archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Kunst in Denemarken Dik Kruithof

1320VG Denemarken1
Weer waren wij op vakantie in Denemarken. Slecht weer hebben we er nog niet gehad en we vinden het een mooi land, met leuke en goedkope vakantiehuisjes. En er is van alles te beleven. Uiteraard gingen we weer naar Aros, het grootste kunstmuseum van Scandinavië. Het museum met bovenop de beroemde 150 meter lange cirkelvormige voetbrug (ontworpen door Olafur Eliasson) die een prachtig uitzicht in steeds andere kleuren biedt op de stad Aarhus. (Over Eliasson in Rotterdam nog iets aan het eind van dit verhaal.)

Er waren drie belangrijke nieuwe tentoonstellingen in Aros. De eerste was ‘No man is an island’ en had, in tegenstelling tot wat de naam deed vermoeden, niets te maken met het bevriende IJsland. Het was een mooie (nou ja, mooi) uitstalling van moderne Westerse kunst van de laatste vijftig jaar, maar het meeste van deze eeuw. Indrukwekkende eerste indruk door het vijf meter hoge beeld Boy van Ron Mueck, de man van de superrealistische beelden. Boy is een hurkende jongen die levensecht is en uitvergroot. Achter Boy een gigantisch wandpaneel met honderden banken die op 23 augustus 2013 al bankroet waren gegaan. Daartegenover een verkleinde versie van het bord Welcome in Las Vegas, op een camper gevallen. Aan de muur een fotoserie van E.B. Itso getiteld: Clandestine Boat Cemetery, met foto’s van verongelukte migrantenbootjes. Mooi was een wand met ‘klassiek’ ingelijste kartonnen bordjes, die Jani Leinnonen in de periode 2009-2015 gekocht had van bedelaars in Europese steden. Verderop nog een vluchtend echtpaar dat zelfs met een orkestvleugel bekogeld was (die lag in grote stukken om hen heen) en een sportauto waar iedere bezoeker met een sleutel in mocht krassen (niet gedaan overigens).

De tweede tentoonstelling was Robert Mapplethorpe On the Edge en gaf een prachtig beeld van het werk en daarbij ook van het leven van de fotograaf. Ik kende hem vooral van foto’s van popmuzikanten, maar hij heeft veel meer gedaan. Zo was hij de vastlegger van het New Yorkse nachtleven, maakte prachtige bloemenfoto’s, een legendarische foto van een gerafelde waaiende Amerikaanse vlag. En dan ook nog veel mooie portretfoto’s: Louise Bourgeois, Susan Sontag, Willem de Kooning en nog veel meer. Kenmerkend is vooral de uiterste eenvoud van het beeld, zwart-wit is altijd indrukwekkend.

De derde tentoonstelling was van Grayson1320VG Denemarken2 Perry, met als titel Hold your beliefs lightly. Het mooist vond ik de beschilderde vazen waarvoor hij in 2003 de Turner Prize kreeg. Op de een of andere manier wist hij hierin zijn dubbele persoonlijkheid – hij heeft een vrouwelijk alter ego – op een indrukwekkende manier vast te leggen. Interessant is vooral de overgang naar zijn latere werk, als hij van keramiek naar tapijtkunst gaat. In die overgangsperiode zit nog een prachtige Wise Allan, een stenen beer in blauw jack met zwarte figuren en een echt wijs hoofd. De tapijten van de laatste jaren zijn groot, veelkleurig, indrukwekkend en bekend.      

Na Aros zijn we ook nog in de Kunstmusea van Horsens en Vejle geweest. Horsens was echt modern, met veel werk van local hero Michael Kvium, een van de bekendste Deense kunstenaars van deze tijd. Hij heeft zelfs een wiki in het Engels. Groteske lichamen die doen denken aan Bacon en Freud en alles wat daarbij hoort aan vervormde en verkleurde onderdelen. Niet makkelijk maar soms ineens aangrijpend. Verder was er een erg leuke tentoonstelling in opbouw, nog zonder kaartjes bij de kunstwerken. Later kreeg ik er een boekje van waaruit in elk geval duidelijk werd dat het de Deense top in de hedendaagse kunst betrof. Van sommige had ik al werk gezien in Aros, Villumsen heeft daar binnenkort zelfs een solotentoonstelling. Opmerkelijk is ook een goed gedocumenteerde performance van Sophie Dupont die daar had plaatsgevonden en die via foto’s en film terug te zien was.

Vejle ging wat meer naar de twintigste eeuw. Het mooiste zijn de zalen met de aanloop naar de Cobra-kunstenaars, oftewel tijdgenoten van Asger Jorn, met vier werken van Jorn zelf. Verder veel uit de eerste helft van de vorige eeuw en er is een geweldige verzameling grafiek met onder andere etsen van Rembrandt, maar die worden alleen op verzoek getoond. Een aparte tentoonstelling ging over actiekunst uit de jaren zeventig van de Rode Mor. Leuk en herkenbaar.

Nog even terug naar Eliasson in Rotterdam. Boijmans toonde tot 18 september zijn monumentale installatie ‘Notion motion’ uit 2005. Het zijn drie verschillende lichtprojecties die de wisselwerking tussen licht en water tonen in trillingen die door de bezoekers van zijn kunstwerken zelf worden veroorzaakt. Indrukwekkend.  

--------
De foto’s zijn van Dik Kruithof


© 2016 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Kunst in Denemarken Dik Kruithof
1320VG Denemarken1
Weer waren wij op vakantie in Denemarken. Slecht weer hebben we er nog niet gehad en we vinden het een mooi land, met leuke en goedkope vakantiehuisjes. En er is van alles te beleven. Uiteraard gingen we weer naar Aros, het grootste kunstmuseum van Scandinavië. Het museum met bovenop de beroemde 150 meter lange cirkelvormige voetbrug (ontworpen door Olafur Eliasson) die een prachtig uitzicht in steeds andere kleuren biedt op de stad Aarhus. (Over Eliasson in Rotterdam nog iets aan het eind van dit verhaal.)

Er waren drie belangrijke nieuwe tentoonstellingen in Aros. De eerste was ‘No man is an island’ en had, in tegenstelling tot wat de naam deed vermoeden, niets te maken met het bevriende IJsland. Het was een mooie (nou ja, mooi) uitstalling van moderne Westerse kunst van de laatste vijftig jaar, maar het meeste van deze eeuw. Indrukwekkende eerste indruk door het vijf meter hoge beeld Boy van Ron Mueck, de man van de superrealistische beelden. Boy is een hurkende jongen die levensecht is en uitvergroot. Achter Boy een gigantisch wandpaneel met honderden banken die op 23 augustus 2013 al bankroet waren gegaan. Daartegenover een verkleinde versie van het bord Welcome in Las Vegas, op een camper gevallen. Aan de muur een fotoserie van E.B. Itso getiteld: Clandestine Boat Cemetery, met foto’s van verongelukte migrantenbootjes. Mooi was een wand met ‘klassiek’ ingelijste kartonnen bordjes, die Jani Leinnonen in de periode 2009-2015 gekocht had van bedelaars in Europese steden. Verderop nog een vluchtend echtpaar dat zelfs met een orkestvleugel bekogeld was (die lag in grote stukken om hen heen) en een sportauto waar iedere bezoeker met een sleutel in mocht krassen (niet gedaan overigens).

De tweede tentoonstelling was Robert Mapplethorpe On the Edge en gaf een prachtig beeld van het werk en daarbij ook van het leven van de fotograaf. Ik kende hem vooral van foto’s van popmuzikanten, maar hij heeft veel meer gedaan. Zo was hij de vastlegger van het New Yorkse nachtleven, maakte prachtige bloemenfoto’s, een legendarische foto van een gerafelde waaiende Amerikaanse vlag. En dan ook nog veel mooie portretfoto’s: Louise Bourgeois, Susan Sontag, Willem de Kooning en nog veel meer. Kenmerkend is vooral de uiterste eenvoud van het beeld, zwart-wit is altijd indrukwekkend.

De derde tentoonstelling was van Grayson1320VG Denemarken2 Perry, met als titel Hold your beliefs lightly. Het mooist vond ik de beschilderde vazen waarvoor hij in 2003 de Turner Prize kreeg. Op de een of andere manier wist hij hierin zijn dubbele persoonlijkheid – hij heeft een vrouwelijk alter ego – op een indrukwekkende manier vast te leggen. Interessant is vooral de overgang naar zijn latere werk, als hij van keramiek naar tapijtkunst gaat. In die overgangsperiode zit nog een prachtige Wise Allan, een stenen beer in blauw jack met zwarte figuren en een echt wijs hoofd. De tapijten van de laatste jaren zijn groot, veelkleurig, indrukwekkend en bekend.      

Na Aros zijn we ook nog in de Kunstmusea van Horsens en Vejle geweest. Horsens was echt modern, met veel werk van local hero Michael Kvium, een van de bekendste Deense kunstenaars van deze tijd. Hij heeft zelfs een wiki in het Engels. Groteske lichamen die doen denken aan Bacon en Freud en alles wat daarbij hoort aan vervormde en verkleurde onderdelen. Niet makkelijk maar soms ineens aangrijpend. Verder was er een erg leuke tentoonstelling in opbouw, nog zonder kaartjes bij de kunstwerken. Later kreeg ik er een boekje van waaruit in elk geval duidelijk werd dat het de Deense top in de hedendaagse kunst betrof. Van sommige had ik al werk gezien in Aros, Villumsen heeft daar binnenkort zelfs een solotentoonstelling. Opmerkelijk is ook een goed gedocumenteerde performance van Sophie Dupont die daar had plaatsgevonden en die via foto’s en film terug te zien was.

Vejle ging wat meer naar de twintigste eeuw. Het mooiste zijn de zalen met de aanloop naar de Cobra-kunstenaars, oftewel tijdgenoten van Asger Jorn, met vier werken van Jorn zelf. Verder veel uit de eerste helft van de vorige eeuw en er is een geweldige verzameling grafiek met onder andere etsen van Rembrandt, maar die worden alleen op verzoek getoond. Een aparte tentoonstelling ging over actiekunst uit de jaren zeventig van de Rode Mor. Leuk en herkenbaar.

Nog even terug naar Eliasson in Rotterdam. Boijmans toonde tot 18 september zijn monumentale installatie ‘Notion motion’ uit 2005. Het zijn drie verschillende lichtprojecties die de wisselwerking tussen licht en water tonen in trillingen die door de bezoekers van zijn kunstwerken zelf worden veroorzaakt. Indrukwekkend.  

--------
De foto’s zijn van Dik Kruithof
© 2016 Dik Kruithof
powered by CJ2