archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Galerie delen printen terug
Even voorstellen: Hysterica Janneke Luijkx

1014BZ Hysterica
‘Hysterica’s arm ging met een schok omhoog. Keyra schrok ervan. De andere arm van Hysterica schoot ook omhoog alsof ze een zwembad in wilde duiken. Nu gaat het gebeuren dacht Keyra. Dit was het dan. Hysterica begon zacht en ritmisch te dansen en sprong daarbij van het ene been op het andere. Ze wreef over haar armen alsof ze het koud had. Keyra zag dat ze haar ogen dicht had. Keyra lachte zenuwachtig. Wat was dit? Ze dacht dat ze alles had meegemaakt van deze jonge vrouw. Het kon nog vreemder. Hysterica’s hoofd klapte naar voren. Ze zwiepte met haar hoofd als een geknakte bloem door de wind. Af en toe hield ze haar hoofd weer rechtop om na korte tijd haar hoofd weer naar voren te zwaaien. Ze bleef over haar armen wrijven. Keyra gilde luidkeels van angst. Ze probeerde uit alle macht te stoppen met gillen, omdat ze wist dat als Hysterica stopte met haar vreemde dans ze haar zou doden. Dit was een voorbode, dat kon niet anders.’

Dit stukje komt uit het manuscript dat ik geschreven heb over Nola en Keyra, een meisje en een vrouw die in een andere wereld terechtkomen. Deze wereld is betoverd, waardoor niemand ouder wordt. De mensen in de wereld zijn schaduwen van zichzelf geworden door het oneindige leven dat ze hebben, terwijl ze dezelfde leeftijd houden. Behalve de doortrapte heks Hysterica die het allemaal heeft veroorzaakt. Zij doet er alles aan om er voor te zorgen dat de wereld niet weer wordt zoals hij was…
Zoals zoveel schrijvers gebruik ik eigen ervaringen in mijn verhalen. Zo ook bij het personage Hysterica. Als kind wilde ik heks worden als ik later groot was. Niet zo’n linke heks als het personage Hysterica, maar ook geen lieve fee. Op de lagere school nam ik eigen gebrouwen drankjes van brandnetels mee en als buurtkinderen door de brandnetels liepen, gebruikte ik ‘speciale’ bladeren om de zere plekken te behandelen. Ik ging totaal op in mijn fantasie en geloofde heilig in magie.

In de ‘andere wereld’ waar Hysterica heerst, is fantasie een machtig wapen. Hysterica is kwaadaardig en heeft veel fantasie. Zij heeft een vloek uit kunnen spreken waardoor niemand ouder wordt. De spreuk was al tweehonderd jaar oud. Niemand had ooit de betovering toe kunnen passen omdat hier ingewikkelde drankjes voor nodig waren, die nauwgezet gemaakt en gemixt moesten worden. Ook was een mega-fantasiequotiënt nodig, dat niemand had. Totdat Hysterica werd geboren.

Hysterica is geen standaard heks zoals we die kennen uit sprookjes. Op de illustratie is te zien dat ze jong is, een meisje. Ze ziet er apart uit en het is niet zeker of ze te vertrouwen is. Bij de eerste ontmoeting heeft Nola, een van de hoofdpersonen, niet door dat het meisje de slinkse Hysterica is. Het volgende fragment beschrijft de ontmoeting:
Nola knielde neer en kriebelde een zwarte pup met witte vlekken in zijn nekje. ‘Lief zijn ze, hè?’ hoorde ze een stem achter haar zeggen. Nola schrok op. De laatste dagen had ze behalve Keyra, Elko en Mutan geen andere mensen gezien. Ze keek omhoog in het gezicht van een meisje dat een aantal jaren ouder leek dan Nola. Ze had zwart halflang haar met een witte streng er in alsof het haar daar geen pigment had. Haar ogen waren opgemaakt met kohlpotlood en dikke lagen mascara. Nola wist niet goed wat ze moest zeggen. ‘Zijn die van jou?’ vroeg ze. ‘Ja, ik verkoop ze,’ zei het meisje. Ze had een schelle stem.

Na deze ontmoeting blijft Hysterica tot ver aan het eind van het verhaal uit beeld. Alleen door verhalen van andere personages kom je meer over haar te weten. Als je haar dan als lezer uiteindelijk ontmoet, wordt je meegesleurd in haar labiele persoonlijkheid. Ze gedraagt zich als een onbestendig geestelijk gestoord meisje en naar de climax van het verhaal toe wordt ze steeds grimmiger. Hoe dat verloopt, kan ik hier niet vertellen, dan verraad ik het einde.

Heks ben ik niet geworden nu ik groot ben. Mijn geloof in magie heb ik wel gehouden, dat is voor mij de basis van schrijven. En het leuke aan het schrijven van een fantasieverhaal is dat je er positieve stukken in kwijt kunt en je af en toe kunt overleveren aan het slechte, vooral met zo’n personage als Hysterica.
 
