bijbehorende postkaarten uit de serie Souvenir de DJIBOUTI stammen uit het 20e eeuwse interbellum en werden uitgegeven door ‘Maison R. Vorperian - Seul Magasin de Curiosité’s de tous les pays -  Prix marqués in chiffres connus - Café en ballotins - Prix et Qualités Hors Concours’’.

R. Vorperian was een verjaagde, en gevluchte, maar vindingrijke Armeniër, eigenaar van dé souvenirwinkel in Djibouti, knooppunt van vele vluchtelingenstromen (ook de oversteek naar Jemen). Vorperian was bekend als fotograaf en bovendien als leverancier van mokkabonbons in ballotin.
Ballotin? Leuk dat u het vraagt! Het is het overbekende vouwdoosje, verpakking uitgevonden in 1915 door Louise Agostini, de vrouw van Jean Neuhaus in Brussel ‘die de chocoladebonbon van een vulling voorzag en zo de originele praline’ verkreeg. Deze ballotin ‘doos’ moest de puntzak vervangen waarin de pralines vaak beschadigd werden’. Overigens niet te verwarren met gerechten en ballotine, opgerolde stukje vis of vlees.
De winkel van Vorperian moet prachtig geweest zijn! Curiositeiten uit de gehele wereld! Prijzen en kwaliteiten ‘buiten mededinging’; ongebonden prijzen, (gunstig of ongunstig voor de koper?) in ieder geval in ‘chiffres connus’, geprijsd in gangbare/ bekende cijfers, makkelijk voor het internationale toeristendom in Djibouti!

De dynamiek van Djibouti toen
Midden op het dynamische wereldtoneel dus ditmaal Djibouti. Uit het assortiment van Vorperian allereerst postkaart 1. Le Secrétariat, een belangrijk regeringsgebouw. Daarbinnen zaten (en zitten?) (familieleden van) meer bemiddelde Somaliërs papieren te schuiven en/of quat te kauwen. Ga er gerust naar binnen, het is er koeler dan buiten en een zitplaats is altijd te regelen. Als u binnen een afzienbare termijn zaken wilt doen doet u er goed aan eerst naar de markt te gaan en daar de hulp in te roepen van een doortastende marktvrouw. Op postkaart 2. ziet u De markt. Een duidelijk tafereel: donkere vrouwen en een enkele man met rieten manden met vruchten en groenten op een stoffig plein, de kooplui die we op de voorgrond1412BS Djibouti34 zien zitten op de grond in de volle zon, daaromheen zijn andere stallen te vinden waar een dakje de kooplui en hun waar beschermt tegen de zon. Daar wordt de meer bederflijke waar (vlees en zuivel) aangeboden. Rechts op de voorgrond de slagschaduw van de fotograaf. Vorperian zelf? Op de markt is duidelijk geen sprake van overvloed, maar van een voedseltekort hoeven we ook weer niet te spreken.
Dalen we af naar het niveau van individuele Somalische beroepsbeoefenaren, dan treffen we in een bloemrijke tuin op postkaart 3. De Melkboer. Geen melk te zien, de melkboer zit ontspannen op een krukje tussen het lommer en enkele bloemen van het type vuurpijl (fakkellelie), zeg maar Kniphofia uvaria 'Grandiflora', bekend uit de goed verzorgde tuinen in Wassenaar en Bloemendaal. Tot slot postkaart 4, waarop 3 Diablotins Somalis (Somalische schoffies) in beeld zijn gebracht. Twee jongetjes (zittend) en een meisje (staand).

De dynamiek van Djibouti nu
Djibouti, stadje in een gelijknamig landje. Het nationale devies is er Unité -- Egalité -- Paix. U heeft het goed gezien, de vrijheid is hier niet terug te vinden. De postkaarten van Vorperian stralen nog een zekere vooroorlogse rust uit, maar met de rust is het in de omringende regio (Somalië, Sudan, ook Jemen) de laatste decennia gedaan. Droogte zorgde voor honger. De onhebbelijke gewoonte van de daar wonende en rond zwervende stammen en hun warlords om permanent andere stammen op te jagen en uit te moorden bracht de regio de ene humanitaire ramp na de andere. Andere kustbewoners verzorgden bloeiende piraterij op de drukke zeevaartroutes en daarop vestigden Amerikanen, Fransen en Britten er militaire bases, om de politieke en militaire ontwikkelingen in de explosieve regio van nabij te kunnen volgen. Als klap op de vuurpijl is de Volksrepubliek China Djibouti gaan gebruiken als uitvalsbasis voor de neo-kolonisering van de regio. Miljarden worden er geïnvesteerd in modernisering van de infrastructuur (havens, gloednieuwe spoorlijn naar Ethiopië, en de landbouw). Daar gaat de handelsbalans! Daar wordt het werk van de westerse inlichtingendiensten in de war geschopt.
Drie keer niezen en Djibouti staat op de drempel van de onbarmhartige Nieuwe Mondiale Digitale Tijd. Bekijk de website van Djibouti nu: een en al protserigheid en Science Fiction, het lijkt wel Abu Dhabi of Qatar!

-------
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder
© 2017 Peter Schröder
powered by CJ2