Het einde van het jaar is voor velen aanleiding om lijstjes samen te stellen en wat bovenaan het lijstje geplaatst wordt uit te roepen tot de of het beste dit of dat (het beste pannenkoekenhuis, de beste nieuwslezer, de beste sporter, de grootste hit) van 2006. Een ander goed gebruik is om het nieuwe jaar te beginnen met een lijstje goede voornemens. Omdat ik nooit goede voornemens heb, zal ik dit nieuwe jaar beginnen met een lijstje ergernissen, irritaties en stuitendheden, opgesomd in willekeurige volgorde.

Bevindelijk gereformeerde, gereformeerde en ex-gereformeerde politici. Nederland is een democratisch land, waarin Kerk en Staat officieel gescheiden zijn. Niettemin wordt de politiek beheerst door één grote partij op Christelijke grondslag en spelen een paar andere nog een bijrol. Niet de Grondwet maar de Bijbel vormt hun belangrijkste inspiratiebron en van mensen, die die Bijbel wensen te negeren hebben ze het sterke vermoeden dat die het onderscheid tussen Goed en Kwaad niet kennen. Christelijke politici kunnen van verschillende denominaties zijn, bijvoorbeeld gereformeerd. Gereformeerde politici kunnen op hun beurt weer van verschillende politieke denominaties zijn: links, behoudend of vlees noch vis. Je weet, kortom, absoluut niet wat je aan die mensen hebt. Onbetrouwbaar en hypocriet volk, dat elkaar inmiddels gevonden heeft en dreigt ons land te gaan besturen. Ik hou mijn hart vast.

Mannen met sandalen, houtje-touwtje jassen, korte lange broeken, tuinbroeken of combinaties hiervan. Deze outfit is inmiddels tijdloos klassiek geworden en niet uit het straatbeeld weg te denken. Wat mannen bezielt om zich zo uit te dossen is mij een raadsel. Kijken zij nooit in de spiegel? Bestaan er vrouwen die vallen op mannen die zo zijn aangejurkt? Iedere keer als ik een man tegenkom in zo'n jas, waar de pijpen van zijn korte lange broek onder uit piepen en waarvan de sokken over zijn sandalen lubberen, gaat er een huivering van afgrijzen door mij heen.

Mensen die aan zichzelf refereren in de pluralis majestatis, zoals Hare Koninklijke Hoogheid en bondscoach Marco van Basten. Ze zeggen 'wij' als ze 'ik' bedoelen. Hare Majesteit mag het woord 'ik' natuurlijk niet gebruiken, maar waarom zou ze niet mogen zeggen 'het heeft mij behaagd'? Ze is toch één van ons! Waarom Marco van Basten het woord 'ik' vermijdt is mij niet duidelijk. Heeft hij in zijn functie majesteitelijke status verworven en sinds wanneer hoort die status bij de functie van bondscoach? Ten tijde van Dick Advocaat was dat nog niet zo. Of heeft het dragen van Oranje hem het gevoel gegeven dat hij lid is geworden van de Koninklijke Familie?

Schaatsters die zich jaar in jaar uit een versuffing trainen en bij geen enkele wedstrijd verder komen dan de achtste plaats, zoals Wieteke Cramer, Barbara de Loor en Marieke Wijsman. De laatste twee zijn eindelijk gestopt, maar och jee, wat een treurnis om die dames elk seizoen opnieuw over de baan te zien ploeteren. Weer geen enkele progressie geboekt. De hele wereld over vliegen om prestaties op het ijs te leggen die bij de toeschouwer geen enkel geheugenspoor nalaten. Waar deden ze het voor? Waarom gingen ze niet iets leuks doen? Wieteke krabbelt nog lustig verder zonder enig aansprekend succes. Ze moet haar schaatscoach maar eens vervangen door een beroepskeuzeadviseur.

Mensen die de gelegenheid krijgen een eigen huis te bouwen en dan kiezen voor een 'boerderette', net als de buren. Huizen 'onder architectuur' gebouwd zijn zeldzaam in Nederland. De bouwlustige burger kiest zijn toekomstige huis uit het aanbod van de aannemer, die drie gangbare modellen in de aanbieding heeft. Zo valt hij niet uit de toon. De eenvormigheid in wijken met zelfgebouwde huizen is groter dan in de vaak bespotte Vinexwijken. Toen de architect Weber ooit opperde de Nederlander veel meer zijn eigen huisjes te laten bouwen, werd de vrees uitgesproken dat het dan een allegaartje van wansmakelijkheden zou worden. Die vrees is ongegrond. Het wordt wansmakelijke eenheidsworst.

Mannen die over vrouwen praten als 'die wijven'. “Het gezeik van die wijven; het lijkt wel of ze elke dag de maand hebben”. Arme, meelijwekkende mannen, die niet in staat zijn het eigen onvermogen onder ogen te zien, maar dat menen te moeten projecteren op de vermeende hinderlijke eigenschappen van vrouwen. Zullen wel een nare, dominante moeder gehad hebben, die nog steeds vanuit het graf de lakens uitdeelt. Overigens heb ik geen enkel bezwaar tegen mijn sigarenboer, die me tegemoet treedt met: “wat kan ik voor je doen, wijfie”.

Vrouwen die mij als vanzelfsprekend benaderen als iemand die hun problemen kan doorgronden en met ze mee voelt, om geen andere reden dan dat ik ook een vrouw ben. Maar waarom zou ik vrouwen in het algemeen beter begrijpen dan mannen of honden of andere zoogdieren. Ik begrijp er niets van. Sterker nog, ik wil mensen helemaal niet kunnen doorgronden. Sociale contacten zouden dodelijk saai worden als ik precies zou weten wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik laat me liever verrassen en neem de onaangename verrassingen op de koop toe.

Televisiecommentatoren die mij precies vertellen wat ik met eigen ogen kan zien. Ik ben niet blind, niet achterlijk en niet onbekwaam en ik kan mijn eigen ogen geloven. Je zou kunnen denken dat dit nog een atavisme is uit het radiotijdperk, maar de nieuwe generatie commentatoren gedraagt zich niet anders. Het rolmodel wordt klakkeloos overgenomen en de kijker moet zich een steeds verder gaande debilisering laten welgevallen.

Vaders met een baby voor de buik gebonden of achter een kinderwagen. Van vaders wordt tegenwoordig verwacht dat ze 'alles doen wat moedertje doet', maar vaders zijn geen moeders. Zij hebben allebei een andere rol in de opvoeding van kinderen. Daarom is het leuk voor kinderen om een vader én een moeder te hebben. Als die zich beiden precies hetzelfde gedragen, vervalt hiervoor de noodzaak en is de aardigheid eraf.

Lijstjes maken. Lijstjes maken is een bizarre bezigheid die tot niets leidt, met uitzondering van boodschappenlijstjes. Met privé-lijstjes, zoals de top 100 van beste voetballers aller tijden van Henk Spaan, kan ik nog wel leven. Die kun je volstrekt negeren of er een blik op slaan en denken: 'ach, die Henk toch!' Ergerniswekkend zijn vooral lijstjes, die door het grote publiek worden samengesteld, zoals die van de beste films aller tijden of de Top 2000 à go go. Dan wordt je geconfronteerd met een hoop narigheid! Niet het beste, maar het meest populaire komt boven drijven en berg je dan maar.

 

********************************

Literair cabaretprogramma bij u thuis?

Zie www.theovandenoever.nl