archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Een rustig mens | ||||
Henk Kool, fractieleider in de Haagse gemeenteraad | Frits Hoorweg | |||
Den Haag is spannender dan de stad op een afstand lijkt. Carnaval wordt er nauwelijks gevierd, maar het gemeentebestuur had de handen toch vol in de week daaraan voorafgaand. Op 23 februari zou het Internationaal Gerechtshof namelijk beginnen aan de behandeling van de Israëlische afscheiding in Palestijns gebied. Volgens goed ingelichte bronnen zouden demonstranten uit de hele wereld worden ingevlogen. Burgemeester Deetman riep de fractieleiders van de partijen in de Raad bijeen om ze te informeren. Henk Kool, sinds de laatste verkiezingen fractieleider van de PvdA aldaar, had dat nog niet eerder meegemaakt. Aanleg tot somberheid heeft hij niet echt, maar deze affaire zette hem wel aan het denken. “Het is natuurlijk wel goed voor de stad die internationale rechtspraak, maar ik vrees dat die onrust erbij hoort. Het zal heus niet de laatste keer zijn. En we hebben hier in de stad natuurlijk ook genoeg mensen wonen die over sommige van de kwesties die voor het hof komen een duidelijke mening hebben en zich zelfs persoonlijk betrokken voelen. Een poosje geleden liepen de spanningen tussen de Turken en de Koerden lelijk op. Nou ja, laten we maar zeggen dat de openbare orde portefeuille hier een interessante is.” Overigens viel het deze keer mee, maar Deetman had de politie dan ook massaal laten uitrukken en de verschillende groepen demonstranten werden angstvallig uit elkaar gehouden. Als hij niet op de een of andere manier met politiek bezig is probeert Kool de werknemersparticipatie in bedrijven te bevorderen. Hij is directeur van het Nederlands Participatie Instituut. “Werknemersparticipatie kan de vorm krijgen van zelfsturende teams, maar ook van ondernemingsraden en zelfs van aandelenbezit. Het bevorderen van financiële deelname heeft de laatste jaren erg in de belangstelling gestaan. Maar ons bestuur heeft nu net vastgesteld dat ook de directe participatie op de werkvloer en de vertegenwoordiging weer wat meer aandacht moeten krijgen.” Het bestuur betaat uit mensen van de Stichting Werkgemeenschappen Bergeijk, de grootste financier. De geregelde luisteraar naar de VPRO-radio denkt bij het horen van die naam even in een aflevering van het satirische programma Radio Bergeijk terecht te zijn gekomen, maar niets van dien aard. “Bergeijk bestaat echt en het was de vestigingsplaats van De Ploeg Weverijen, een coöperatie. Toen het bedrijf werd overgenomen kwam er veel geld vrij en dat is dus ondergebracht in een stichting die probeert de participatie van werknemers op alternatieve wijze te bevorderen.” Henk Kool was van ongeveer 1980 tot 1996 in de journalistiek werkzaam, onder andere bij NRC/Handelsblad en bij Radio West. Zo rond zijn 40e (hij is van 1955) besloot hij zich op andere dingen te gaan oriënteren. “Ja die journalistiek was best aardig, maar ik wilde zo graag zelf zaken regelen. Een ‘stukkie schrijven’ vind ik overigens nog steeds erg leuk en ik had natuurlijk best bij de krant kunnen blijven. Maar ja, ik had meegeholpen een staking te organiseren en toen was ik overgeplaatst naar de economische redactie. Dan mag je verslag doen van die eindeloze CAO-onderhandelingen, geen feest hoor. Op den duur was ik daar wel weer weg gekomen, maar ik was ongeduldig. Ik ben naar Radio West gegaan en een paar jaar later diende zich weer iets anders aan.” Bij het vertellen van zulke verhalen spreidt Kool een voor een politicus opmerkelijk gevoel voor zelfspot ten toon. “De economische redactie was niet het ergste dat je kon overkomen, dat was verbanning naar de redactie van de weekeditie voor Nederlanders in het buitenland; daar kon je gewoon gaan knippen en plakken.” Hoe is het om fractieleider te zijn? “Nou, tobben natuurlijk.” Zijn gelaatsuitdrukking weerspreekt die uitspraak en om het laatste restje twijfel weg te nemen laat hij een scheurende lach los, overgaand in een rokershoestje. “Soms zou je wel eens willen dat je eigen fractie wat meegaander was en dat de fractieleider van de VVD (samen met CDA en PvdA in het college) niet zo snel aangebrand was, maar er zijn ook leuke dingen. Neen het debat, en alles wat eraan vooraf ging, over de Zwarte Madonna vond ik niet het zwaarste dat ik heb meegemaakt.” De Zwarte Madonna is een nog niet zo oude flat in de buurt van het Centraal Station die zal moeten wijken voor de nieuwbouw van twee ministeries. Vooral binnen de PvdA was daarover grote commotie ontstaan. “Neen, ik vond dat een moeilijke maar juiste beslissing, en in mijn directe omgeving kreeg ik daar steun voor. Het voorstel om bij het Prins Clausplein een nieuw stadion voor ADO Den Haag te bouwen, dat was voor mij een zware kwestie. Om te beginnen doordat onze woordvoerder uitviel en ik het zelf op korte termijn moest overnemen. Maar ook omdat er rekening gehouden moest worden met een collegeakkoord en omdat er in mijn directe omgeving veel kritiek op was. De beslissing om te gaan bouwen staat nog steeds, maar nu moet er eerst weer een beroep tegen worden afgehandeld en je weet wat ze over uitstel zeggen.” Hij zucht overdreven theatraal, alsof hij zich nu wel erg serieus vindt klinken. Het enige onderwerp waarbij zijn neiging tot lachen hem verlaat is dat van immigratie en integratie. “Ja, ik vind echt dat we lelijk aan het doorslaan zijn. Nou mogen die mensen uit Oost Europa er weer niet in, daar word ik nogal treurig van. Inderdaad, de PvdA heeft het meer dan andere partijen moeilijk met dit onderwerp. Misschien is het wel met name aan ons om een goede middenweg te vinden tussen vrijheid geven aan nieuwe inwoners van ons land en eisen aan ze stellen om hier fatsoenlijk in te burgeren. Als dat ons lukt doen we echt iets nuttigs.” |
||||
© 2004 Frits Hoorweg | ||||
powered by CJ2 |