archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 4
7 juni 2007
Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Zit Amsterdam echt op slot? Peter Schröder

0402BS Vebazing Alg
De kleurenbijlage M van NRC-Handelsblad draagt ditmaal (juni 2007) de stevige kop ‘Amsterdam zit op slot.’ Hoe nu; wegversperringen op de ringwegen; zandzakken & slagbomen & mitrailleursnesten? Nee, anno 2007 gaat het anders: ‘Extreme huizenprijzen verstikken de hoofdstad.’ Jeetje, wat erg; waar gaat het over? Nou, M trok een tijdje op met klanten van een hoofdstedelijk makelaarskantoor en die klanten konden in Amsterdam vrijwel nooit vinden wat ze zochten. Een puingruwel voor een miljoen, en dan nog binnen 5 seconden reageren, anders val je buiten de prijzen daar in Amsterdam. Goh! Moet je horen:
‘Als we weer een huis hebben gezien dat het niet is, zijn we daar dagen chagrijnig van.’
‘We hebben geen overdreven eisen. Twee slaapkamers, 75 vierkante meter en een leuke buurt.’
‘We zijn ook op IJburg geweest, maar mijn hemel, wat is het daar winderig.’

Meer dan individueel leed? Ik heb wel eens gehoord van de medemensen die zo graag een mooi jacht of een mooi vliegtuigje wilden kopen, maar het lukte maar niet want die dingen waren veel te duur geworden. Wat erg. Nee, dat is iets heel anders. Het is meer dan individueel leed, het gaat om een maatschappelijk probleem: het zijn allemaal leuke creatieve types met een stevige portemonnee die aan het woord komen, precies de typen die Amsterdam volgens M en volgens het gemeentebeleid nodig heeft voor die frisse innovatieve injectie die Amsterdam als wereldstad niet kan missen. En waarom lukt dat niet? Omdat er in Amsterdam veel te veel goedkope huurwoningen zijn. En denk maar niet dat de verantwoordelijke wethouder daar wat aan doet. En wat doen die zoekers nu dan? Huizen ze in dozen en tunnels om toch alsjeblieft daar in de wereldstad van hun wensen te kunnen verblijven?

Ongeveer 25 jaar gelden was ik secretaris van het universitair onderzoekprogramma ‘Stedelijke Netwerken’ en daar werd ook het vestigingsklimaat van de Nederlandse metropolen vergeleken met dat van de buitenlandse concurrentie. In de analyses bleek steevast dat Amsterdam vergeleken met Tokio, Londen, Parijs, Berlijn, New York heel aardig wist te scoren op punten als (ik noem maar wat uit het hoofd) de kwaliteit & taalvaardigheid van de beroepsbevolking, arbeidsvreugde, omgevingskwaliteit, cultuuraanbod, goede verbindingen etc. Maar steeds was er één punt waarop Amsterdam beneden de maat was: de prijzen van onroerend goed, zowel de huizenprijzen als de kantoorhuren, waren veel te laag. Overal elders waren ze vele malen hoger. De running gag van de academische programmacommissie was dan ook: ‘Mochten we ooit om beleidsadvies worden gevraagd dan is het duidelijk. Als Amsterdam een volwaardig speler wil zijn in de wereldarena dan moet het als de bliksem zorgen voor een beleid waarmee de huizenprijzen en de huren fors omhoog gaan.’

Amsterdam staat nog behoorlijk op achterstand, maar als we afgaan op het artikel in M lijkt het er op dat wethouder Tjeerd Herrema succesvol bezig is de kloof tussen ‘Het creatieve topdorp Amsterdam’ en de rest van de wereld enigszins te dichten.
 
*******************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker,
Evelien Polter, Mabel Amber en Frits Hoorweg.
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472


© 2007 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Zit Amsterdam echt op slot? Peter Schröder
0402BS Vebazing Alg
De kleurenbijlage M van NRC-Handelsblad draagt ditmaal (juni 2007) de stevige kop ‘Amsterdam zit op slot.’ Hoe nu; wegversperringen op de ringwegen; zandzakken & slagbomen & mitrailleursnesten? Nee, anno 2007 gaat het anders: ‘Extreme huizenprijzen verstikken de hoofdstad.’ Jeetje, wat erg; waar gaat het over? Nou, M trok een tijdje op met klanten van een hoofdstedelijk makelaarskantoor en die klanten konden in Amsterdam vrijwel nooit vinden wat ze zochten. Een puingruwel voor een miljoen, en dan nog binnen 5 seconden reageren, anders val je buiten de prijzen daar in Amsterdam. Goh! Moet je horen:
‘Als we weer een huis hebben gezien dat het niet is, zijn we daar dagen chagrijnig van.’
‘We hebben geen overdreven eisen. Twee slaapkamers, 75 vierkante meter en een leuke buurt.’
‘We zijn ook op IJburg geweest, maar mijn hemel, wat is het daar winderig.’

Meer dan individueel leed? Ik heb wel eens gehoord van de medemensen die zo graag een mooi jacht of een mooi vliegtuigje wilden kopen, maar het lukte maar niet want die dingen waren veel te duur geworden. Wat erg. Nee, dat is iets heel anders. Het is meer dan individueel leed, het gaat om een maatschappelijk probleem: het zijn allemaal leuke creatieve types met een stevige portemonnee die aan het woord komen, precies de typen die Amsterdam volgens M en volgens het gemeentebeleid nodig heeft voor die frisse innovatieve injectie die Amsterdam als wereldstad niet kan missen. En waarom lukt dat niet? Omdat er in Amsterdam veel te veel goedkope huurwoningen zijn. En denk maar niet dat de verantwoordelijke wethouder daar wat aan doet. En wat doen die zoekers nu dan? Huizen ze in dozen en tunnels om toch alsjeblieft daar in de wereldstad van hun wensen te kunnen verblijven?

Ongeveer 25 jaar gelden was ik secretaris van het universitair onderzoekprogramma ‘Stedelijke Netwerken’ en daar werd ook het vestigingsklimaat van de Nederlandse metropolen vergeleken met dat van de buitenlandse concurrentie. In de analyses bleek steevast dat Amsterdam vergeleken met Tokio, Londen, Parijs, Berlijn, New York heel aardig wist te scoren op punten als (ik noem maar wat uit het hoofd) de kwaliteit & taalvaardigheid van de beroepsbevolking, arbeidsvreugde, omgevingskwaliteit, cultuuraanbod, goede verbindingen etc. Maar steeds was er één punt waarop Amsterdam beneden de maat was: de prijzen van onroerend goed, zowel de huizenprijzen als de kantoorhuren, waren veel te laag. Overal elders waren ze vele malen hoger. De running gag van de academische programmacommissie was dan ook: ‘Mochten we ooit om beleidsadvies worden gevraagd dan is het duidelijk. Als Amsterdam een volwaardig speler wil zijn in de wereldarena dan moet het als de bliksem zorgen voor een beleid waarmee de huizenprijzen en de huren fors omhoog gaan.’

Amsterdam staat nog behoorlijk op achterstand, maar als we afgaan op het artikel in M lijkt het er op dat wethouder Tjeerd Herrema succesvol bezig is de kloof tussen ‘Het creatieve topdorp Amsterdam’ en de rest van de wereld enigszins te dichten.
 
*******************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker,
Evelien Polter, Mabel Amber en Frits Hoorweg.
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472
© 2007 Peter Schröder
powered by CJ2