archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Verdwalen in het Rijksmuseum | Dik Kruithof | |||
Het nieuwe Rijksmuseum. Ik was er nog niet geweest, bang voor de lange rijen wachtenden en de drukte. Het viel mee. Op een dinsdag in mei was er niets aan de hand. Opmerking vooraf is wel dat je er niet op de mooiste manier aankomt. Als je er achter bent welke tram erheen rijdt zorgt het vervoerbedrijf er wel voor dat je op de goede halte uitstapt, maar dan ligt het Rijksmuseum nog niet in al zijn nieuwe glorie voor je. Ik zou zeggen: Amsterdam bedenk daar wat op! Het minste is toch een duidelijke richtingaanwijzer naar de hoofdingang.
Ik ben rechtsom gegaan en kwam toen bij een rommelige entree, die wel het voordeel had dat ik aan de goede kant liep, namelijk voor mensen die al een kaartje hadden (Museumkaart dus). Gewoon doorlopend kom je bij een kleine deur waar je naar binnen mag en een trap af kunt lopen naar de geweldige, verlaagde hal. Dan loop je met je museumkaart in de hand rond op zoek naar een loket of een automaat (zoals in het Stedelijk), want in bijna elk museum krijg je voor het laten scannen van je museumkaart nog een aandenken mee naar huis. Hier niet. Ik vroeg aan een vrolijke meneer in uniform wat ik met de kaart moest doen en het antwoord was: geef maar hier. Hij werd ter plaatse gescand en ik mocht direct doorlopen. Ook geen gedoe over tassen die niet mee mochten, of dat soort zaken. Nee, de snelste en makkelijkste toegang die ik in jaren heb meegemaakt. En dat in het grootste museum van Nederland! Bewegwijzering is binnen het museum bijna net zo afwezig als er buiten. Min of meer toevallig liep ik tegen een liftje voor hooguit acht mensen aan dat als bestemming de derde verdieping had, waar 1900-1950 bij stond. Dat maakte mij nieuwsgierig, want ik wist niet wat het museum daaraan deed. Het blijkt een mooie keuze te zijn. Het heet ‘De Stijl, Vliegtuig’ en loopt van Jan Mankes en Toorop, langs de omslagen van Wendingen en meubelen van de Amsterdamse School, via Doesburg en Van der Leck naar de ontwerpen van Berlage, Rietveld en Gispen. En om het zwarte gat van de tweede wereldoorlog aan te geven een jas gedragen in het concentratiekamp Lenzing en een schaakspel met als stukken de Duitse oorlogsmachinerie. Het eindigt allemaal met een echt vliegtuig bovenin het museum, een Fokker Bantam. Als je klaar bent in die prachtige afdeling dan wil je natuurlijk ook naar de andere helft van 1900-1950. Hoe je daar komt is onduidelijk, dus vragen maar. Ja, je moet naar beneden en dan door een grote zaal helemaal tot het andere eind, daar is weer een lift omhoog. Zo gezegd, zo gedaan en zo liep ik dus door een gigantische zaal, waarin alle schilderijen werden gereduceerd tot postzegels. Behalve die ene aan het eind waar Obama laatst voor stond, dat was formaat ansichtkaart. Gelukkig heeft een iets minder beroemde Engelse filosoof allemaal uitvergrote post-it papiertjes opgehangen, ik geloof dat ik er zo toe gebracht werd om eerst even links te kijken, waar de vier adembenemende Vermeers hangen. Een of twee afslagen verder op de hoofdweg naar de Nachtwacht hangen de andere prachtige Rembrandts zoals Titus en het Joodse bruidje. En voordat ik aan de Nachtwacht toe was werd mijn aandacht onweerstaanbaar getrokken door het stralende licht van Rembrandts mooiste schilderij, de Claudius Civilis. Voor de derde keer is dit schilderij in Nederland te zien, want het museum in Zweden waar het thuishoort wordt verbouwd. Gaat dat zien! Na wat heen en weer geloop en vragen vond ik aan de andere kant van de Eregalerij de lift naar de andere toren met als onderwerp 1950-2000 CoBra Nul A. Ook hier weer een prachtige keuze die loopt van Appel langs Tajiri en veel Constant, maar dan veel adembenemend mooie grafiek – ga voor zijn constructies naar het gemeentemuseum in Den Haag! – naar de architectuur van Aldo van Eijck en Van Zijdeveld. Daar tussendoor weer stoelen van Rietveld en Kramer en het eindigt met een mooie keuze van de Nul A beweging, onder andere Jan Schoonhoven. Zoals in de ene toren het vliegtuig een soort klapstuk is, is het hier de film van het afsluiten van de Oosterschelde. Het Rijksmuseum is erg groot en er is erg veel. Ik ben niet meer toegekomen aan de andere verdiepingen en heb alleen nog een korte rondgang gemaakt in de kelder, langs een tentoonstelling met scheepsmodellen en vuurtorens. Hier komen wisselende tentoonstellingen uit de eigen collectie. Kijk op de website voor alles wat er te zien is, maar houd er rekening mee dat er nog aan gewerkt wordt: van de moderne tijd waren de kunstenaars of nog niet vermeld, of de foto’s waren nog niet beschikbaar. Maar dat zal wel goed komen. -------------------------------------------------------------
De plaatjes zijn aangeleverd door de schrijver zelf. |
||||
© 2014 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |