archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Zicht op Durgerdam Steye Raviez

0604BS Werkeiland
Een jonge advocaat wilde de krappe huurwoning op het Borneo-eiland, deel van het voormalige oostelijke havengebied in het stadsdeel Zeeburg, verruilen voor een koopwoning met meer ruimte. Een collega had een flinke woning op IJburg gekocht voor minder dan vier ton, hetgeen de advocaat aan het denken had gezet. Hij ging dan ook direct op zoek in IJburg.
Enthousiast begon hij aan zijn speurtocht en al gauw werd een optie genomen op een in aanbouw zijnd huis aan de Bert Haanstra-kade, maar zijn vrouw begon te morren. De optie verviel. De huizenjacht kwam tot een abrupt einde tot de dag aanbrak dat het gemor verstomde en de echtgenote, om uit die impasse te geraken, zelf maar eens een kijkje ging nemen in het speciaal ingerichte bezoekerscentrum op IJburg. Daar kreeg zij bij het zien van de fraaie driedimensionaal uitgevoerde plattegrond en alle plannen de kriebel om door te zetten met de door haar echtgenoot gewenste woning, die tot haar grote opluchting nog niet was verkocht.
Dat leidde tot een verwarrende situatie. Haar man was inmiddels niet meer geïnteresseerd in het huis, had het gevoelsmatig afgeschreven en moest weer aan het hele idee wennen. Daardoor duurde het nog een maand alvorens de knoop werd doorgehakt. Dat was in oktober 2005. Het huis moest nog worden afgebouwd en werd door alle vertraging in de bouw pas in maart 2008 opgeleverd en betrokken.

De woning heeft een groot voordeel. Het ongerepte uitzicht. Daar kon, wat het jonge echtpaar betrof, weinig of niets tegenop, hoewel beiden met hun liefde voor vergezichten wel degelijk ook de keerzijde van dat alles konden inzien.
Het magnifieke uitzicht vanuit het pas aangeschafte huis mocht dan wel grote delen van het IJmeer tonen, met ver weg, maar goed zichtbaar, het fraaie, al door schrijver Nescio bewierookte Durgerdam, maar daar stond tegenover dat deze Durgerdammers het eigen uitzicht door de komst van IJburg voor een deel teloor zagen gaan, en wel door een gestaag groeiende skyline van blokkendozen zonder noemenswaardige allure.
Eerder al moesten de oudere bewoners van Durgerdam meemaken dat het uitzicht bedorven werd door de komst van enorme stalen staketsels, grijze hoogspanningsmasten, die als de stramme voorposten van de voortschrijdende techniek de uitgestrekte horizon belegerden.
 
Beide echtelieden zijn verwoede zeilers en dat leidde destijds al bijna automatisch tot een tegenstem nadat de Gemeenteraad van Amsterdam besloten had een referendum te houden over de aanleg van IJburg. Het oudste plan tot bebouwing in het IJmeer werd al in 1965 ontwikkeld door het architectenbureau Van den Broek en Bakema. Tegenstanders van dit plan en ook alle latere0604BS Durgerdam etap plannen waren veelal natuurliefhebbers die vooral bang waren voor de vogelstand. En bij het in 1997 gehouden referendum behaalden de voorstanders van de bouw tot verrassing van de bestuurders geen meerderheid van stemmen.
De stemverhouding was 41% voor en 58% tegen. Toch werd besloten tot aanleg over te gaan, omdat het vereiste aantal tegenstemmers te laag zou zijn geweest. Doekje voor het bloeden was de belofte ten noorden van Durgerdam een nieuw stukje natuurgebied aan te leggen.
 
Daarmee was de kous af. Door de druk vooral veel Amsterdammers aan een goede woning te helpen moest het nieuwe stadsdeel koste wat kost van start gaan. Toen uiteindelijk de kogel door de kerk was werd begonnen met de aanleg van de grote opgespoten zandeilanden die, nadat het proces van inklinken had plaatsgevonden, in bezit werden genomen door een leger bouwvakkers, betonvlechters, opzichters en wat dies meer zij. Waarna al snel de eerste sporen van bebouwing zichtbaar werden.
 
Onze advocaat, inmiddels andere zaken aan het hoofd hebbend dan treuren over die onrechtmatige uitkomst van dat referendum, realiseerde zich dat hij een kans in de schoot geworpen kreeg een boot te hebben. Een haventje voor allerlei soorten vaartuigen lag al in het verschiet.
Indertijd had hij het misdadig gevonden dat dorpen als Elburg en Huizen het water was ontnomen door de komst van Flevoland, bij IJburg lag het toch iets anders, daar waren geen dorpen geïsoleerd geraakt en nu de beslissing IJburg aan te leggen onherroepelijk was, waarom dan niet op dat nieuwe eiland wonen en volop genieten van de nabijheid van het water.

Met een schoon geweten werd gefantaseerd over de aanschaf van een boot.
Hij had iets op het oog. Een zeiljacht van het merk Etap, ontworpen met een dek en een casco dat uit een dubbelwandige constructie bestaat, gevuld met foam dat maakt dat het schip onzinkbaar is. Zo kon worden gedroomd over de mogelijkheid om vanuit de kleine haven op IJburg, waar hem door het lidmaatschap van de watersportvereniging IJburg al een vaste ligplaats was toegewezen, veilig en wel met vrouw en zoontje naar Engeland te varen. Voorlopig is de droom nog niet verwezenlijkt. De jonge advocaat beperkt zich tot fluitend fietsen door het Diemerpark, met zijn zoontje in het kinderzitje op het stuur. Het kind wijst vogels en konijnen aan. Samen luisteren ze naar het ruisen van het riet. Straks het ruisen van de golven.
 
**********************************
Abonneer u op de Nieuwsbrief.


© 2008 Steye Raviez meer Steye Raviez - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Zicht op Durgerdam Steye Raviez
0604BS Werkeiland
Een jonge advocaat wilde de krappe huurwoning op het Borneo-eiland, deel van het voormalige oostelijke havengebied in het stadsdeel Zeeburg, verruilen voor een koopwoning met meer ruimte. Een collega had een flinke woning op IJburg gekocht voor minder dan vier ton, hetgeen de advocaat aan het denken had gezet. Hij ging dan ook direct op zoek in IJburg.
Enthousiast begon hij aan zijn speurtocht en al gauw werd een optie genomen op een in aanbouw zijnd huis aan de Bert Haanstra-kade, maar zijn vrouw begon te morren. De optie verviel. De huizenjacht kwam tot een abrupt einde tot de dag aanbrak dat het gemor verstomde en de echtgenote, om uit die impasse te geraken, zelf maar eens een kijkje ging nemen in het speciaal ingerichte bezoekerscentrum op IJburg. Daar kreeg zij bij het zien van de fraaie driedimensionaal uitgevoerde plattegrond en alle plannen de kriebel om door te zetten met de door haar echtgenoot gewenste woning, die tot haar grote opluchting nog niet was verkocht.
Dat leidde tot een verwarrende situatie. Haar man was inmiddels niet meer geïnteresseerd in het huis, had het gevoelsmatig afgeschreven en moest weer aan het hele idee wennen. Daardoor duurde het nog een maand alvorens de knoop werd doorgehakt. Dat was in oktober 2005. Het huis moest nog worden afgebouwd en werd door alle vertraging in de bouw pas in maart 2008 opgeleverd en betrokken.

