archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Bij ons in de straat | ||||
De weerlegging van alles | Frits Hoorweg | |||
De krant staat vol met koopkrachtplaatjes. De meeste ervan vallen ongunstig uit voor de categorieën waar ik bij denk te horen. Met uitzondering dan van de bierdrinkers, die schijnen relatief gunstig af te zijn. Het wetenschapskatern meldt dat er nu serieus rekening mee wordt gehouden dat er ver weg planeten zijn waar ook ‘leven’ is. Een gedachte die mij even opbeurt, tot ik bedenk dat de daar levende wezens natuurlijk ook weer aanspraak maken op onze compassie. Voor je het weet moet er ontwikkelingshulp heen.
Om de gedachten te verzetten kijk ik een poosje uit het raam. In de vijver bij ons voor zijn de meerkoeten bezig met hun tweede nest van het jaar. Het eerste is, zoals niet ongebruikelijk bij deze diersoort, op niets uitgedraaid; het gevolg van verregaande domheid bij de keuze van een plek. Het lijkt mij sterk dat op die andere planeet het leven de vorm heeft aangenomen van een meerkoet. Van alle schepselen die ik ken is dat toch wel de merkwaardigste. Nou ja schepselen, ik houd de meerkoet voor het levende bewijs dat het scheppingsverhaal niet kan kloppen. Welke sadist zou op het idee komen zoiets onbeholpens op de wereld te zetten?
Hij kan zwemmen, lopen en vliegen. Op laatstgenoemde activiteit heb ik er nooit een kunnen betrappen. Soms, als er een grote haast heeft loopt hij een stukje fladderend over het water, dat wel. Maar je ziet ze vooral zwemmen en lopen. Zwemmen doet hij op een buitengewoon oneconomische manier, met rare schokkende bewegingen die de voortgang enigszins lijken te belemmeren. Op het eerste gezicht rijst het vermoeden van een voortschrijdende ziekte, maar alle meerkoeten blijken er in gelijke mate last van te hebben. Het medelijden dat je voelt als je hem ziet zwemmen wordt echter naar de achtergrond gedrongen door de ontzetting die zijn manier van lopen teweegbrengt.
Hij doet dat opmerkelijk veel, met overhaaste, voorovervallende bewegingen, die sterk doen denken aan een bedelaar die bij de vuilnisbakken een paar veel te grote schoenen heeft gevonden. De meerkoet is niet alleen de levende weerlegging van het scheppingsverhaal maar ook van de theorie van Darwin. Het idee dat deze soort een strijd om het bestaan zou kunnen overleven is net zo absurd.
Toch lijkt het wel of er steeds meer zijn (bedelaars met te grote schoenen trouwens ook). Zo draait deze mijmerij weer op een vage somberheid uit. Misschien moet ik nog maar eens een biertje nemen.
*********************************
De illustratie is van Renée van den Kerkhof,
weer een nieuwe tekenaar voor De Leunstoel!
|
||||
© 2012 Frits Hoorweg | ||||
powered by CJ2 |