archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Een rustig mens | ||||
Het verhaal van mijn psychose (2) | Marja Hooft | |||
Marja Hooft belandde vorig jaar in een psychose. Hoewel psychosen uitzonderlijk zijn, kunnen ze iedereen overkomen. Voor Marja was het een verschrikkelijke ervaring, maar ze zat niet bij de pakken neer. Om haar spookachtige aandoening enigszins te kunnen verwerken beschreef ze haar eigen ervaringen in een uitgebreid verhaal. De Leunstoel publiceert daaruit in twee afleveringen een sterk verkorte versie. In het eerste deel beschreef Marja hoe ze zich steeds akeliger voelde en hoe het tot haar doordrong dat er bij haar een psychose had toegeslagen. Wij konden het verloop volgen tot en met de eerste contacten met de professionele hulpverlening. In deze aflevering vertelt Marja hoe ze haar leven weer op orde probeert te brengen. Tot nu toe heeft het verhaal van Marja een open einde.
28-05-2011 / Vogeltjes fluiten
9:30 ben ik opgestaan. De vogeltjes fluiten buiten irritant hard, net als tijdens mijn psychose. Ik word er helemaal gek van. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik eeuwig doe over iets. Als ik ergens aan begin vind ik het moeilijk om het af te maken.
Om 15:00 heb ik even gelegen. Ik ben nu wakker en voel me beroerd. Ik ben misselijk en heb koude rillingen. Ik begin nu te beseffen dat mijn psychose wel langer duurde dan twee dagen. Ik denk nu dat de psychose twee weken duurde. Mijn tweede gesprek op school was namelijk gespeeld.
Wat is dit? Ik irriteer me aan mijn eigen ouders. Kleine dingen als hun manier van praten, hun manier van doen en houding irriteert me. Dit heb ik nog nooit gehad. Ik voel me net een puber die zich irriteert aan haar ouders. Wat een vreselijk gevoel is dit.
Ook ruik ik in bed nog steeds een rare geur. Dezelfde geur als die nacht bij Anne in bed.
21:00 Ik kan moeilijk terugdenken in de tijd. Dat vind ik eng. Ik hoop dat mijn geheugen weer honderd procent terug komt.
29-05-2011 / Niet lezen
Ik ben nog steeds ontzettend ongeduldig. En erger me aan mensen.
Ik ga nu met mama mijn school en mijn stagebedrijf mailen over mijn psychose. Ik vind het moeilijk om te bepalen in hoeverre ik over mijn psychose moet vertellen. Na wat overleg met mijn ouders heb ik besloten beide partijen eerlijk te vertellen over mijn psychose. Op deze manier kan ik ook medeleven verwachten. Wat een vreselijke klus om deze mails te versturen. Het voelt als een afgang. Het voelt alsof ik mislukt ben. Ik kan niet eens een scriptie maken! Ik vind het ook vreselijk om mijn stagebedrijf teleur te stellen. Ze hebben zo goed geholpen en dan krijgen ze er dit voor terug.
Ik ben wel blij dat de mails verstuurd zijn. Nu valt er een last van me af.
21:30 Alles stinkt in huis naar satésaus. Dit is vreselijk. Zodra ik naar de woonkamer loop komt er een walm van satésaus op me af. Geloof me, deze geur is geen pretje.
Helaas kan ik ook niet goed lezen. Wat is dit? Ik kan me gewoon niet concentreren op een boek. Zelfs een film kijken gaat niet. Na een kwartier ben ik afgeleid.
30-05-2011 / Gedag zeggen
Ik heb nog steeds dat ik continu werk zie in huis. Ik kan niet stil zitten. Vandaag heb ik maximaal vijftien minuten in de tuin gezeten. Langer kan ik mezelf geen rust gunnen. Is dit de bewegingsdrang van de Haldol? Of een onrustige fase na mijn psychose?
In de tuin heb ik muziek geluisterd. Het was een heel aparte ervaring. De muziek was veel intenser dan voor mijn psychose. Ik ging helemaal op in de muziek, dit heb ik nog nooit ervaren. Volgens de dokter komt het omdat je normaal meer dingen tegelijk doet en ik me nu alleen op de muziek concentreer. Dit is een hele fijne bezigheid. Omdat ik geen films kan kijken en niet kan lezen is het heerlijk om muziek te luisteren.
