archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Overal zijn musea Dik Kruithof

1118VG KunsthalleIk had Malevitsj in het Stedelijk gemist. Wel genoten van alle voorbeschouwingen en verhalen en wel van plan om erheen te gaan, maar op de beslissende momenten kwam het er niet van. Ik had ondertussen al gezien dat het een samenwerking was van het Stedelijk met de Bundeskunsthalle in Bonn en dat was dus een nieuwe kans. Mijn oom woont in de buurt en vond het leuk om mee te gaan, een prima oplossing dus.

Toen we in Bonn na enig zoeken de goede ingang gevonden hadden – er ligt daar nogal wat bij elkaar op de Kunstmeile – bleek het een mooie tentoonstelling. Het meeste werk kende ik uit Amsterdam of van de eerdere tentoonstellingen, maar Malevitsj is altijd indrukwekkend, zeker als je zoals hier de hele ontwikkeling van de schilderkunst van 1880 tot 1940 in zijn werk terugziet, met als uitschieter het suprematisme en daarbinnen weer als uitschieter het Zwart vierkant. Waar hebben ze die nu opgehangen? Heb ik een zaal gemist? Toch maar een behulpzame suppoost gevraagd, tja het was jammer en het was wel de bedoeling geweest maar het Zwart vierkant hing vijftig kilometer verderop in een tentoonstelling van Kandinsky, Mondriaan en Malevitsj in Düsseldorf. Jammer, jammer. Maar we krijgen nog een derde kans, want de samenwerking was ook met Tate Modern en toevallig gaan we net in die tijd naar Londen.

***********
Voor het eerst van mijn leven gingen we op verkenning ten noorden van de stad Groningen. ‘Er gaat niets boven Groningen’ had ik eigenlijk altijd begrepen slogan van de stad maar het gaat daarin om de provincie, dus als je geregeld in Stad komt en de provincie alleen maar kent op doorreis naar Duitsland is dat niet goed. Daarom reden we op een van de mooiste dagen van augustus, via Lauwersoog, de provincie binnen op weg naar de Menkemaborg in Uithuizen. Een prachtig land dat geheel voldeed aan mijn verwachtingen van de graanschuur van Nederland, met grote gele velden. Omdat je bij akkerbouw er niet voor hoeft te zorgen dat de beestjes op je eigen grond blijven zijn er geen erfscheidingen nodig en dat geeft een mooi ruim idee aan het landschap.

De Menkemaborg is ook erg mooi, een elitewoning met luxe inrichting,1118VG Menkema en Wierden maar het mooiste vond ik de gedeeltes voor de werkende mens, met prachtige keukens en voorraadkamers voorzien van groente en fruit. Op de terugweg ontdekten we dat Groningen niet alleen maar een akkerbouwprovincie is, maar dat er ook veel grasland is in het gedeelte tegen de stad aan.

*****************
Centraal in dat gebied met weilanden reden we zomaar langs het Wierdenmuseum. In Groningen noemen ze de heuvels waarop vroeger de dorpen gebouwd werden namelijk geen terpen maar wierden en Albert van Giffen heeft naam gemaakt door het archeologisch onderzoek van deze wierden. Door zijn onderzoek is heel veel bekend geworden van de geschiedenis van de eerste bewoners van dit gebied, dat omstreeks het begin van onze jaartelling behoorde tot de dichtstbevolkte gebieden van Noord-West Europa, met een bloeiende handel tussen de Romeinen en de noordelijker gelegen landen. En dat terwijl de Romeinse geschiedschrijver Plinius de bewoners eigenlijk maar beklagenswaardig vond, op die heuveltjes die (zo schreef hij) elke dag eilandjes werden in de zee.

Het wierdenmuseum geeft een mooi beeld van de geschiedenis van dit gebied, het ontstaan van de dorpjes op de wierden, met eerst een gezamenlijk weiland maar later de kerk in het midden van de wierde. Toen het land bedijkt werd, en het dus veiliger was, zijn in de achttiende en negentiende eeuw veel wierden afgegraven om de lage veengronden in het oostelijk deel van Groningen vruchtbaarder te maken.
Naast deze eigen expositie in de Van Giffen zaal was er een mooie tentoonstelling van de bekende fijnschilder Henk Helmantel, met als titel oudheden en erfgoed als inspiratie. Het levert mooie plaatjes op die bijna niet te onderscheiden zijn van de werkelijkheid die er soms naast staat.

