archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Een rustig mens delen printen terug
Tom Boon 10 jaar I.M. Frits Hoorweg

1106BS Tom B1Het is vrijdag 10 januari 2014, kwart over drie in de middag. Op het Vesteplein in Delft, bij café Moodz, verzamelt zich een groepje mensen. Veel jongeren zijn er niet bij, wel een paar schilderachtige figuren. Precies om 15.30 uur zet het groepje zich in beweging om kort daarna alweer halt te houden voor de ingang van het theater, schuin tegenover de bibliotheek. Daar neemt een van hen het woord, terwijl het groepje aangroeit tot een man of twintig. De spreker vertelt iets over de recente geschiedenis van dit stukje van Oud-Delft (Zuidpoort), waarin van de klassieke bebouwing weinig is overgebleven.

Het groepje bestaat voor een belangrijk deel uit veteranen van de strijd die bewoners hebben gevoerd tegen al te woeste herstructureringsplannen van de gemeente. Ze zijn bijeen om Tom Boon te herdenken, die als secretaris van de Belangenvereniging Zuidpoort een grote rol in die strijd heeft gespeeld. Tien jaar geleden overleed hij op 54-jarige leeftijd. Hij was niet alleen een geweldige actievoerder, maar ook een kleurrijk persoon. De spreker wijst op de bibliotheek en zegt: ‘Daar was vroeger de C-1000. Tom was er vaste klant, hij kwam er soms wel drie of vier keer per dag en niet alleen om bier te halen’. Hier en daar klinkt een lach van herkenning. Toms drankgebruik is net zo legendarisch als zijn organisatietalent. Direct wordt de eerste anekdote opgehaald. ‘Als er een vergadering bij Tom thuis was en er moest bier worden uitgedeeld dan kregen de gasten een pijpje en nam Tom zelf een halve liter. Over aanmerkingen daarop haalde hij zijn schouders op’. Er klinkt een instemmend gemompel, blijkbaar was dit niet zomaar een incidentje.

Tom kwam via Studentenhuisvesting in de buurt terecht. Hij studeerde bouwkunde en had mede daardoor een zekere deskundigheid op het terrein waar hij zich tegenaan ging bemoeien. Daarbij gebruikte hij allerlei vaktermen (sociale veiligheid, zichtlijnen) die toen nog niet gangbaar waren. Het beoordelen van plannen, ze bekritiseren en het aanreiken van nieuwe ideeën, daar had hij misschien ook wel zijn werk van kunnen maken. Als hij zijn studie tenminste had afgemaakt, maar daar is het dus nooit van gekomen. Volgens een van de aanwezigen was hij door een mislukte liefde aan de drank geraakt en daardoor was het met die studie niks meer geworden. De spreker erkende overigens wel dat er misschien enige reden voor scepsis is over deze verklaring van de geschiedenis. Vervolgens kwam er ook weer iemand met een vrolijke anekdote. ‘Ik vroeg eens aan hem –Tom hoe gaat het toch met de studie? – en toen zei hij –1106BS Tom B2 Nou, vandaag heb ik heel weinig gedaan … maar dat was al veel meer dan gisteren – , geestig wat!?’.

Het meest werd echter zijn vermogen mensen te enthousiasmeren geroemd. Hij wist altijd goede contacten te onderhouden met de politiek en het gemeentelijk apparaat. Over het geheel genomen werd hij daar als een positieve kracht gezien, in weerwil van de kritische houding die hij uitstraalde. Blijkbaar werd hij er door niemand van verdacht ‘domweg tegen’ te zijn. De collega’s waar hij in de wijk mee heeft samengewerkt hebben geprobeerd in die geest verder te werken en zijn daar trots op. Na zijn overlijden in 2004 is zijn archief, op verzoek, overgedragen aan de gemeente, waar het nu onderdeel uitmaakt van het gemeentelijke dossiers.

