archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Open na verbouwing | Dik Kruithof | |||
Niet alleen in Amsterdam zijn musea verbouwd en opnieuw geopend. Ook het Noordbrabants museum in Den Bosch heeft op 24 mei na een ingrijpende verbouwing de deuren weer geopend. Architect Hubert Jan Henket heeft van de bestaande gebouwen in het museumkwartier één geheel gemaakt waar het Noordbrabants museum en het Stedelijk museum ’s Hertogenbosch deel van uitmaken.
Als bezoeker merk je er niet zoveel van dat het twee musea zijn, je loopt heel makkelijk van het ene in het andere museum; wel kom je onderweg een tweede kassa tegen. De verbouwing bestond uit de restauratie van het oude Gouvernementspaleis, de renovatie van een 19e-eeuws gebouw tot kantorencomplex voor beide musea, de nieuwbouw van een tentoonstellingsgedeelte van het Noordbrabants Museum en een nieuw gebouw voor het Stedelijk Museum.
Het is een feest geworden om er rond te lopen. Alle gebouwen liggen rond de oude binnentuin met een monumentale beuk als grote blikvanger. Als je de oude ingang in het Generaliteitsgebouw gebruikt loop je zo van het verleden naar de eigen collectie van het Noordbrabants museum. In de opstelling van de eigen collectie ligt voor mijn gevoel meer dan vroeger de nadruk op Zuidnederlandse kunstenaars, waarvan voor mij Leon Adriaans echt een verrassing was. Op de terugweg zag ik nog meer werk van hem in een galerie in het Westside gebouw, enige huizen voor de museumingang (vanuit de stad gerekend). Eenvoudig maar sterk en overtuigend werk van een kunstenaar die teruggetrokken op zijn boerderij leefde, maar op zoek bleef naar een eigen manier van werken. En daar ook in slaagde.
Onder de indruk was ik ook van de grote tentoonstelling van Marc Mulders in de nieuwe zalen, die trouwens heel ruim en licht zijn. Een zaal met vroege schilderijen met een vaak duistere inslag, die mij soms deden denken aan Kiefer; dan een zaal met vrolijke en lichte bloemenschilderijen en daarna zijn nieuwere werk zoals: glaskunst, aquarellen, collages en tapijtontwerpen. Opmerkelijk het verschil tussen de schilderijen, die ook een gevecht met de verf en de kleur lijken te zijn, en het subtiele van de glaskunst.
Heel anders maar ook erg leuk: de ontwerpers Kiki van Eijk en Joost van Bleiswijk, met werk uit de eerste tien jaar van hun gezamenlijke werk. Fantasierijk en afwisselend zoals je van Nederlands Design tegenwoordig kunt verwachten. Joost maakt zelfs nog een prachtig schaakspel in zijn ‘No screw no glue’-serie.
In dit werk ligt een duidelijke verbinding naar wat er te zien is in het Stedelijk museum. Dat is een museum voor hedendaagse beeldende kunst en design. De eigen collectie, met keramiek en sieraden van internationale grootheden als Picasso tot bij voorbeeld onze Hella Jongerius, heeft in de bovenste nieuwe zaal een spannende maar wel drukke opstelling gekregen: alles staat op stellingen en tafels van doorzichtig plexiglas, waardoor de hele expositie lijkt te zweven in de zaal. Heel veel werk en ook heel mooi werk.
Een zaal lager is ingericht door de kunstenaar van het jaar 2012, Ted Noten die een zeer eigenzinnige keuze heeft gemaakt van kunst die hem heeft geïnspireerd. Van Damien Hirst tot Marcel Duchamp is er werk te zien.
Den Bosch is met zijn nieuwe museumkwartier een aanwinst voor ons museumbestand.
In Zwolle opende het Museum De Fundatie een week later de deuren, nadat dezelfde architect, Hubert Jan Henket een grote ronde wolk had laten landen op het oude neoclassicistische Paleis van Justitie, gebouwd tussen 1838 en 1841. De toevoeging aan het gebouw, door het museum zelf Het Oog genoemd, levert een tweetal prachtige expositiezalen op met een mooi uitzicht over de oude IJsselstad. In de bovenste zaal is tot 17 november het werk te zien van de Nederlandse fotograaf Pieter Henket, zoon van de architect, die prachtige glamourfoto’s maakt van de New Yorkse uitgaanswereld. Met zijn soms navrante kijk op die wereld is deze tentoonstelling een mooie tegenhanger van Edward Steichen in het Fotomuseum Foam in Amsterdam. Daar zwart-wit portretten van de allerhoogste kwaliteit van toenmalige grootheden (en nu soms nog bekende namen), bij Henket schitterende kleurenfotografie van (voor mij althans) minder bekende namen. In Foam nog tot 6 september.
De Fundatie heeft ook een hele mooie tentoonstelling over kunst en leven in de republiek van Weimar. Van de ellende van de oorlog en de nederlaag – onder meer Nie wieder Krieg van Kathe Kollwitz – naar het grauwe naoorlogse bestaan en de roaring twenties, de opkomst van het grotestadsleven in Berlijn, het verlangen naar het paradijs tot de uiteindelijke slechte vooruitzichten na de machtsgreep van Hitler, alles is in het werk van de kunstenaars uit die tijd terug te vinden en alles is nu in Zwolle te zien. Een prachtig tijdsbeeld.
Weimar is er tot 15 september.
Zie www.hetnoordbrabantsmuseum.nl , www.sm-s.nl en www.defundatie.nl voor meer informatie of de nieuwe tentoonstellingen. Een absolute aanrader wordt waarschijnlijk Marino Marini in De Fundatie in het najaar. En wie nog meer van Henket wil zien: op 13 september wordt het nieuwe Fries Museum in Leeuwarden geopend.
*************************
Foto's gemaakt door de schrijver |
||||
© 2013 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |