archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Parijs in de herfst | Loulène Boersma | |||
Tijdens de bevrijding van Parijs op 25 augustus 1944 installeerde generaal Leclerc, commandant van de 2e Franse Pantserdivisie, zijn commandopost in station Montparnasse. Hier werd de overgave van de Duitse troepen bezegeld. Een museum boven het station houdt sinds 24 augustus 1994 de herinnering aan de bevrijding levend. Op de promenade boven station Montparnasse vindt men het Museum van General Leclerc de Hauteclocque en bevrijding van Parijs - Jean Moulin Museum. Bezoekers kunnen de bevrijding van de hoofdstad herbeleven aan de hand van vele archiefbeelden, waaronder de beroemde woorden van generaal de Gaulle in het stadhuis: ‘Paris, Paris outragé ! Paris brisé ! Paris martyrisé ! Mais Paris liberé !’ In vertaling: ‘Parijs geschonden! Parijs gebroken! Parijs gemarteld! Maar, Parijs bevrijd!’. Deze woorden treft u ook aan op de sokkel van zijn (enorme) standbeeld aan de Avenue des Champs Elyseés. Twee afzonderlijke tentoonstellingen volgen de paden van Philippe Leclerc en Jean Moulin. Persoonlijke voorwerpen en documenten illustreren hun carrières en hun werk. Moulin was hoofd van de Nationale Raad van Verzet en werd in 1943 gearresteerd en gemarteld door Klaus Barbie. Hij overleed aan zijn verwondingen. Jean Moulin was eerst begraven op de begraafplaats Père-Lachaise in Parijs. Op 19 december 1964 werd zijn as overgebracht naar het Panthéon in Parijs. Deze bijzetting is op film te zien. In Frankrijk zijn tal van straten, scholen en een universiteit (Lyon III) naar hem vernoemd. De toegang tot het museum is gratis. Het adres is 23, allée de la 2e D.B. - Jardin Atlantique, via een trap te bereiken links van spoor 3 van de grandes lignes in het station van Montparnasse. Wanneer je Parijs regelmatig bezoekt, ben je erg blij met de komst van een nieuw museum. Onlangs werd het Musée Mendjisky- Ecole de Paris geopend. De naam Ecole de Paris staat onder meer voor een groep internationale kunstenaars die woonden en werkten in Parijs gedurende de eerste veertig jaar van de 20e eeuw. Ze hanteerden een lyrisch-abstracte stijl. De natuur en het universum zijn belangrijke inspiratiebronnen. Onder andere schilders zoals: Amedeo Modigliani, Marc Chagall en de minder bekende Maurice Mendjisky (1890 Lodz Polen -1951 Saint Paul de Vence Frankrijk) behoorden tot deze school. Mendjisky was een vriend van Modigliani, Picasso en Renoir. Het museum is opgericht door de jongste zoon van Mendjizsky, de kunstschilder: Serge. Ter gelegenheid van de opening was een tijdelijke tentoonstelling gewijd aan werk van Maurice Mendjisky. Zijn (Joodse) familie heeft veel geleden in de Tweede Wereldoorlog: familie uitgeroeid in Polen, zijn vrouw gearresteerd en zijn oudste zoon geëxecuteerd. De laatste jaren van zijn leven (1947-1950) heeft hij de verschrikkingen in het ghetto van Warschau getekend: hommage aan de strijders in het ghetto en aan zijn in 1944 gefusilleerde zoon. Onder andere deze zwart-wit tekeningen zijn tot 12 november 2014 te zien. Op het moment van schrijven van dit artikel is het programma van na deze datum nog niet bekend. U kunt wel altijd kijken op http://www.fmep.fr/ . Het museum is gevestigd in een bijzondere ‘stadsvilla/ atelier’, in 1932 gebouwd door de architect Mallet Stevens voor de schilder Barillet. Ook van binnen is de Villa bijzonder. Al de glas-in-loodramen zijn ontworpen door Barillet zelf! Het Musée Mendjizky-Ecoles de Paris ligt aan de Square de Vergennes nummer 15, ingang onder de poort ter hoogte van nummer 279 rue