*************************
De illustratie is van Christ Luijkx


© 2013 Janneke Luijkx meer Janneke Luijkx - meer "Galerie"
Bezigheden > Galerie
Even voorstellen: Hysterica Janneke Luijkx
1014BZ Hysterica
‘Hysterica’s arm ging met een schok omhoog. Keyra schrok ervan. De andere arm van Hysterica schoot ook omhoog alsof ze een zwembad in wilde duiken. Nu gaat het gebeuren dacht Keyra. Dit was het dan. Hysterica begon zacht en ritmisch te dansen en sprong daarbij van het ene been op het andere. Ze wreef over haar armen alsof ze het koud had. Keyra zag dat ze haar ogen dicht had. Keyra lachte zenuwachtig. Wat was dit? Ze dacht dat ze alles had meegemaakt van deze jonge vrouw. Het kon nog vreemder. Hysterica’s hoofd klapte naar voren. Ze zwiepte met haar hoofd als een geknakte bloem door de wind. Af en toe hield ze haar hoofd weer rechtop om na korte tijd haar hoofd weer naar voren te zwaaien. Ze bleef over haar armen wrijven. Keyra gilde luidkeels van angst. Ze probeerde uit alle macht te stoppen met gillen, omdat ze wist dat als Hysterica stopte met haar vreemde dans ze haar zou doden. Dit was een voorbode, dat kon niet anders.’

Dit stukje komt uit het manuscript dat ik geschreven heb over Nola en Keyra, een meisje en een vrouw die in een andere wereld terechtkomen. Deze wereld is betoverd, waardoor niemand ouder wordt. De mensen in de wereld zijn schaduwen van zichzelf geworden door het oneindige leven dat ze hebben, terwijl ze dezelfde leeftijd houden. Behalve de doortrapte heks Hysterica die het allemaal heeft veroorzaakt. Zij doet er alles aan om er voor te zorgen dat de wereld niet weer wordt zoals hij was…
Zoals zoveel schrijvers gebruik ik eigen ervaringen in mijn verhalen. Zo ook bij het personage Hysterica. Als kind wilde ik heks worden als ik later groot was. Niet zo’n linke heks als het personage Hysterica, maar ook geen lieve fee. Op de lagere school nam ik eigen gebrouwen drankjes van brandnetels mee en als buurtkinderen door de brandnetels liepen, gebruikte ik ‘speciale’ bladeren om de zere plekken te behandelen. Ik ging totaal op in mijn fantasie en geloofde heilig in magie.

In de ‘andere wereld’ waar Hysterica heerst, is fantasie een machtig wapen. Hysterica is kwaadaardig en heeft veel fantasie. Zij heeft een vloek uit kunnen spreken waardoor niemand ouder wordt. De spreuk was al tweehonderd jaar oud. Niemand had ooit de betovering toe kunnen passen omdat hier ingewikkelde drankjes voor nodig waren, die nauwgezet gemaakt en gemixt moesten worden. Ook was een mega-fantasiequotiënt nodig, dat niemand had. Totdat Hysterica werd geboren.

Hysterica is geen standaard heks zoals we die kennen uit sprookjes. Op de illustratie is te zien dat ze jong is, een meisje. Ze ziet er apart uit en het is niet zeker of ze te vertrouwen is. Bij de eerste ontmoeting heeft Nola, een van de hoofdpersonen, niet door dat het meisje de slinkse Hysterica is. Het volgende fragment beschrijft de ontmoeting:
Nola knielde neer en kriebelde een zwarte pup met witte vlekken in zijn nekje. ‘Lief zijn ze, hè?’ hoorde ze een stem achter haar zeggen. Nola schrok op. De laatste dagen had ze behalve Keyra, Elko en Mutan geen andere mensen gezien. Ze keek omhoog in het gezicht van een meisje dat een aantal jaren ouder leek dan Nola. Ze had zwart halflang haar met een witte streng er in alsof het haar daar geen pigment had. Haar ogen waren opgemaakt met kohlpotlood en dikke lagen mascara. Nola wist niet goed wat ze moest zeggen. ‘Zijn die van jou?’ vroeg ze. ‘Ja, ik verkoop ze,’ zei het meisje. Ze had een schelle stem.

Na deze ontmoeting blijft Hysterica tot ver aan het eind van het verhaal uit beeld. Alleen door verhalen van andere personages kom je meer over haar te weten. Als je haar dan als lezer uiteindelijk ontmoet, wordt je meegesleurd in haar labiele persoonlijkheid. Ze gedraagt zich als een onbestendig geestelijk gestoord meisje en naar de climax van het verhaal toe wordt ze steeds grimmiger. Hoe dat verloopt, kan ik hier niet vertellen, dan verraad ik het einde.

Heks ben ik niet geworden nu ik groot ben. Mijn geloof in magie heb ik wel gehouden, dat is voor mij de basis van schrijven. En het leuke aan het schrijven van een fantasieverhaal is dat je er positieve stukken in kwijt kunt en je af en toe kunt overleveren aan het slechte, vooral met zo’n personage als Hysterica.
 
*************************
De illustratie is van Christ Luijkx
© 2013 Janneke Luijkx
powered by CJ2