Na het ontspannen uurtje in de tuin ga ik met mijn zusje boodschappen doen. Het gaat aardig. Behalve dat de muziek die in de winkel gedraaid wordt speciaal voor mij is. De hele songtekst van het liedje gaat over mij. Ook vind ik het nog moeilijk om mensen gedag te zeggen. Ik weet niet wanneer ze mij herkennen.
31-05-2011 / Consult acuut behandelteam
Voor de afspraak van vandaag met het acuut behandelteam heb ik een vragenlijst bedacht. Omdat ik niets kan onthouden, heb ik deze vragen allemaal opgeschreven. Er zijn namelijk een paar dingen die me de laatste dagen bezighouden.
Het eerste punt is dat ik mijn psychose ontzettend zielig vind voor mijn zusje. Veel mensen weten niet wat een psychose is en krijgen er een verkeerd beeld bij. Dat mensen mij raar vinden vind ik niet erg. Maar ik hoop niet dat mensen op school nu ook anders tegen mijn zusje aankijken.
Het tweede punt is positief. Namelijk de tip om te gaan tekenen. Omdat de kranten en televisie nog over mij gingen. En ik me niet kon concentreren op een boek of een film. Het tekenen was leuk om te doen. Het derde punt is dat ik nog steeds het gevoel heb dat er online informatie over mij wordt uitgewisseld. Dus mijn vraag aan de verpleegkundige is, om eens te googlen op mijn naam en te kijken wat er dan gebeurt. Ook ben ik benieuwd wat er gebeurt als ze mijn Facebook of Linkedin openen. Ten vierde heb ik ontzettend veel vragen aan vriendinnen. Mijn vraag aan de verpleegkundige is of ik deze vragen aan mijn vriendinnen mag stellen. De verpleegkundige adviseert om nog even te wachten met deze vragen te stellen.
Het vijfde punt dat ik graag met de verpleegkundige wil bespreken is dat ik mijn psychose nog steeds heel raar vind. Ik vind het het raarste dat mij ooit is overkomen. En het raarste wat er op deze wereld bestaat. Het laatste punt is dat ik de laatste dagen last heb van rugpijn. Nu is mijn vraag of ik dan beter kan rusten of kan bewegen. Volgens de verpleegkundige heb ik waarschijnlijk rugpijn gekregen omdat ik veel meer in bed lig dan voorheen.
07-06-11 / Sporten
Ik heb nog steeds moeite met denken. Niet alleen mijn geheugen maar ook denken in het algemeen gaat vrij moeizaam. Dit is een vreselijk gevoel. Ik hoop echt dat dit weer honderd procent terug komt.
Gisteren ben ik voor het eerst gaan sporten. Het ging redelijk goed. Behalve dat ik nog steeds achterdochtig ben. De lerares zei bijvoorbeeld: ‘Leuk dat je er weer bent’. Voor mij klinkt dat heel sarcastisch. Ook heb ik het gevoel dat de lerares de les voor mij extra zwaar gemaakt heeft, zodat ik niet meer terug zou komen. Verder vind ik het best moeilijk om mijn vriendinnen te vertellen dat ik naar de sportschool ga. Zij denken dat ik al beter ben, maar dat ben ik nog niet .
Als ik terugdenk aan mijn psychose word ik weer helemaal gek. Ik krijg dan spontaan stress en de gedachten schieten door mijn hoofd. Ik doe dus mijn best om te blijven in het hier en nu.
Vandaag had ik ook een consult bij het acuut-behandelteam. Op aanraden van hen moet ik proberen weer met vrienden af te spreken. Ik heb dat de laatste dagen niet gedaan.
10-06-2011 / Vrienden
Ik vind het moeilijk om met vriendinnen af te spreken, omdat ik nog niet mezelf ben. Als ik nu met mijn vriendinnen afspreek, zien ze me zoals ik nu ben. En dat is anders dan de oude Marja. Mijn vriendinnen gaan misschien anders tegen me aankijken omdat ik een heel ander persoon ben. Dat ik niet met mijn vriendinnen wil afspreken moeten ze niet persoonlijk opvatten. Het is omdat ik niet wil dat ze me in deze staat zien. Verder is het probleem dat ik er niet ziek uitzie. Ik praat normaal en doe normaal. Als ik nu met vriendinnen afspreek dan snappen ze niet dat ik eigenlijk ziek ben.
Het advies van de verpleegkundige is: ‘Leef met de dag.’
