archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 18
Jaargang 3
7 september 2006
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Schelmen en erger Theo Capel

0318VG Misdaad
De aanduiding 'literaire thriller' wordt te pas en te onpas gebruikt en er zijn nog steeds misdaadschrijvers die graag literator willen zijn in plaats van leverancier van vermaak. Het werk van T.C. Boyle is dan goede oefenstof en bron van inspiratie. De auteur, die jarenlang zichzelf interessanter probeerde te maken met de fictieve voornaam Coraghessan (waar tegenwoordig de 'C' voor staat), schrijft graag over oplichters, bedriegers, fantasten, kleine krabbelaars en andere schelmen. Qua stijl is hij duidelijk een literator, maar zijn verhalen zijn met gemak spannend te noemen. Zijn nieuwste boek Talk Talk (Bloomsbury, € 20,11) is nauwelijks van een misdaadroman te onderscheiden, maar is eigenlijk een kleurrijk, crescendo geschreven verhaal over gebruik en misbruik van verbeelding om een plekje in de maatschappij te veroveren.

Een dove lerares raakt zwaar in de problemen doordat iemand zich voor haar uitgeeft. Samen met haar vriend die vormgever is van computerspelletjes, vist ze uit wie de oplichter is en probeert hem dan te traceren. Dat leidt tot een achtervolging van Californië naar de staat New York, waar de oplichter - net als Boyle zelf - oorspronkelijk vandaan komt en neerstrijkt in een stadje aan de rivier de Hudson, waar de auteur zelf ook een tijd rondhing. Van de staat in het westen waar iedereen recht op een goed leven lijkt te hebben, naar het oosten waar de klassentegenstellingen nog bestaan, en met grauw weer en grauwe mensen.

De personages van de dove Dana, haar vriend Bridger en de oplichter Peck en zijn Russische vriendin Natalia met haar dochtertje Madison uit een eerdere relatie, krijgen alle aandacht van de auteur. Vooral de stokdove Dana - die als peuter haar handicap opliep - met haar problemen zich verstaanbaar te maken en te snappen wat haar omgeving zegt, vormen een belangrijk deel van het verhaal. Dat geldt ook voor de kijk van de oplichter die vindt dat hij recht heeft op andermans kosten de Amerikaanse Droom uit te leven.
Boyle vertelt veel vanuit het gezichtspunt van zijn personages en beperkt zich erg in de dialoog, wat met een dove hoofdpersoon ook voor de hand ligt. Misdaadboeken met weinig dialoog zijn meestal een teken van schrijverszwakte. De auteur kan zijn personages niet aan de praat krijgen, maar bij Boyle lijkt het net alsof de hoofdpersonen voortdurend aan het woord zijn, authentiek, oorspronkelijk, boeiend. Wat wil je dan nog meer. Misschien de aanduiding 'literaire thriller', als dat geen zwaktebod zou zijn.

Elmore Leonard is een schrijver die van dialoog bestaat. De auteur die uit 1925 stamt, is nog steeds onder ons en komt telkens weer met nieuw werk. Hij begon als schrijver van cowboyboeken (westerns) en stapte eind jaren zestig over naar het misdaadgenre. Maximum Bob is een betrekkelijk oudje van hem uit 1991. Het stond niet echt in de weg in de kast, maar moest wijken vanwege de regel 'nieuw voor oud'.
De 'Bob' uit de titel is een rechter in Florida die om zijn hardvochtige vonnissen bekend staat, vandaar zijn bijnaam. Daarnaast is hij een rokkenjager. Zijn huidige vrouw komt hem de strot uit met haar geloof in de helende krachten van van alles en nog wat en met haar imaginaire levensgezellin die af en toe via haar mond spreekt. Een complot om van haar af te komen keert zich tegen hem en brengt een familie van psychopaten op de been.

Moordenaars, gangsters en gevaarlijke gekken hebben, anders dan bij de meeste auteurs, bij Leonard altijd wel iets gezelligs over zich. Op een huis-tuin-en-keuken-manier leggen ze hun manier van leven uit, alsof dat eigenlijk ook zo zou moeten kunnen. Een medewerkster van de reclassering denkt er in dit verhaal anders over, maar geharde misdadigers tot een andere levenswijze brengen is vechten tegen de bierkaai. Natuurlijk kan het kwaad niet winnen, dat wist Leonard als westernschrijver al, maar sfeer is bij hem vaak belangrijker dan de moraal. Fictief kun je daar genoegen aan beleven, vooral als hij het opdient.
 
 
********************************************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie? Ga naar www.hyperventilatie.org .


© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Schelmen en erger Theo Capel
0318VG Misdaad
De aanduiding 'literaire thriller' wordt te pas en te onpas gebruikt en er zijn nog steeds misdaadschrijvers die graag literator willen zijn in plaats van leverancier van vermaak. Het werk van T.C. Boyle is dan goede oefenstof en bron van inspiratie. De auteur, die jarenlang zichzelf interessanter probeerde te maken met de fictieve voornaam Coraghessan (waar tegenwoordig de 'C' voor staat), schrijft graag over oplichters, bedriegers, fantasten, kleine krabbelaars en andere schelmen. Qua stijl is hij duidelijk een literator, maar zijn verhalen zijn met gemak spannend te noemen. Zijn nieuwste boek Talk Talk (Bloomsbury, € 20,11) is nauwelijks van een misdaadroman te onderscheiden, maar is eigenlijk een kleurrijk, crescendo geschreven verhaal over gebruik en misbruik van verbeelding om een plekje in de maatschappij te veroveren.

Een dove lerares raakt zwaar in de problemen doordat iemand zich voor haar uitgeeft. Samen met haar vriend die vormgever is van computerspelletjes, vist ze uit wie de oplichter is en probeert hem dan te traceren. Dat leidt tot een achtervolging van Californië naar de staat New York, waar de oplichter - net als Boyle zelf - oorspronkelijk vandaan komt en neerstrijkt in een stadje aan de rivier de Hudson, waar de auteur zelf ook een tijd rondhing. Van de staat in het westen waar iedereen recht op een goed leven lijkt te hebben, naar het oosten waar de klassentegenstellingen nog bestaan, en met grauw weer en grauwe mensen.

De personages van de dove Dana, haar vriend Bridger en de oplichter Peck en zijn Russische vriendin Natalia met haar dochtertje Madison uit een eerdere relatie, krijgen alle aandacht van de auteur. Vooral de stokdove Dana - die als peuter haar handicap opliep - met haar problemen zich verstaanbaar te maken en te snappen wat haar omgeving zegt, vormen een belangrijk deel van het verhaal. Dat geldt ook voor de kijk van de oplichter die vindt dat hij recht heeft op andermans kosten de Amerikaanse Droom uit te leven.
Boyle vertelt veel vanuit het gezichtspunt van zijn personages en beperkt zich erg in de dialoog, wat met een dove hoofdpersoon ook voor de hand ligt. Misdaadboeken met weinig dialoog zijn meestal een teken van schrijverszwakte. De auteur kan zijn personages niet aan de praat krijgen, maar bij Boyle lijkt het net alsof de hoofdpersonen voortdurend aan het woord zijn, authentiek, oorspronkelijk, boeiend. Wat wil je dan nog meer. Misschien de aanduiding 'literaire thriller', als dat geen zwaktebod zou zijn.

Elmore Leonard is een schrijver die van dialoog bestaat. De auteur die uit 1925 stamt, is nog steeds onder ons en komt telkens weer met nieuw werk. Hij begon als schrijver van cowboyboeken (westerns) en stapte eind jaren zestig over naar het misdaadgenre. Maximum Bob is een betrekkelijk oudje van hem uit 1991. Het stond niet echt in de weg in de kast, maar moest wijken vanwege de regel 'nieuw voor oud'.
De 'Bob' uit de titel is een rechter in Florida die om zijn hardvochtige vonnissen bekend staat, vandaar zijn bijnaam. Daarnaast is hij een rokkenjager. Zijn huidige vrouw komt hem de strot uit met haar geloof in de helende krachten van van alles en nog wat en met haar imaginaire levensgezellin die af en toe via haar mond spreekt. Een complot om van haar af te komen keert zich tegen hem en brengt een familie van psychopaten op de been.

Moordenaars, gangsters en gevaarlijke gekken hebben, anders dan bij de meeste auteurs, bij Leonard altijd wel iets gezelligs over zich. Op een huis-tuin-en-keuken-manier leggen ze hun manier van leven uit, alsof dat eigenlijk ook zo zou moeten kunnen. Een medewerkster van de reclassering denkt er in dit verhaal anders over, maar geharde misdadigers tot een andere levenswijze brengen is vechten tegen de bierkaai. Natuurlijk kan het kwaad niet winnen, dat wist Leonard als westernschrijver al, maar sfeer is bij hem vaak belangrijker dan de moraal. Fictief kun je daar genoegen aan beleven, vooral als hij het opdient.
 
 
********************************************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie? Ga naar www.hyperventilatie.org .
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2