archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 3
8 juni 2006
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Prijzenswaardig? Theo Capel

0001 VG Capel
De nominaties voor De Gouden Strop 2006 zijn bekend. Vier van de vijf boeken zijn van auteurs die al eerder wonnen (Post, Ross, den Tex en Thijssen). Het overblijvende boek De Cassandra Paradox is van een debutant (Willem Asman). In dat boek is enige intrige gevlucht voor een hevig vertoon van eruditie en dat kan dus nooit goed aflopen als het op prijzen uitdelen aankomt. Het veld overziende geef ik Den Tex de beste kans, hoewel ik de titel - De macht van meneer Miller - een prijs voor nietszeggendheid zou willen geven. De hand van God van Tomas Ross leidt veel eerder tot grijpen in de winkel, niet alleen door de titel maar ook door het onderwerp, een aanslag op Hirsi Ali. Het boek van Den Tex heb ik voorlopig laten liggen. Vals Beeld, een vermakelijk boek van Elvin Post, geeft een goed beeld van zijn kunnen. In Het diepe water van Felix Thijssen heb ik me nog niet gewaagd.

In 1986 werd de eerste Gouden Strop uitgereikt. In dat jaar verscheen ook De man achter de schermen van Hans Neber, achter welk pseudoniem zich een officier van justitie verschool. Het was het zevende boek in een reeks waarin vooral kettingrokende, wulpse, gewillige vrouwen voorkomen, liefst uitsluitend gekleed in een leren beha of kruisloze netpanty. Hij won er geen nominatie mee.
In De man achter de schermen treft zo'n type vrouw een geharde crimineel die haar onder zijn hoede neemt en van callgirl en dievegge omschoolt tot bankovervalster. Het geflikflooi tussen de geliefden vult een aanzienlijk deel van het verhaal. Verder krijg je een kijkje in de justitiële keuken en mag je schrikken van het gemak waarmee een psychopaat met name de psychiater voor de gek weet te houden. Het eindigt met de gevangenis, want zo doen we dat in Nederland. Ik wist er in ieder geval een verzamelaar blij mee te maken en zo een vrij plekje in de boekenkast te scheppen. Het verscheen indertijd bij Luitingh, een fonds dat later Luitingh-Sijthoff werd en nu weer is gesplitst in Luitingh en Sijthoff. Nederlandse misdaadboeken verschijnen nu enigszins verwarrend bij Sijthoff.

Moord in oktober (Zwart Beertje nr. 2041) door Robert A. van Dijk dat verscheen in 1982 en zodoend nooit naar de Gouden Strop heeft kunnen dingen, ging naar dezelfde verzamelaar. Het is een vlakke Amsterdamse politieroman waarin vooral veel te doen is om vrouwenhandel uit het Verre Oosten. Decennia eerder was er sprake van handel in omgekeerde richting, maar dan naar het nabije Oosten. Daarvoor werd toen vaak de kleurrijke term 'handel in blanke slavinnen' gebruikt. De seksslavinnen in dit boek hebben dus een kleurtje. Een vrouwelijke inspecteur van politie voert de speurders aan en mag ook een uitstapje naar Bangkok maken. Het blijft desondanks erg huiselijk allemaal.
Even dacht ik dat Van Dijk een maat van Baantjer was, waarmee die ooit samen een verhalenbundel maakte, maar dat bleek Maurice van Dijk te zijn. Net als deze Robert en ook Baantjer zelf, was hij politieman. Je zou verwachten dat er door politiemannen meer verhalen zijn te vertellen, net als Baantjer dat lukte en nog steeds lukt, maar Van Dijk is nooit verder dan twee policiers gekomen.

Artie Cohen is ook een politieman, maar dan een fictieve. Hij werd bedacht door Reggie Nadelson, van wie je aan de naam niet meteen door hebt dat het om een vrouw gaat. Ik kende haar als columniste in de kleurenbijlage van de Financial Times waar ze onderhoudend over de kleine geneugten van het leven schrijft, vooral over het bezit van spulletjes.
Red Hook (Arrow, € 11,99, Van Ditmar Boekenimport) is al weer het zevende avontuur met Cohen en het eerste dat ik las. Er wordt nogal eens verwezen naar voorgaande zaken. Cohen die van Russische afkomst is komt meer over als huisvriend dan als speurder. Hij is vooral goed ingevoerd in de gemeenschap van Russische immigranten in New York. In dit avontuur hangt hij veel in Brooklyn rond, waarvan Red Hook een buurtje vormt.
Een oude vriend van hem, een zwarte ex-journalist, wordt dood aangetroffen, nadat al eerder een zwarte man is verdronken. Gaat het om moorden of iets anders? Voor 404 bladzijden is het verhaal te mager, maar dat gaat pas in het laatste kwart echt opvallen. Nadelson houdt vooral van typering van mensen en dat kan ze heel goed. En ze houdt van sentiment, met name ook jeugdsentiment. Voor actie moet je Red Hook niet lezen en voor speurwerk eigenlijk ook niet. Maar over een boek dat begint met iemand die Blue Skies - een van mijn favoriete liedjes - zingt, kan ik eigenlijk geen kwaad woord zeggen. Stop het rustig in de strandtas.


© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Prijzenswaardig? Theo Capel
0001 VG Capel
De nominaties voor De Gouden Strop 2006 zijn bekend. Vier van de vijf boeken zijn van auteurs die al eerder wonnen (Post, Ross, den Tex en Thijssen). Het overblijvende boek De Cassandra Paradox is van een debutant (Willem Asman). In dat boek is enige intrige gevlucht voor een hevig vertoon van eruditie en dat kan dus nooit goed aflopen als het op prijzen uitdelen aankomt. Het veld overziende geef ik Den Tex de beste kans, hoewel ik de titel - De macht van meneer Miller - een prijs voor nietszeggendheid zou willen geven. De hand van God van Tomas Ross leidt veel eerder tot grijpen in de winkel, niet alleen door de titel maar ook door het onderwerp, een aanslag op Hirsi Ali. Het boek van Den Tex heb ik voorlopig laten liggen. Vals Beeld, een vermakelijk boek van Elvin Post, geeft een goed beeld van zijn kunnen. In Het diepe water van Felix Thijssen heb ik me nog niet gewaagd.

In 1986 werd de eerste Gouden Strop uitgereikt. In dat jaar verscheen ook De man achter de schermen van Hans Neber, achter welk pseudoniem zich een officier van justitie verschool. Het was het zevende boek in een reeks waarin vooral kettingrokende, wulpse, gewillige vrouwen voorkomen, liefst uitsluitend gekleed in een leren beha of kruisloze netpanty. Hij won er geen nominatie mee.
In De man achter de schermen treft zo'n type vrouw een geharde crimineel die haar onder zijn hoede neemt en van callgirl en dievegge omschoolt tot bankovervalster. Het geflikflooi tussen de geliefden vult een aanzienlijk deel van het verhaal. Verder krijg je een kijkje in de justitiële keuken en mag je schrikken van het gemak waarmee een psychopaat met name de psychiater voor de gek weet te houden. Het eindigt met de gevangenis, want zo doen we dat in Nederland. Ik wist er in ieder geval een verzamelaar blij mee te maken en zo een vrij plekje in de boekenkast te scheppen. Het verscheen indertijd bij Luitingh, een fonds dat later Luitingh-Sijthoff werd en nu weer is gesplitst in Luitingh en Sijthoff. Nederlandse misdaadboeken verschijnen nu enigszins verwarrend bij Sijthoff.

Moord in oktober (Zwart Beertje nr. 2041) door Robert A. van Dijk dat verscheen in 1982 en zodoend nooit naar de Gouden Strop heeft kunnen dingen, ging naar dezelfde verzamelaar. Het is een vlakke Amsterdamse politieroman waarin vooral veel te doen is om vrouwenhandel uit het Verre Oosten. Decennia eerder was er sprake van handel in omgekeerde richting, maar dan naar het nabije Oosten. Daarvoor werd toen vaak de kleurrijke term 'handel in blanke slavinnen' gebruikt. De seksslavinnen in dit boek hebben dus een kleurtje. Een vrouwelijke inspecteur van politie voert de speurders aan en mag ook een uitstapje naar Bangkok maken. Het blijft desondanks erg huiselijk allemaal.
Even dacht ik dat Van Dijk een maat van Baantjer was, waarmee die ooit samen een verhalenbundel maakte, maar dat bleek Maurice van Dijk te zijn. Net als deze Robert en ook Baantjer zelf, was hij politieman. Je zou verwachten dat er door politiemannen meer verhalen zijn te vertellen, net als Baantjer dat lukte en nog steeds lukt, maar Van Dijk is nooit verder dan twee policiers gekomen.

Artie Cohen is ook een politieman, maar dan een fictieve. Hij werd bedacht door Reggie Nadelson, van wie je aan de naam niet meteen door hebt dat het om een vrouw gaat. Ik kende haar als columniste in de kleurenbijlage van de Financial Times waar ze onderhoudend over de kleine geneugten van het leven schrijft, vooral over het bezit van spulletjes.
Red Hook (Arrow, € 11,99, Van Ditmar Boekenimport) is al weer het zevende avontuur met Cohen en het eerste dat ik las. Er wordt nogal eens verwezen naar voorgaande zaken. Cohen die van Russische afkomst is komt meer over als huisvriend dan als speurder. Hij is vooral goed ingevoerd in de gemeenschap van Russische immigranten in New York. In dit avontuur hangt hij veel in Brooklyn rond, waarvan Red Hook een buurtje vormt.
Een oude vriend van hem, een zwarte ex-journalist, wordt dood aangetroffen, nadat al eerder een zwarte man is verdronken. Gaat het om moorden of iets anders? Voor 404 bladzijden is het verhaal te mager, maar dat gaat pas in het laatste kwart echt opvallen. Nadelson houdt vooral van typering van mensen en dat kan ze heel goed. En ze houdt van sentiment, met name ook jeugdsentiment. Voor actie moet je Red Hook niet lezen en voor speurwerk eigenlijk ook niet. Maar over een boek dat begint met iemand die Blue Skies - een van mijn favoriete liedjes - zingt, kan ik eigenlijk geen kwaad woord zeggen. Stop het rustig in de strandtas.
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2