Iedereen die ik vertel dat ik een psychose heb gekregen vraagt gelijk wat de oorzaak is. Mensen denken bij een psychose gelijk aan drugs als oorzaak. Ik probeer iedereen uit te leggen dat je er nooit achterkomt wat de echte oorzaak is.
16-06-2011 / Consult acuut-behandelteam
Voor het consult van vandaag heb ik weer een aantal punten opgeschreven om te behandelen. Het eerste punt is dat ik voor mijn gevoel langzaam praat. Mijn ouders vinden ook dat ik langzaam praat. Dit blijkt door de Haldol te komen.
Het tweede punt is dat ik bij lichte spanning of stress, last krijg van mijn linkeroog. Een spiertje gaat dan trillen.
Het derde punt is dat als ik één van mijn vriendinnen bel of contact, ik druk voel om andere vriendinnen van dezelfde vriendinnengroep ook gelijk te bellen. Ik maak me hier extreem druk om.
Ten vierde is mijn vraag of er een medicijn is tegen de bewegingsdrang. Ik kan namelijk nog steeds niet stil zitten. Het is echt vreselijk. Ik ben echt spastisch in huis aan het opruimen.
Het vijfde punt is dat ik het boek gelezen heb van Jan en Sanne Terlouw. Het is boek nummer twee van een hele serie. Het is normaal gesproken een makkelijke detective om te lezen. Na het lezen van het boek begreep ik er helemaal niets van. Ik heb van het hele boek niets onthouden.
Ten zesde heb ik echt het gevoel dat mijn geheugen is aangetast.
Het laatste punt is dat het herstel van de psychose langer duurt dan ik had verwacht.
27-06-2011 / Consult acuut-behandelteam
Vandaag heb ik een consult bij het acuut-behandelteam met een psychiater. Samen met mijn ouders heb ik terug zitten denken in de tijd om te bepalen of er al psychotische signalen waren in het verleden. Mijn ouders vinden het wel een rode draad in mijn leven dat ik altijd erg moet wennen in een nieuwe groep. Dat komt omdat ik in een nieuwe omgeving het gevoel heb dat mensen over mij praten.
Deze week heb ik de spullen van mijn studentenkamer verhuisd naar mijn kamer bij mijn ouders. De huur van mijn studentenkamer hebben we opgezegd. Het is fijn om in de deze tijd bij mijn ouders te wonen. Thuis bij mijn ouders is structuur en regelmaat, die ik nu nodig heb. De verhuizing was vreselijk. Toen ik boven in mijn studentenkamer stond dacht ik dat ik terug was bij af.
De psychiater geeft als antwoord op dit verhaal dat ik cognitieve gedragstherapie kan volgen. Hiermee ga je de vicieuze cirkel in je gedachten tegen.
Behalve dat het verhuizen voor mij een drama was, vind ik het ook moeilijk om mijn huisgenootje uit het studentenhuis te zien. Ik heb extreme achterdocht naar mijn huisgenootje. Als ze iets zegt, geloof ik het niet. Dit is ontzettend vervelend, want ze is ook een goede vriendin. Het was dat mijn ouders op mij inpraatten dat Anne alles goed bedoelt, anders had ik nu ruzie met haar gemaakt.
Verder heb ik deze week met vrienden afgesproken en ze verteld over mijn psychose. Het is een opluchting om met hun te praten over mijn psychose. Gelukkig reageren mijn vrienden er goed op. Ze leven allemaal mee en zijn geïnteresseerd.
30-06-2011 / Verdrietig
Toepasselijk bij vandaag vind ik een gedicht uit een boekje over psychosen. De tranen springen in mijn ogen als ik het lees. Op dit moment ben ik namelijk ontzettend verdrietig. Ik heb echt het gevoel dat ik alleen op de wereld ben. Vooral omdat ik de enige ben die mijn rare gedachten heeft meegemaakt. Niemand kan weten wat ik gevoeld, gedaan en gedacht heb. Ik kom mijn bed niet meer uit. Ik blijf gewoon de hele dag liggen.
De verpleegkundige vertelde me dat dit de negatieve symptomen zijn na de psychose. Nu begin ik pas te beseffen wat ik echt heb meegemaakt. En ik zie wat voor grote weg ik nog moet afleggen om beter te worden. Het is een eenzaam gevoel.