*****************
De plaatjes zijn van Dik Kruithof

******
Plinius onder andere op: Plinius digitaal


© 2014 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Overal zijn musea Dik Kruithof
1118VG KunsthalleIk had Malevitsj in het Stedelijk gemist. Wel genoten van alle voorbeschouwingen en verhalen en wel van plan om erheen te gaan, maar op de beslissende momenten kwam het er niet van. Ik had ondertussen al gezien dat het een samenwerking was van het Stedelijk met de Bundeskunsthalle in Bonn en dat was dus een nieuwe kans. Mijn oom woont in de buurt en vond het leuk om mee te gaan, een prima oplossing dus.

Toen we in Bonn na enig zoeken de goede ingang gevonden hadden – er ligt daar nogal wat bij elkaar op de Kunstmeile – bleek het een mooie tentoonstelling. Het meeste werk kende ik uit Amsterdam of van de eerdere tentoonstellingen, maar Malevitsj is altijd indrukwekkend, zeker als je zoals hier de hele ontwikkeling van de schilderkunst van 1880 tot 1940 in zijn werk terugziet, met als uitschieter het suprematisme en daarbinnen weer als uitschieter het Zwart vierkant. Waar hebben ze die nu opgehangen? Heb ik een zaal gemist? Toch maar een behulpzame suppoost gevraagd, tja het was jammer en het was wel de bedoeling geweest maar het Zwart vierkant hing vijftig kilometer verderop in een tentoonstelling van Kandinsky, Mondriaan en Malevitsj in Düsseldorf. Jammer, jammer. Maar we krijgen nog een derde kans, want de samenwerking was ook met Tate Modern en toevallig gaan we net in die tijd naar Londen.

***********
Voor het eerst van mijn leven gingen we op verkenning ten noorden van de stad Groningen. ‘Er gaat niets boven Groningen’ had ik eigenlijk altijd begrepen slogan van de stad maar het gaat daarin om de provincie, dus als je geregeld in Stad komt en de provincie alleen maar kent op doorreis naar Duitsland is dat niet goed. Daarom reden we op een van de mooiste dagen van augustus, via Lauwersoog, de provincie binnen op weg naar de Menkemaborg in Uithuizen. Een prachtig land dat geheel voldeed aan mijn verwachtingen van de graanschuur van Nederland, met grote gele velden. Omdat je bij akkerbouw er niet voor hoeft te zorgen dat de beestjes op je eigen grond blijven zijn er geen erfscheidingen nodig en dat geeft een mooi ruim idee aan het landschap.

De Menkemaborg is ook erg mooi, een elitewoning met luxe inrichting,1118VG Menkema en Wierden maar het mooiste vond ik de gedeeltes voor de werkende mens, met prachtige keukens en voorraadkamers voorzien van groente en fruit. Op de terugweg ontdekten we dat Groningen niet alleen maar een akkerbouwprovincie is, maar dat er ook veel grasland is in het gedeelte tegen de stad aan.

*****************
Centraal in dat gebied met weilanden reden we zomaar langs het Wierdenmuseum. In Groningen noemen ze de heuvels waarop vroeger de dorpen gebouwd werden namelijk geen terpen maar wierden en Albert van Giffen heeft naam gemaakt door het archeologisch onderzoek van deze wierden. Door zijn onderzoek is heel veel bekend geworden van de geschiedenis van de eerste bewoners van dit gebied, dat omstreeks het begin van onze jaartelling behoorde tot de dichtstbevolkte gebieden van Noord-West Europa, met een bloeiende handel tussen de Romeinen en de noordelijker gelegen landen. En dat terwijl de Romeinse geschiedschrijver Plinius de bewoners eigenlijk maar beklagenswaardig vond, op die heuveltjes die (zo schreef hij) elke dag eilandjes werden in de zee.

Het wierdenmuseum geeft een mooi beeld van de geschiedenis van dit gebied, het ontstaan van de dorpjes op de wierden, met eerst een gezamenlijk weiland maar later de kerk in het midden van de wierde. Toen het land bedijkt werd, en het dus veiliger was, zijn in de achttiende en negentiende eeuw veel wierden afgegraven om de lage veengronden in het oostelijk deel van Groningen vruchtbaarder te maken.
Naast deze eigen expositie in de Van Giffen zaal was er een mooie tentoonstelling van de bekende fijnschilder Henk Helmantel, met als titel oudheden en erfgoed als inspiratie. Het levert mooie plaatjes op die bijna niet te onderscheiden zijn van de werkelijkheid die er soms naast staat.

*****************
De plaatjes zijn van Dik Kruithof

******
Plinius onder andere op: Plinius digitaal
© 2014 Dik Kruithof
powered by CJ2