Bij het gezelschap van herdenkers hoorde ook een delegatie van de legendarische zomerfeesten van Uit Buiten. Die werden op verschillende plaatsen in het landelijk gebied rond Benthuizen en Zoeterwoude gehouden. Tom was er niet alleen een gewaardeerde gast, maar wordt zelfs gezien als een inspirator, iemand die het concept van deze – over meerdere dagen lopende – feesten mede heeft bedacht. Waarschijnlijk raakte hij erbij betrokken toen hij nog bij zijn ouders in Zoetermeer woonde. Van een van de UitBuiters kwam ook nog een aardige anekdote ter illustratie van Tom z’n handigheid. Bij de voorbereiding van een van de feesten zag men (o schrik) ineens twee agenten op vastberaden manier naderen. Zou dit wel goed gaan? Tom loste het probleem op soevereine wijze op: ‘Hé, van wie ben jij er een?’ zei hij tegen de voorste agent nog voor deze iets had kunnen zeggen, op een toon die suggereerde dat hij een oude jeugdvriend van z’n vader was.

Op de Ezelsveldlaan werden bloemen gelegd bij de gedenksteen voor Tom en natuurlijk waren er weer toespraken. ‘Zijn hart heeft het begeven, maar zijn geest waart hier nog rond’. In drukletters ogen die woorden misschien wat pathetisch, maar in het winderige Delft op 10 januari klonken ze ontroerend.
Op de Zuidergracht werd vervolgens stil gestaan voor een (inmiddels) opgeknapt huisje. Daar had Tom, volgens zeggen, gewoond. Totdat bleek dat we voor het verkeerde huisje stonden, we moesten bij Nr. 284 zijn. Dat veroorzaakte veel hilariteit, waarop werd voortgeborduurd bij Café De Nieuwe Prins.

**************
De foto van Tom is (met toestemming) van de website van de genoemde belangenvereniging gehaald.
www.zuidpoort.org
Het plaatje van de herdenkingssteen is door de schrijver zelf geleverd.

© 2014 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Een rustig mens" -
Beschouwingen > Een rustig mens
Tom Boon 10 jaar I.M. Frits Hoorweg
1106BS Tom B1Het is vrijdag 10 januari 2014, kwart over drie in de middag. Op het Vesteplein in Delft, bij café Moodz, verzamelt zich een groepje mensen. Veel jongeren zijn er niet bij, wel een paar schilderachtige figuren. Precies om 15.30 uur zet het groepje zich in beweging om kort daarna alweer halt te houden voor de ingang van het theater, schuin tegenover de bibliotheek. Daar neemt een van hen het woord, terwijl het groepje aangroeit tot een man of twintig. De spreker vertelt iets over de recente geschiedenis van dit stukje van Oud-Delft (Zuidpoort), waarin van de klassieke bebouwing weinig is overgebleven.

Het groepje bestaat voor een belangrijk deel uit veteranen van de strijd die bewoners hebben gevoerd tegen al te woeste herstructureringsplannen van de gemeente. Ze zijn bijeen om Tom Boon te herdenken, die als secretaris van de Belangenvereniging Zuidpoort een grote rol in die strijd heeft gespeeld. Tien jaar geleden overleed hij op 54-jarige leeftijd. Hij was niet alleen een geweldige actievoerder, maar ook een kleurrijk persoon. De spreker wijst op de bibliotheek en zegt: ‘Daar was vroeger de C-1000. Tom was er vaste klant, hij kwam er soms wel drie of vier keer per dag en niet alleen om bier te halen’. Hier en daar klinkt een lach van herkenning. Toms drankgebruik is net zo legendarisch als zijn organisatietalent. Direct wordt de eerste anekdote opgehaald. ‘Als er een vergadering bij Tom thuis was en er moest bier worden uitgedeeld dan kregen de gasten een pijpje en nam Tom zelf een halve liter. Over aanmerkingen daarop haalde hij zijn schouders op’. Er klinkt een instemmend gemompel, blijkbaar was dit niet zomaar een incidentje.

