archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 5
15 november 2007
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Wist u dát over Newcastle? Frits Hoorweg

0503BZ New2
De inwoners van Newcastle upon Tyne worden nog steeds Geordies genoemd, omdat deze stad de enige was in Northumberland die partij koos voor King George I in zijn strijd tegen James Stuart. Dat was aan het begin van de 18e eeuw.

Het interesseert u niet? Nou, mij wel.
Het zijn dit soort wetenswaardigheden die een bezoek aan zo’n stad diepte geven. Voor je reisgenoten is het ook maar wàt fijn om iemand erbij te hebben die als de conversatie even stokt een exposé kan beginnen over van alles en nog wat.
Wist u bijvoorbeeld dat Sir Joseph Swan de gloeilamp voor het eerst demonstreerde in de Newcastle Literary and Philosophical Society op 3 februari 1879? Tien maanden voordat Thomas Edison zijn vinding kon laten zien!
Zo kan ik nog uren doorgaan. Het is wijsheid die afkomstig is uit ‘I never knew that about England,’ de ideale alternatieve reisgids, samengesteld door Christopher Winn en geïllustreerd door zijn vrouw Mai.*

We sliepen in de Premier Inn aan de New Bridge Street West 1. Vanuit onze kamer op de 6e verdieping keken we uit over de binnenstad. Aan de andere kant daarvan torent het stadion (St. James’ Park) van de lokale voetbalclub overal bovenuit.
Het hotel ligt als het ware met de rug tegen de autoweg (A 167). Naast de ingang gaat een trap omhoog naar een voetgangersbrug. Dat beschouwde ik als een uitdaging. Weliswaar waren we er niet heen gegaan om te wandelen, maar als je er nu eenmaal toch bent. Bovendien hadden we de eerste middag vastgesteld dat het aantal bezienswaardigheden in de binnenstad beperkt is. Newcastle is een beetje een stad als Rotterdam, de nieuwe architectuur springt er meer in het oog dan de oude.

Veel van dat nieuwe staat niet in de binnenstad maar aan het water van de Tyne. Daar liepen we naar toe aan de andere zijde van de autoweg, min of meer in zuidelijke richting, door een buurt met mooie nieuwe bedrijfsgebouwen. Hier en daar zijn kleine blokjes betrekkelijk nieuwe eengezinswoningen weggestopt. De Engelsen mogen graag klagen over de pietluttigheid van hun ‘planning authorities’, maar ik heb altijd de neiging om in antwoord daarop te roepen: ‘kom eens bij ons kijken’. Veel straten waren opgebroken. Zijn er nog steden0503BZ new1 waarin dat niet het geval is? Ik vraag mij af wat een bedrijfskundige die enkele tientallen jaren weg is geweest daarvan zou denken, van al dat openbreken en haastig weer dichtgooien van straten (netjes bestraten is blijkbaar uit de tijd). Zou hij misschien denken dat er een nieuw edelmetaal ontdekt is dat direct onder de bestrating ligt?

Opeens hadden we een doorkijkje naar iets dat we al kenden van de televisie: Gateshead Milennium (Foot) Bridge. Een schitterende constructie, een soort van ophaalbrug, maar dan een die gekanteld wordt in plaats van opgehaald. De brug zelf maakt een bocht naar links en de overspanning maakt eenzelfde bocht naar rechts. Midden op de brug staand heb je een magnifiek uitzicht. Op de noordelijke oever staan prachtige huizen, althans van een afstandje gezien. Op de zuidelijke oever staan het Baltic Centre for Contempary Art, een opgekalefaterd bedrijfsgebouw zoals je veel ziet in oude havensteden, en een reusachtig muziekcentrum: The Sage Gateshead, een merkwaardig gebouw dat aan een opgeblazen rups doet denken (zie foto 1).

Verderop in westelijke richting is de spectaculaire Tyne Bridge, het beroemdste symbool van Newcastle, gelukkig toch nog iets dat je klassiek zou kunnen noemen. We liepen er langs de zuidelijke oever naar toe en staken de rivier weer over via de Swing Bridge, die er vlak naast ligt. Aan de overkant vergaapten we ons opnieuw aan de Tyne Bridge die daar bovenop de huizen lijkt te liggen (foto 2).
Tenslotte liepen we toch nog maar even de stad in om te controleren of we de dag ervoor in de boekhandel niets over het hoofd hadden gezien. Ach ja, waar is zo’n stedentrip anders voor, niet waar.

Wist u trouwens dat Hank Marvin, die gitarist van de Shadows met de grote zwarte bril, in Newcastle geboren is? Bij deze. En Kevin Whately, de acteur die als Sergeant Lewis de sidekick van Inspector Morse was, idem dito.

*Inmiddels is er al een hele serie van deze boekjes. Zie www.i-never-knew-that.com
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?