De woning heeft een groot voordeel. Het ongerepte uitzicht. Daar kon, wat het jonge echtpaar betrof, weinig of niets tegenop, hoewel beiden met hun liefde voor vergezichten wel degelijk ook de keerzijde van dat alles konden inzien.
Het magnifieke uitzicht vanuit het pas aangeschafte huis mocht dan wel grote delen van het IJmeer tonen, met ver weg, maar goed zichtbaar, het fraaie, al door schrijver Nescio bewierookte Durgerdam, maar daar stond tegenover dat deze Durgerdammers het eigen uitzicht door de komst van IJburg voor een deel teloor zagen gaan, en wel door een gestaag groeiende skyline van blokkendozen zonder noemenswaardige allure.
Eerder al moesten de oudere bewoners van Durgerdam meemaken dat het uitzicht bedorven werd door de komst van enorme stalen staketsels, grijze hoogspanningsmasten, die als de stramme voorposten van de voortschrijdende techniek de uitgestrekte horizon belegerden.
 
Beide echtelieden zijn verwoede zeilers en dat leidde destijds al bijna automatisch tot een tegenstem nadat de Gemeenteraad van Amsterdam besloten had een referendum te houden over de aanleg van IJburg. Het oudste plan tot bebouwing in het IJmeer werd al in 1965 ontwikkeld door het architectenbureau Van den Broek en Bakema. Tegenstanders van dit plan en ook alle latere0604BS Durgerdam etap plannen waren veelal natuurliefhebbers die vooral bang waren voor de vogelstand. En bij het in 1997 gehouden referendum behaalden de voorstanders van de bouw tot verrassing van de bestuurders geen meerderheid van stemmen.
De stemverhouding was 41% voor en 58% tegen. Toch werd besloten tot aanleg over te gaan, omdat het vereiste aantal tegenstemmers te laag zou zijn geweest. Doekje voor het bloeden was de belofte ten noorden van Durgerdam een nieuw stukje natuurgebied aan te leggen.
 
Daarmee was de kous af. Door de druk vooral veel Amsterdammers aan een goede woning te helpen moest het nieuwe stadsdeel koste wat kost van start gaan. Toen uiteindelijk de kogel door de kerk was werd begonnen met de aanleg van de grote opgespoten zandeilanden die, nadat het proces van inklinken had plaatsgevonden, in bezit werden genomen door een leger bouwvakkers, betonvlechters, opzichters en wat dies meer zij. Waarna al snel de eerste sporen van bebouwing zichtbaar werden.
 
Onze advocaat, inmiddels andere zaken aan het hoofd hebbend dan treuren over die onrechtmatige uitkomst van dat referendum, realiseerde zich dat hij een kans in de schoot geworpen kreeg een boot te hebben. Een haventje voor allerlei soorten vaartuigen lag al in het verschiet.
Indertijd had hij het misdadig gevonden dat dorpen als Elburg en Huizen het water was ontnomen door de komst van Flevoland, bij IJburg lag het toch iets anders, daar waren geen dorpen geïsoleerd geraakt en nu de beslissing IJburg aan te leggen onherroepelijk was, waarom dan niet op dat nieuwe eiland wonen en volop genieten van de nabijheid van het water.

Met een schoon geweten werd gefantaseerd over de aanschaf van een boot.
Hij had iets op het oog. Een zeiljacht van het merk Etap, ontworpen met een dek en een casco dat uit een dubbelwandige constructie bestaat, gevuld met foam dat maakt dat het schip onzinkbaar is. Zo kon worden gedroomd over de mogelijkheid om vanuit de kleine haven op IJburg, waar hem door het lidmaatschap van de watersportvereniging IJburg al een vaste ligplaats was toegewezen, veilig en wel met vrouw en zoontje naar Engeland te varen. Voorlopig is de droom nog niet verwezenlijkt. De jonge advocaat beperkt zich tot fluitend fietsen door het Diemerpark, met zijn zoontje in het kinderzitje op het stuur. Het kind wijst vogels en konijnen aan. Samen luisteren ze naar het ruisen van het riet. Straks het ruisen van de golven.
 
**********************************
Abonneer u op de Nieuwsbrief.
© 2008 Steye Raviez
powered by CJ2