Patricia Highsmith schreef over smoezelige, slappe types, soms zonder enige moraal en altijd in staat om in de verkeerde omstandigheden onjuiste beslissingen te nemen. De boeken over de koude en gladde psychopaat Ripley bezorgden haar faam die leidde tot een biografie. De journalist Andrew Wilson schreef die (Beautiful Shadow) en nu is hij een stap verder gegaan door zichzelf als literair erfgenaam van Higsmith te presenteren met The Lying Tongue (Canongate, € 19,99, Van Ditmar Boekenimport).

Een karakterloze student kunstgeschiedenis met schrijversaspiratie wordt in Venetië het hulpje dan wel huisslaaf van een oude Engelse nicht die met een debuutroman over nare jongens op een kostschool wereldberoemd is geworden. De man schreef daarna geen letter meer en leeft al sinds jaar en dag in een steeds meer vervuilend palazzo in Venetië, omgeven door antieke schilderijen en grafiek.

Al snel vat de student steels het plan op een biografie van de man te maken die zelf zijn carrière als leraar op een kostschool begon. Het verhaal verplaatst zich zo van Venetië naar het Engelse platteland en gaandeweg blijkt steeds meer wat een gluiperd de jongen is. De oude schrijver is vooral afstotend en lijkt niet zozeer kwaadaardig.

Stilistisch en qua intrige is Wilson geen fantastische auteur, maar eerder een goede afspiegeling van Highsmith die je zeker ook niet voor de stijl moet lezen. De sfeer van verdorvenheid weet hij uitstekend te scheppen. Imponerend onsmakelijk, zou hij misschien wel als een compliment willen opvatten. In het Nederlands is het vertaald als De biograaf.

Patrick Quinlan schrijft over criminelen als over mensen die nu eenmaal die weg hebben gekozen en daar het beste van willen maken. Psychologie is hem vreemd. Hij is in actie geïnteresseerd en die krijgt de lezer dan ook vol vaart over zich uitgestort.

In The Takedown (Headline, € 18,99, Van Ditmar Boekenimport) treft een voormalige hasjhandelaar zijn vriendin dood in de kofferbak van zijn wagen aan. Eerst zat ze nog naast hem, maar toen kreeg hij een black-out. Terwijl hij probeert te bedenken hoe hij zich van het lijk kan ontdoen, vermoeden anderen dat hij haar iets heeft aangedaan en wordt de man zo opgejaagd wild. Groot geld voedt de begeerte. Een punkmeisje met ambitie, een computer-nerd, een vriendelijke lesbienne, een doodenge cokedealer, een criminele vriend en een travestiet zorgen voor de ene actiescène na de andere. Je moet daarbij ook tegen grove onsmakelijkheden kunnen. Zo gaat dat onder criminelen.

Intussen vergeet Quinlan niet dat de moord op de vriendin, die het verhaal op gang heeft gebracht, ook nog moet worden opgelost. Hij weet het geheel via allerlei buitelingen in de intrige behendig naar het eind te brengen. Zo is er een fraaie scène in een bijna lege metrowagon die ervoor zorgt dat het verhaal zich verder kan ontwikkelen en Quinlan laat meer van die kunstjes zien. Elmore Leonard met het accent op actie in plaats van dialoog zou je kunnen zeggen. Soms nemen boeven onder elkaar je voor hen in.

 

*************************************