archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 4
19 april 2007
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Tunnelvision Katinka de Roode

0412BS LevenKR
Fietsen van school naar huis voelde altijd een beetje als herboren worden. Halverwege moest ik een tunneltje in, stenen geboortekanaal waar je het liefst luid joelend doorheen ging, voordat met halfdicht geknepen ogen het licht kon worden begroet. Ervoor was de ruimte gevuld geweest met het dorp en haar scherpe bochten, dode hoeken en hoge, bijna stadse flats waar mensen in anonimiteit dingen deden die ik alleen maar van teevee kende. Erachter lag de vrijheid van de polder, de rechtlijnige groene vlaktes een overzichtelijk thuis biedend. Waar automobilisten geen potentiële afsnijders waren, maar rustig rijdende bekenden die me al zwaaiend verbonden met ons buurtschap. Welkom in de weide wereld.

Laatst fietste ik er weer. Tunnel in, tunnel uit. Maar in plaats van in een zachte, groene omhelzing te vallen vlogen Vinex-draken me naar de keel. Als een soldatenkamp van een leger in opmars bleken betonnen huisbrokken het gras bezet te hebben. Pionnen zonder eigen smoel, die onder het commando van een dictatoriale architect de polder in gemarcheerd waren. Onverzettelijk stonden ze daar. Verwondende eenvormigheid. Hoe pijnlijk.
En niet alleen ‘mijn’ land blijkt onder de voet gelopen. Heel Nederland is slachtoffer van biologische oorlogsvoering op zijn grootst en geen war on terrorism te bekennen.
We staan erbij en staan het toe.

Hoe deze oprukkende vijand het hoofd te bieden? Ik stel voor terug te grijpen op een tactiek die zich door de eeuwen heen bewezen heeft in tijden van nood. Niks geen watermanagement en drooglegging van polders meer.
Laat die waterspiegel maar stijgen en het beton zal stilaan het water aan de lippen komen te staan. Veni, vidi, vinex: ik kwam, ik zag en ik verzoop.
En over honderden jaren zal de huidige woonwijkwereld een mythe zijn, Nederlands eigen Atlantis. Waar we om zullen lachen maar niet meer naar op zoek willen.
 
************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl 


© 2007 Katinka de Roode meer Katinka de Roode - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Tunnelvision Katinka de Roode
0412BS LevenKR
Fietsen van school naar huis voelde altijd een beetje als herboren worden. Halverwege moest ik een tunneltje in, stenen geboortekanaal waar je het liefst luid joelend doorheen ging, voordat met halfdicht geknepen ogen het licht kon worden begroet. Ervoor was de ruimte gevuld geweest met het dorp en haar scherpe bochten, dode hoeken en hoge, bijna stadse flats waar mensen in anonimiteit dingen deden die ik alleen maar van teevee kende. Erachter lag de vrijheid van de polder, de rechtlijnige groene vlaktes een overzichtelijk thuis biedend. Waar automobilisten geen potentiële afsnijders waren, maar rustig rijdende bekenden die me al zwaaiend verbonden met ons buurtschap. Welkom in de weide wereld.

Laatst fietste ik er weer. Tunnel in, tunnel uit. Maar in plaats van in een zachte, groene omhelzing te vallen vlogen Vinex-draken me naar de keel. Als een soldatenkamp van een leger in opmars bleken betonnen huisbrokken het gras bezet te hebben. Pionnen zonder eigen smoel, die onder het commando van een dictatoriale architect de polder in gemarcheerd waren. Onverzettelijk stonden ze daar. Verwondende eenvormigheid. Hoe pijnlijk.
En niet alleen ‘mijn’ land blijkt onder de voet gelopen. Heel Nederland is slachtoffer van biologische oorlogsvoering op zijn grootst en geen war on terrorism te bekennen.
We staan erbij en staan het toe.

Hoe deze oprukkende vijand het hoofd te bieden? Ik stel voor terug te grijpen op een tactiek die zich door de eeuwen heen bewezen heeft in tijden van nood. Niks geen watermanagement en drooglegging van polders meer.
Laat die waterspiegel maar stijgen en het beton zal stilaan het water aan de lippen komen te staan. Veni, vidi, vinex: ik kwam, ik zag en ik verzoop.
En over honderden jaren zal de huidige woonwijkwereld een mythe zijn, Nederlands eigen Atlantis. Waar we om zullen lachen maar niet meer naar op zoek willen.
 
************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl 
© 2007 Katinka de Roode
powered by CJ2