Ik heb ook nergens zin in. Als ik op straat loop denk ik nog dat mensen me uitlachen. En dat ze me vanuit hun ooghoeken aankijken.
Ze zeggen dat mijn psychose niet zo erg is als die van anderen. Ik snap wel dat het nog veel erger kan dan ik heb. Maar ik voel me op het moment doodongelukkig. Op dit moment heb ik af en toe een afspraak bij het acuut-behandelteam, maar ik zou graag in therapie willen. Ik heb het gevoel dat ze de ernst er niet van inzien. Ik vind het juist nu moeilijk. En heb heel erg behoefte aan therapie.
Ook tolt de vraag door mijn hoofd: wanneer word ik beter? Bij het laatste consult bij het acuut-behandelteam heb ik gevraagd of ik weer de oude word. De psychiater zei dat hij niet wist of ik honderd procent beter zou worden. Ook vertelde hij dat dit een zwakke plek bij mij blijft. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik weet niet hoe ik hier ooit weer uit moet komen! En ik vind het vreselijk om te beseffen dat ik misschien niet de oude word. Ik voel me machteloos.
8-07-2011 / Nieuwe plannen
Elk voordeel heeft zijn nadeel. Ik heb net bedacht dat dit de perfecte periode is van mijn leven voor een beugel. Aangezien ik toch niet graag naar buiten ga. Ik heb vandaag de orthodontist gebeld. Toch een stap in de goede richting.
Van de week heb ik Bea gesproken, een vriendin van mij die ook ziek is. Eerst dachten de doktoren dat ze chronisch vermoeid was, maar het blijkt de ziekte van Lyme te zijn. Kortom ook een lange en moeilijke weg. Gelukkig kan ik bij haar wat troost vinden. Ze vertelt over creatieve therapie. Ook vertelt ze over lotgenotencontact. Ze is ervan overtuigd dat er ook lotgenotencontact bestaat voor mensen die een psychose hebben gehad. Het lijkt me fantastisch om mensen te ontmoeten die hetzelfde gehad hebben als ik. Ik heb namelijk nu het gevoel dat ik de enige ben op de wereld.
Verder vraagt Bea ook of ik mee wil doen aan het hardloop groepje. Ik krijg spontaan weer zin om te gaan sporten.
De universiteit van Groningen heeft mijn toelatingsbrief gestuurd en ik ben toegelaten!! Met het lezen van de brief heb ik een ontzettend dubbel gevoel. Ik ben heel blij dat ik toegelaten ben, maar het doet ook pijn dat ik er nog niet heen kan. Door mijn psychose is het niet gelukt af te studeren. De tranen springen in mijn ogen. Mijn ouders zijn ontzettend trots op me dat ik toegelaten ben.
Mijn moeder is zo lief om een brief te sturen naar de universiteit dat ik er nog niet heen kan gaan. De universiteit reageert heel positief. Dat zijn ontzettend vervelende klussen die bij de psychose komen kijken. Mensen afbellen, vreselijk.
15-07-2011 / Artis
Deze week ben ik voor het eerst op pad geweest. Samen met Suzan ben ik naar Artis geweest. Het was ontzettend gezellig. Het was stralend weer en er waren veel jonge dieren in Artis. Kortom alles was goed. Ik heb echt genoten. Ik wist niet dat ik zo kon genieten van een middagje Artis. Dieren kunnen echt komisch zijn.
Ook ben ik deze week naar de decaan op school geweest. Gelukkig gingen mijn moeder en zusje mee, want het zweet brak me uit. De decaan vertelde dat ik verschillende handelingen moest doen. Ik moest me op studielink afmelden voor mijn studie. Apart daarvan moest ik voor de IB-groep mijn studiefinanciering stop zetten. Ik vind dat er ontzettend veel administratieve dingen geregeld moeten worden door mijn psychose. Echt heel vervelend.
Mijn psychose vind ik nog steeds moeilijk voor de buitenwereld. Ik vind het moeilijk dat mensen niet aan me zien dat ik ziek ben. Daarom vertel ik mijn vriendinnen expliciet dat het herstel lang duurt. Dat het komt omdat ik moet verwerken wat er gebeurd is. Ook moet ik weer leren vertrouwen te krijgen. Ik moet stap voor stap iets verder gaan en merken dat mijn rare gedachten niet terug komen.
Tot later! |
||||
© 2012 Marja Hooft | ||||
powered by CJ2 |