Tom kwam via Studentenhuisvesting in de buurt terecht. Hij studeerde bouwkunde en had mede daardoor een zekere deskundigheid op het terrein waar hij zich tegenaan ging bemoeien. Daarbij gebruikte hij allerlei vaktermen (sociale veiligheid, zichtlijnen) die toen nog niet gangbaar waren. Het beoordelen van plannen, ze bekritiseren en het aanreiken van nieuwe ideeën, daar had hij misschien ook wel zijn werk van kunnen maken. Als hij zijn studie tenminste had afgemaakt, maar daar is het dus nooit van gekomen. Volgens een van de aanwezigen was hij door een mislukte liefde aan de drank geraakt en daardoor was het met die studie niks meer geworden. De spreker erkende overigens wel dat er misschien enige reden voor scepsis is over deze verklaring van de geschiedenis. Vervolgens kwam er ook weer iemand met een vrolijke anekdote. ‘Ik vroeg eens aan hem –Tom hoe gaat het toch met de studie? – en toen zei hij –1106BS Tom B2 Nou, vandaag heb ik heel weinig gedaan … maar dat was al veel meer dan gisteren – , geestig wat!?’.

Het meest werd echter zijn vermogen mensen te enthousiasmeren geroemd. Hij wist altijd goede contacten te onderhouden met de politiek en het gemeentelijk apparaat. Over het geheel genomen werd hij daar als een positieve kracht gezien, in weerwil van de kritische houding die hij uitstraalde. Blijkbaar werd hij er door niemand van verdacht ‘domweg tegen’ te zijn. De collega’s waar hij in de wijk mee heeft samengewerkt hebben geprobeerd in die geest verder te werken en zijn daar trots op. Na zijn overlijden in 2004 is zijn archief, op verzoek, overgedragen aan de gemeente, waar het nu onderdeel uitmaakt van het gemeentelijke dossiers.

Bij het gezelschap van herdenkers hoorde ook een delegatie van de legendarische zomerfeesten van Uit Buiten. Die werden op verschillende plaatsen in het landelijk gebied rond Benthuizen en Zoeterwoude gehouden. Tom was er niet alleen een gewaardeerde gast, maar wordt zelfs gezien als een inspirator, iemand die het concept van deze – over meerdere dagen lopende – feesten mede heeft bedacht. Waarschijnlijk raakte hij erbij betrokken toen hij nog bij zijn ouders in Zoetermeer woonde. Van een van de UitBuiters kwam ook nog een aardige anekdote ter illustratie van Tom z’n handigheid. Bij de voorbereiding van een van de feesten zag men (o schrik) ineens twee agenten op vastberaden manier naderen. Zou dit wel goed gaan? Tom loste het probleem op soevereine wijze op: ‘Hé, van wie ben jij er een?’ zei hij tegen de voorste agent nog voor deze iets had kunnen zeggen, op een toon die suggereerde dat hij een oude jeugdvriend van z’n vader was.

Op de Ezelsveldlaan werden bloemen gelegd bij de gedenksteen voor Tom en natuurlijk waren er weer toespraken. ‘Zijn hart heeft het begeven, maar zijn geest waart hier nog rond’. In drukletters ogen die woorden misschien wat pathetisch, maar in het winderige Delft op 10 januari klonken ze ontroerend.
Op de Zuidergracht werd vervolgens stil gestaan voor een (inmiddels) opgeknapt huisje. Daar had Tom, volgens zeggen, gewoond. Totdat bleek dat we voor het verkeerde huisje stonden, we moesten bij Nr. 284 zijn. Dat veroorzaakte veel hilariteit, waarop werd voortgeborduurd bij Café De Nieuwe Prins.

**************
De foto van Tom is (met toestemming) van de website van de genoemde belangenvereniging gehaald.
www.zuidpoort.org
Het plaatje van de herdenkingssteen is door de schrijver zelf geleverd.
© 2014 Frits Hoorweg
powered by CJ2