de Vaugirard. Na een mis in Saint Vincent de Paul aan de Rue de la Fayette gingen we met de bus ook nog naar het Museum Jaquemart André. Dit is een prachtig stadspaleis van het 19e-eeuwse echtpaar Jacquemart-André, waar zij hun kunstverzameling in onderbrachten. Na hun dood schonken zij het pand als museum aan de stad Parijs. Er is een enorme verzameling schilderijen van grote meesters als: Rembrandt, Van Dijck, Ruijsdael, Botticelli, Uccello en David. Verder zie je meubels, tapijten, fresco's en zelfs rijtuigen in een hal die ooit door 1000 kaarsen werd verlicht. Er zijn ook wisselende tentoonstellingen. Wij gingen dan ook om de tentoonstelling van Pietro Perugino, meester van Rafael te bezoeken. Perugino was een Italiaans schilder die werd geboren omstreeks 1446 bij Perugia. Hij is in Umbrië gestorven in 1523. Van zijn opleiding is weinig bekend, maar zijn eerste ontwikkelingen zijn duidelijk beïnvloed door Andrea del Verrocchio en zijn jaren in Florence waar hij in de werkplaats van del Verrocchio werkte, tegelijkertijd met Leonardo da Vinci. De tentoonstelling is te zien tot 19 januari 2015. Het museum ligt aan de boulevard Haussmann nummer 158, 400m van la place de l’Etoile. Op de derde zondag in september kent Parijs de open monumentendagen: les journeés du patrimoine (het erfgoed). Vol goede moed stapten we in de bus om het Palais de l’Elysée te gaan bezoeken. Dat was geen goed idee! Wat een drukte, afzettingen, politie, paarden et cetera. In reactie op de rijen van kilometers wachtenden bezochten we in plaats daarvan het Elysée de Orangerie. Op de avenue des Champs Elysées was overigens een tentoonstelling van 100 foto’s bij gelegenheid van de 100ste verjaardag van het begin van de Eerste Wereldoorlog te zien. Het langwerpige gebouw van de Orangerie was vroeger de plaats waar de sinaasappelbomen uit de Tuilerieën overwinterden. Hier hangen onder andere de acht waterlelie-schilderijen van Monet, geschilderd op verschillende tijden van de dag. In de Orangerie was ook de net geopende tentoonstelling van Emile Bernard (1868-1941) te bezichtigen, gelukkig maar een klein rijtje wachtenden. Bernard was een Franse symbolistische kunstschilder en schrijver. Het meest bijzondere vond ik zijn illustraties op hout bij het boek de Fioretti van Franciscus van Assisi uit 1928. Maandagochtend in alle vroegte naar het stadhuis. Daar was in de Salle Saint Jean aan de Rue Lobau nummer 5 (achterkant van het stadhuis) de tentoonstelling over de 70e verjaardag van de bevrijding van Parijs te zien. Een film op een zeer groot scherm, vele krantenknipsels, foto’s en natuurlijk de beroemde foto van generaal de Gaulle bij de Arc de Triomphe op de Avenue des Champs Elysées. In de middag hebben we de vorderingen van de verbouwing van het vroegere Forum des Halles bezocht. Het forum bestaat sinds 1979, maar was al erg verpauperd en voldeed niet meer aan de huidige veiligheidseisen. Na 35 jaar krijgt het eerste arrondissement weer een nieuw hart onder leiding van architect David Mangin. Sinds 2010 is het hele gebied in reconstructie. Het moet in 2016 klaar zijn. Het project is gecalculeerd op 802 miljoen Euro en wordt in fasen opgeleverd. Allereerst is een nieuwe tuin bij de kerk Saint Eustache gereed gekomen: de Nelson Mandela tuin die 4 hectaren groot is. --------------------------------------- De tekening is van Elène Klaren --------------------------------------------------------------- Bestel uw boeken via de banner hiernaast bij bol.com Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
© 2014 Loulène Boersma | ||||
powered by CJ2 |