© 2007 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Wist u dát over Newcastle? Frits Hoorweg
0503BZ New2
De inwoners van Newcastle upon Tyne worden nog steeds Geordies genoemd, omdat deze stad de enige was in Northumberland die partij koos voor King George I in zijn strijd tegen James Stuart. Dat was aan het begin van de 18e eeuw.

Het interesseert u niet? Nou, mij wel.
Het zijn dit soort wetenswaardigheden die een bezoek aan zo’n stad diepte geven. Voor je reisgenoten is het ook maar wàt fijn om iemand erbij te hebben die als de conversatie even stokt een exposé kan beginnen over van alles en nog wat.
Wist u bijvoorbeeld dat Sir Joseph Swan de gloeilamp voor het eerst demonstreerde in de Newcastle Literary and Philosophical Society op 3 februari 1879? Tien maanden voordat Thomas Edison zijn vinding kon laten zien!
Zo kan ik nog uren doorgaan. Het is wijsheid die afkomstig is uit ‘I never knew that about England,’ de ideale alternatieve reisgids, samengesteld door Christopher Winn en geïllustreerd door zijn vrouw Mai.*

We sliepen in de Premier Inn aan de New Bridge Street West 1. Vanuit onze kamer op de 6e verdieping keken we uit over de binnenstad. Aan de andere kant daarvan torent het stadion (St. James’ Park) van de lokale voetbalclub overal bovenuit.
Het hotel ligt als het ware met de rug tegen de autoweg (A 167). Naast de ingang gaat een trap omhoog naar een voetgangersbrug. Dat beschouwde ik als een uitdaging. Weliswaar waren we er niet heen gegaan om te wandelen, maar als je er nu eenmaal toch bent. Bovendien hadden we de eerste middag vastgesteld dat het aantal bezienswaardigheden in de binnenstad beperkt is. Newcastle is een beetje een stad als Rotterdam, de nieuwe architectuur springt er meer in het oog dan de oude.

Veel van dat nieuwe staat niet in de binnenstad maar aan het water van de Tyne. Daar liepen we naar toe aan de andere zijde van de autoweg, min of meer in zuidelijke richting, door een buurt met mooie nieuwe bedrijfsgebouwen. Hier en daar zijn kleine blokjes betrekkelijk nieuwe eengezinswoningen weggestopt. De Engelsen mogen graag klagen over de pietluttigheid van hun ‘planning authorities’, maar ik heb altijd de neiging om in antwoord daarop te roepen: ‘kom eens bij ons kijken’. Veel straten waren opgebroken. Zijn er nog steden0503BZ new1 waarin dat niet het geval is? Ik vraag mij af wat een bedrijfskundige die enkele tientallen jaren weg is geweest daarvan zou denken, van al dat openbreken en haastig weer dichtgooien van straten (netjes bestraten is blijkbaar uit de tijd). Zou hij misschien denken dat er een nieuw edelmetaal ontdekt is dat direct onder de bestrating ligt?

Opeens hadden we een doorkijkje naar iets dat we al kenden van de televisie: Gateshead Milennium (Foot) Bridge. Een schitterende constructie, een soort van ophaalbrug, maar dan een die gekanteld wordt in plaats van opgehaald. De brug zelf maakt een bocht naar links en de overspanning maakt eenzelfde bocht naar rechts. Midden op de brug staand heb je een magnifiek uitzicht. Op de noordelijke oever staan prachtige huizen, althans van een afstandje gezien. Op de zuidelijke oever staan het Baltic Centre for Contempary Art, een opgekalefaterd bedrijfsgebouw zoals je veel ziet in oude havensteden, en een reusachtig muziekcentrum: The Sage Gateshead, een merkwaardig gebouw dat aan een opgeblazen rups doet denken (zie foto 1).

Verderop in westelijke richting is de spectaculaire Tyne Bridge, het beroemdste symbool van Newcastle, gelukkig toch nog iets dat je klassiek zou kunnen noemen. We liepen er langs de zuidelijke oever naar toe en staken de rivier weer over via de Swing Bridge, die er vlak naast ligt. Aan de overkant vergaapten we ons opnieuw aan de Tyne Bridge die daar bovenop de huizen lijkt te liggen (foto 2).
Tenslotte liepen we toch nog maar even de stad in om te controleren of we de dag ervoor in de boekhandel niets over het hoofd hadden gezien. Ach ja, waar is zo’n stedentrip anders voor, niet waar.

Wist u trouwens dat Hank Marvin, die gitarist van de Shadows met de grote zwarte bril, in Newcastle geboren is? Bij deze. En Kevin Whately, de acteur die als Sergeant Lewis de sidekick van Inspector Morse was, idem dito.

*Inmiddels is er al een hele serie van deze boekjes. Zie www.i-never-knew-that.com
 
*****************************
Literair cabaretprogramma bij u thuis?
© 2007 Frits Hoorweg
powered by CJ2